KOLĘDY GORZKIE

KOLĘDA  GORZKA

gender jak próbówka

nieczuła i chłodna

miłość bez Miłości

człowieka niegodna

nad Warszawą znakiem

tęcza zniewolenia

uboga stajenka

naszego sumienia

na śmietniku leży

Jezus Malusieńki

nieprzytomny z głodu

bez swojej Mateńki

w kołysce z pogardy

w pieluszce z gazety

kto ten los zgotował

czy to czasem nie ty?!

Jezus Malusieńki

od zimna zsiniały

zaciska usteczka

aby nie płakały

by chociaż na święta

w chwili pojednania

sumienie nie gryzło

tych od zabijania!

ZAPŁAKANY BÓG

Matko Nienarodzonych!

pozbawionych imienia

wyrzuconych na śmietnik

nieludzkiego sumienia

dzisiaj śpiewa kolędę

w nas wstydliwe milczenie

referendum rozpaczy

pod czerwonym kamieniem

tylu nienarodzonych

u Twych kolan płacze

przyjmij naszą modlitwę

gdy sumienie kracze

Mała Ludzka Kruszyna!

w prześcieradle krwi

zanim się narodziła

już śmiertelnie śni

z pępowiną odciętą

bezlitosnym wyrokiem

zawinięta w gazetę

przydeptana mrokiem

śni o oczach matczynych

których nie zobaczy

o czułości i bólu

zaplątanych w rozpaczy

o ramionach ojcowskich

jak słoneczna dolina

w które wraca się ufnie

kiedy kłamstwem zacina

na szpitalnym śmietniku

Krwawy Strzęp Bóg podnosi

i nadaje mu imię

Janka! Ewy! czy Zosi!

potem głosem donośnym

wszystkich świętych zwołuje

i powtarza imiona

i do księgi wpisuje

i troskliwie oddaje

w ręce Matki spłakanej

tajemnicę istnienia

Dekalogu testament

Matko Nienarodzonych!

pozbawionych imienia

wyrzuconych na śmietnik

nieludzkiego sumienia

Opiekunko Bezbronnych!

zdławionych przemocą

których tulisz najczulej

wigilijną nocą

spraw by domu naszego

mógł przekroczyć próg

z radością dziś witany

zapłakany Bóg!

Matko Osieroconych!

Matko Chrystusowa!

nad kołyską miłości

złóż te gorzkie słowa…

NASZA STAJENKA

jeszcze nie przyszedłeś

a już Cię zranili

Herod już nie czeka

a Twe urodziny

uzbrojony w strzykawkę

lancet oraz prawo

wyciąga krwawe ręce

do Małej Dzieciny

jeszcze nie przyszedłeś

a już Cię skazali

podeptali boże prawo

godność i sumienie

rozszarpali Twoje ciało

utopili gwiazdę

co płonęła nad Betlejem

Bożym Narodzeniem

jeszcze nie przyszedłeś

a już Herod czeka

i odkaża  brudne ręce

w parlamentach świata

Chryste! jak ta stajenka

nasza dziś uboga

bez miłości i wiary

w chłodnym sercu kata!

MOŻE ZNÓW POWRÓCĄ…

Herod siedzi w czołgu

i do dzieci strzela

zobacz Panie Jezu!

mur nas dziś oddziela

nie chodź do Betlejem

wokół gwiżdżą kule

los nasz zapisany

ciągle krwią i bólem

świat jest niespokojny

i od grzechu chory

w tych co bluźnią Bogu

nie ma dziś pokory

i wieje od wschodu

wojny zimnym tchnieniem

ci co śmierć roznoszą

gardzą dziś sumieniem

usiądź w naszym sercu

w ciepłym kącie wiary

jeśli do nas strzelą

zatrzymaj zegary

jeśli cud zobaczą

i bezsilność kuli

może znów powrócą

aby Cię przytulić…