DRAMAT BIAŁEGO ORŁA

DRAMAT BIALEGO ORŁA

To jakby wbić Białego Orła nienawiścią

Na tamte sztachety skrwawione na Wołyniu

Haniebny gest jak zdrada w ukraińskie noce

Dławiący knebel zaciśnięty na sumieniu…

I niemy krzyk rozpaczy niepodległej Polski

Gniotące brzemię antypolskiej propagandy

Naród wepchnięty między krwawe żarna dziejów

I mroczne jutro w łapach banderowskiej bandy

Biały Orzeł miał strzec pamięci na Wołyniu

I zliczyć wszystkie groby w duchu zmartwychwstania
A dzisiaj znów w tę ziemię wsiąka polska krew

I prawdę kłamstwo jak trująca mgła zasłania

Biały Orzeł już nie jest symbolem wolności

Nagrodą za obronę narodowych racji

Jest więźniem głupoty oraz politycznych gier

Zaplątany w czerwoną powróz demokracji

Dramat Białego Orła …dramat tożsamości

Czerwono czarny upiór banderowskiej zmory

Lęk przed drugim Wołyniem stojącym za nami

Krwawy poligon znakiem gorzkiej metafory

A miłosierdzie nie jest przecież naiwnością

Ludobójstwo usprawiedliwieniem okrucieństwa

Dyplomacja przywilejem oszustów i kłamców

To miłość dobro i pokój drogą człowieczeństwa