Car Putin i jego trefniś POdnóżek

Donald Tusk nie chce rozmawiać z Władimirem Putinem o trudnej historii. To dla naszego i Polski dobra .
Putin jednak obawia się juz wizyty w Polsce.
Ale nasz umiłowany Donek wprost przeciwnie.
Boi się z Putinem rozmawiać o II wojnie światowej a więc żadnych takich tematów nie będzie.

- "Nie wiem, czy na przykład 17 września to jest temat na rozmowę o politycznych relacjach codziennych. Jest całe mnóstwo innych tematów. Takich jak mały ruch graniczny, jak to, co nam się wreszcie po tylu latach udało, czyli przywrócenie ruchu w Zatoce Pilawskiej, nowy kontrakt gazowy, dostawy ropy." - tak uważa równiez śliczny Sławek.
I wszystko jasne.
Sztukę zamiatania spraw trudnych pod dywan ten nierząd opanował do perfekcji.
A najważmiejsze to to, że ta POwska ekipa czyni wszystko aby prawdę historyczną puszczać w niepamięć w imię czysto partyjnych inreresów a Donald nadstawi plecy pod parę klepów.

- ""Dla nas ta wizyta jest ważna, bo po raz pierwszy od wielu lat pan premier złoży wizytę w Polsce. To dowód na to, że polityka ocieplania relacji przynosi skutki" - powiedział TVN 24 Sławomir Nowak, szef gabinetu politycznego premiera Tuska.
Jeśli to ma być ocieplenie to może Donek pokaże Putinowi swoje fotki z wnusiem a może Putin weżmie na ręce dzieciatko...
Nikt tak bowiem nie ociepli cara Putina jak wnuczek I cudotwórcy Polski i Europy.

A póki co trzymajmy kciuku, by car pozwolił swopjemu trefnisiowi przysiąść chociaż na skraju półdupka .

http://www.dziennik.pl/polityka/article428713/Tusk_nie_bedzie_draznil_Putina.html

Pal licho tych dupków.
A ja dedykuję żołnierzom z Westerpalatte

Pieśń o żołnierzach z Westerplatte

Kiedy się wypełniły dni

i przyszło zginąć latem,

prosto do nieba czwórkami szli

żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku)

I tak śpiewali: - Ach, to nic,

że tak bolały rany,

bo jakże słodko teraz iść

na te niebiańskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,

gwiżdząc na szwabską armatę,

teraz wznosimy się wśród chmur,

żołnierze z Westerplatte.

I ci, co dobry mają wzrok

i słuch, słyszeli pono,

jak dudnił w chmurach równy krok

Morskiego Batalionu.

I śpiew słyszano taki: - By

słoneczny czas wyzyskać,

będziemy grzać się w ciepłe dni

na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął

i smutek krążył światem,

w środek Warszawy spłyniemy w dół,

żołnierze z Westerplatte.

K.I.Gałczyński - 1939r.