Moja i Twoja - Ojczyzna

Gdy na mapę patrzymy, to cóż na niej widzimy?

Prawie w środku jest -  na niej   -   nasz Kraj.

Gdyby tak się zdarzyło, żeby jego nie było?

Pomyśl sercem i sprawę, mu zdaj.

W naszej pięknej Europie, niby wszystko na - topie,

Lecz nie wszystkie narody - mają - go.

I cóż robią? - Czekają i tęsknotą go - znają,

A nadzieja - nagradza, to zło.

Mój Rodaku - kochany - masz swą ziemię i ściany

I Ojczyznę -  co Polską się -  zwie.

Można usnąć w spokoju, tuląc dzieci po znoju

I nadzieja - przy boku, to wie.

Wiemy, komu dziękować, by się bytem radować,

Ze Ojczyzna , jest wolna - My? - też.

Ci co: zmarli, zginęli -  krwią i walką dopięli,

Że ją palcem pokażesz - gdy - chcesz.

Za heroizm, oddanie:  swej Ojczyzny - kochanie,

Same nogi w kolanach się - gną.

Bohaterów oblicza, wciąż historia - dolicza,

Bezimiennych i mianem, co - zwą.

Dziś nie można - Ojczyźnie, zadać bólu  na -  bliźnie,

Gdyż historia , przeklęła, by -  nas.

Ona winna się wzmacniać, swoją godność - umacniać,

Aby każdy, z nas dumny, był - wraz.

Niech się boją - Rodacy, że ich pamięć - naznaczy,

Gdy Ojczyźnie swej - krzywdy, też - chcą.

A  kto  wyżej - u władzy, będzie bardziej jej - wraży?,

To z pogardą się - zmierzy,  też - mą.