Rzecznasza Urzednicza Polska

W jednej z powieści Kurta Vonneguta, zamieszczone jest króciutkie opowiadanie o kosmitach, którzy nic nie produkują, bo jest to czynność dość uciążliwa i pracochłonna. W zamian za to handlują na potęgę, doprowadzając tę dziedzinę wręcz do artyzmu, aż zasoby się kończą i razem z nimi życie na planecie.
Czytając ten fragment zawsze śmiałem się z głupoty kosmitów.
Aż do czasów rządów Donalda Tuska i jego Rostowskiego.

Nam się zasoby powoli kończą, ale nasi przywódcy patrzą dalej. Są w stanie wycisnąć ze swoich wyborców jeszcze więcej przy pomocy armii, którą stworzyli.
Armii Urzędników.

Skąd się biorą urzędnicy? Kończą szkoły specjalizując się w nikomu nie przydatnych zawodach. I z trzema literkami przed nazwiskiem, zamiast ustawić się grzecznie w kolejce w PUPie, wykonują telefony do wszystkich członków rodziny osobiście, lub za pomocą nadopiekuńczego rodzica, który to groźbą, prośbą i płaczem wymusza na pociotku zatrudnienie absolwenta gdzieś w jakimś urzędzie, bo przecież po studiach jest i z prosta procedurą da sobie radę.
I tak przy dostawionym stoliku pojawia się tabliczka z nazwiskiem kolejnego referenta, czyli odpowiednika szeregowca w armii urzędniczej.
Pensja trochę wyższa od minimalnej, praca w przerwie na kawę czyli od 13 do 13:15. 16:00 do domciu telewizor, piwko i hejtowanie kaczora. Taki nowy sport dla lemingów.

Przy okazji wspomnę, że ostatnio w tak zwanych głównych mediach, ktoś zauważył, że podatki urzędników już raz zostały opodatkowane. Bo przecież pensje dostają z naszych podatków. Dla Rostowskiego, jako wyzyskiwacza to jest idealne rozwiązanie. Podatki wracają do niego wielokrotnie.

A nic nie muszą umieć, bo nie spoczywa na nich żadna odpowiedzialność. Wszystkie podania i deklarację składają petenci. Urzędnik tylko kontroluje zgodność i podpowiada gdzie poprawić. TO JEST CHORE. Powinno być tak, że petentowi wystarczy wiedzieć co chce załatwić i gdzie. A nie jak. Powinien wejść do urzędu, zasięgnąć języka w informacji, dostać się do konkretnego pokoju, przestawić ustnie sprawę, a urzędnik powinien wypełnić stosowne dokumenty, poprowadzić do komputera, poprowadzić za rączkę i wręczyć na koniec wynik zgodny z oczekiwaniami petenta.
Ale nie, bo wtedy urzędnik odpowiadałby za błędy, a teraz jak znajdzie błąd w podaniu sam dostanie nagrodę.

Ale w armii urzędników, jak w każdej armii awansować trzeba. Zyskać tytuł starszego referenta nie jest trudno, ale potem niestety pod górkę. A wykazać się trzeba, bo gienerał-minister armię trzyma krótko i co czas jakiś za pośrednictwem mediów, redukcjami szczuje. Co prawda szczucie skutek ma odwrotny, bo nepotyczni decydenci w te pędy zatrudniają rezerwistów tylko po to, żeby mieć możliwość zwolnienie podobnej liczby referentów.
Tak więc referent awansować musi. A jak to zrobić. Ot myśli taki referent... albo nie, piszmy zgodnie z prawdą. Myśli pociotek referenta, który na stołku oficerskim już siedzi i ma własną sekretarkę od parzenia kawy i klucze do kibelka "nur fur biurokraten" jakby tak pokazać, że stanowiska licznych siostrzenic, bratanków i innych aż do siódmej wody po kisielu są potrzebne.

I tu w sukurs idzie mu polskie prawodawstwo tworzone przez, jakże by inaczej, urzędników. Prawo interpretowalne, skomplikowane i pełne okazji do wystawiania mandatów, egzekwowania grzywn i gnębienia nieświadomych obywateli.

Rusza właśnie urzędnicza armia, z radością sprawdzać nasze abonamenty, mierzyć nasze mieszkania i dachy (podatek od deszczu), kontrolować prędkość, paragony, czy dzieci wychowujemy w duchu tolerancji, czy jak na Polaka przystało kajamy się swoim antysemityzmem i faszyzmem, czy potępiamy durną, pełną klęsk polską historię, czy aby kochamy naszego premiera i czy jesteśmy poprawni politycznie.

Jak sądzicie? Co się teraz dzieje w urzędach? Naczelnicy piszą prośby o możliwość zatrudnienia kolejnych pracowników, bo przecież nie dadzą rady kontrolować wszystkich. Już niedługo wszyscy będą urzędnikami, a nasz rząd nic nie chce zrobić z tą patologią, bo przecież bezrobocie by wzrosło.

Ciekawe kiedy zabraknie pieniędzy na urzędnicze pensje i skończą się żarty. Liczę że koło kwietnia.
Wtedy lemingom urosną zęby a ja będę przygotowany, żeby wskazać im kogo mają kąsać i wcale nie będzie mi ich żal. Ani jednych ani drugich.