Kto pomoże narodowi polskiemu?

Polska pod rządami Platformy Obywatelskiej stała się krajem porozumienia i łączności. Prezydent Komorowski u uwagi na swoje doświadczenia życiowe i rodzinne łączy Polaków zarówno tych odwołujących się do AK jak tych odwołujących się do rywalizującej z nią kiedyś innej armii.
Premier Tusk od dawna daje do zrozumienia, iż jego rząd stanowi nieodzowny łącznik dla porozumienia krajów członkowskich Unii Europejskiej. Stał się wręcz jednym z sześciu krajów, z którym bezwzględnie muszą się liczyć inne państwa w Europie. Podpisanie Paktu fiskalnego praktycznie uratowało przed ekonomicznym podziałem na lepszą i gorszą Europę. Obecnie zaś wszystko zostało podporządkowane Naczelnemu Zadaniu; Euro 2012 - powstają nowe wieżowce, autostrady i stadiony. Premier Tusk niedawno stwierdził radośnie, iż jego rząd jest jak Stadion Narodowy – mimo pewnych niedoróbek okazał się w pełni funkcjonujący. Potwierdzili to zgodnie, w jego opinii, ci, którzy uznali, iż zdjęcie Stadionu najlepiej nadaje się na tapetę do telefonów komórkowych.
I nagle przychodzi ogromny cios. Katastrofa pod Szczekocinami. Zabrzmi to może brutalnie, ale z punktu widzenia rządu, operującego wyłączenie w kategoriach piłkarskich, nie jest tragedią śmierć ludzi, ale fakt, iż w świat poszła wiadomość: system kolejowy w Polsce grozi podobnymi wypadkami. Co gorsza katastrofa wydarzyła się na niedawno remontowanym odcinku, co fatalnie wpłynie na morale kibiców, którzy zamierzają przybyć do Polski pociągami i tym samym środkiem transportu kierować się na Ukrainę. Nagle cały mit o modernizacji pada; znów widać , iż cała gospodarcza transformacja postkomunistyczna okazuje się chybotliwa, skoro państwo nie potrafi się uporać z jedną z najbardziej podstawowych kwestii: bezpieczeństwa podróży.
Co robi rząd i prezydent? Dziękują służbom porządkowym za ogrom pracy. Prezydent Komorowski, który doczłapał się z gen. Koziejem, stwierdza, iż w każdej katastrofie można znaleźć coś dobrego. Tak powiedział Prezydent RP, widząc posrękcane tonu metalu i ludzkie szczątki. Nie, nie mógł się odnosić do katastrofy. Mógł jedynie odnosić się do wizerunku rządu na świecie. Tak, zdarzyła się katastrofa; tak może się jeszcze niejedna zdarzy, ale niech świat wie, że my umiemy sobie z nią radzić. A Pan Koziej popatrzy ze swej kurduplowatej postaci, pokiwa głową z generalskim zrozumiem; a Pan minister cyfryzacji porozmyśla, czy może nie dac dodatkowych odszkodowań dla rodzin. Warunkowo.
Z trudem budowany mit nowoczesności traci swój lukier. Wielu ludzi poza granicami kraju może zacząć zadawać niewygodne pytania związane z bezpieczeństwem innych rejonów życia w Polsce.
Prezydent Obama oświadcza, ze może pomóc narodowi polskiemu. Nie wiadomo, co miał na myśli, że fakt, iż interesujący jest fakt, iż zwraca się do narodu, nie do rządu. Do narodu polskiego.
Panie Obama, jeżeli Pan chce rzeczywiście pomóc – niech Pan ujawni, co USA wie o Katastrofie Smoleńskiej. W kwestii Szczekocin nie da się już wiele zrobić.
Niech Pan nam pomoże uwolnić się od tych watah. Zanim nie jest za późno. My sami możemy nie dac rady.