Homokłamczuszki

Działacze środowisk gejowskich ciągle płaczą jak to są dyskryminowani. A przecież można łatwo wykazać, że ich sytuacja znacznie się poprawiła w ciągu ostatnich lat i właściciwe to żyją jak pączki w maśle. Obejmują wysokie stanowiska, legalizuje się związki partnerskie i daje prawo do adopcji dzieci.

W starych amerykańskich filmach z lat 50-60. (lub w nowszych, ale których akcja dzieje się w tym okresie) czasem pokazywane są sceny jak policja robi nalot na gejowski lokal i aresztuje obecnych tam osobników pod zarzutem bodajże niemoralnego prowadzenia się czy za nieobyczajne zachowanie. Takie to były mroczne czasy, że obowiązywał "zakaz pdełowania" i był on przestrzegany przez stróżów prawa. Wtedy uważano, że homoseksualiści stanowią jakieś zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa i nie można beztrosko tolerować ich obecności i poczynań.

W roku 1973 przegłosowano, że homoseksualizm nie jest chorobą, orientacji nie można zmienić ani leczyć i policja przestała gejów represjonować.

Jednak nie wszystkich gejów ścigano, byli równi i równiejsi. Przystojny aktor Rock Hudson, o typowo męskim typie urody, był bożyszczem kobiet, ale tajemnicą poliszynela w Hollywood było to, że lubił chłopców.
Gdy plotki o jego upodobaniach zaczęły się rozprzestrzeniać, to aby je storpedować zaaranżowano małżeństwo z jakąś ślicznotką.
Aktor zmarł wiele lat poźniej (1985 r.) na aids. Był jedną z pierwszych ofiar tej choroby spośród ówczesnych celebrytów.

AIDS odkryto na początku lat 80. Najwięcej przypadków pojawiało się wśród gejów. Ten prawie epidemiologiczny wysyp zarażeń był efektem ich puszczalskiego trybu życia.
No i zobaczmy co się dzieje w sytuacji, gdy pojawia się nowa, groźna choroba. Mamy środowisko, które jest potencjalnym roznosicielem śmiertelnej i nieuleczalnej choroby, a więc oczywistym zagrożeniem dla reszty społeczeństwa. Nie powstają getta dla gejów, nie dochodzi do pogromów, nikt ich nie kastruje chemicznie i nie zmusza do zaprzestania zaliczania setek partnerów. Czyli mamy przykład pięknej tolerancji, której w obecnych czasach podobno tak im brakuje.

Od czasu pojawienia się aids minęło 30 lat i jaki jest teraz wizerunek gejów? Są to wesołe chłopaki, które podczas love parade gibają się w rytm muzyki "umpa umpa". Mają naprawdę niezły piar, skoro tak zmienili swój wizerunek. Byli środowiskiem zagrożonym wymarciem z powodu hiv, a teraz są potężnym lobby wpływającym na prawodawstwo ustalane przez rządy.

Wydaje mi się, że całe to pieprzenie o dyskryminacji i nietolerancji to zwykły szantaż, mający na celu nie tylko uzyskanie równouprawnienia, ale zdobycie jakichś superpraw.
Gdy przykłada się tak dużą wagę do żądań mniejszości i wpływa to na życie większości, to zaczyna to być kpina z demokracji. Zwłaszcza że środowska homo osiągają swoje cele manipulacją, kłamstwem i pałką politycznej poprawności.

Kiedyś twierdziło się, że homoseksualizm jest cechą genetyczną i orientacji nie da się zmienić ani leczyć. Ale ostatnio postępowe środowiska upierają się przy twierdzeniu, że płeć to rzecz umowna i nie powinno się dzieci zmuszać do zabaw konkretnymi zabawkami ani przypisywać im ról społecznych wynikających z fizycznej płci. O swojej orientacji dzieci mają same zdecydować jako nastolatki. O tym kim są zadecyduje to kim się czują, a nie obecność lub brak siusiaka.

Podobną logikę Kalego stosuje się do rodziny – rodzina hetero zła, nasza homo dobra.
Ciągle się krytykuje tradycyjne rodziny hetero jako siedlisko wszelkiego zła: przemocy domowej, bicia dzieci i innych patologii. Za to rodziny z dzieckiem homo lub homozwiązki partnerskie z adoptowanymi dziećmi to rodziny idealne – szczęśliwe i doskonałe, wzory do naśladowania i twarze bilbordowych akcji w stylu "pokażcie się" lub "odważcie się mówić".

Powyższe wygibasy logiczne u trochę myślącego człowieka powinny wywoływać dysonans poznawczy i zapalać lampkę ostrzegawczą.

Metody propagandowe homoaktywistów (np. odwracanie pojęć, tworzenie nowych nazw typu Rodzic A, Rodzic B) są dziwnie podobne do tych stosowanych dawniej przez komuszków.
Może to podobieństwo nie jest przypadkowe i są to te same środowiska. Zapewne pamiętamy powitania I sekretarzy partii, "misiaczki" z obowiązkowymi namiętnymi pocałunkami, np. kiedy Breżniew penetrował swym językiem gardło Gierka. A gdy do tego dodać tępienie heteroseksualnej pornografii w czasach PRLu (kontrola graniczna konfiskowała przywożone czasopisma Playboy), to wszystko staje się jasne.

Te gejowskie powitania przywódców socjalistycznych (http://www.youtube.com/watch?v=8hUWqZyxZUA) wywodzą się chyba od samego twórcy ustroju, towarzysza Lenina, który w łóżku też preferował facetów. Zachowały się nawet listy od jego kochanka z politbiura (http://niepoprawni.pl/blog/3082/rozkoszna-dupa-lenina).

Wikipedia podaje w haśle "homoseksualizm": "...W początkowym okresie po rewolucji październikowej w Rosji Radzieckiej panowała tolerancja dla homoseksualistów, istniały nawet plany legalizacji związków między osobami tej samej płci...".

Jak widać to czego nie udało się zrobić w ówczesnym Związku Radzieckim (http://niezalezna.pl/39125-seks-w-sluzbie-rewolucji) wprowadza się teraz w postępowych krajach kapitalistycznych.