Abp Ignacy Tokarczuk

Postać Arcybiskupa Ignacego Tokarczuka przemknęła przez mój proces edukacyjny niepostrzeżenie, jak zapewne dużej części naszego społeczeństwa. Starałem się zawsze zwracać uwagę na znaczące postaci w naszych dziejach. Rok temu na spotkaniu rodzinnym miałem okazję poznać rówieśniczkę Arcybiskupa, która znała Go osobiście. Urodziła się i wychowała w tej samej parafii. Pamiętała Go z czasów młodości, początek Jego studiów w lwowskim seminarium, prymicyjną mszę świętą w tragicznych latach okupacji.

Formalny koniec wojny stał się początkiem dramatycznej deportacji Polaków z Kresów. W tzw. Polsce Ludowej ksiądz a później biskup Ignacy Tokarczuk stale wspierał swoich tragicznie doświadczonych Rodaków. Moja Rozmówczyni ze łzami w oczach wspominała spotkania i wsparcie jakiego w miarę swoich możliwości udzielał ksiądz Ignacy. Jego otwartość na ludzi i solidarność z potrzebującymi trwała w czasie Jego posługi biskupiej. Słuchając tego świadectwa zobaczyłem wielkość Arcybiskupa.

Po lekturze artykułów na temat Jego biografii jestem przekonany, że winien On być zaliczony do grona największych Polaków na takich samych prawach jak kardynał Stefan Wyszyński czy Jan Paweł II. W tym kontekście bardzo wymownie brzmią słowa napisane na Jego temat przez ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego "Gdyby dzisiaj prymasem i przewodniczącym Episkopatu Polski był ktoś o sile duchowej abp. Tokarczuka, to inaczej toczyłyby się dzieje Kościoła polskiego."