BO ŻYCIE MOŻNA TYKJO TAK ZROZUMIEĆ

BO ŻYCIE MOŻNA TYLKO TAK ZROZUMIEĆ….

Czasie ! gdzie mury łzami płaczą

I gadatliwe są tylko kamieniu

Tu przychodzimy w Dniu Pokory

Aby otworzyć złe sumienie

Wierzba się chyli w nas spróchniała

Wisła łzą myje brudne dłonie

Ptak gubi pióra w szybkim locie

Czy taki nam pisany koniec ?

Mamimy się kształtami mebli

Warczymy ponad kością racji

Kto w nas odmieni czas splątany

I według jakiej deklinacji ?

Powiedz gdzie nasze miejsce teraz ?

Pod jakim niebem gwiazda nasza?

Czy ten co został z nami dzisiaj

Będzie jak czuły cień Judasza ?

Czasie – gdzie wierzba próchnem sypie

Wisła – dnem ciągnie groźne cienie

Spraw – by gałęzią w nas zieloną

I ptakiem – mogło być sumienie

Dziękuję Boże ! za bezsenne noce

I głos sumienia co mi spać nie daje

Bo wiem – że prawda choć zamordowana !

Po latach z grobu tak jak Chrystus wstaje !

Dziękuję także za ten trud pisania

Za pióro krwawe co jak rana boli

Bo życie można tylko tak zrozumieć

Gdy dźwiga się bezsenną świadomość niewoli..!