Tuleya, wspólnik Ziobry

Można to uznać za paradoks ale za to, że tak rozgrzewa nas sprawa która z uwagi na swą istotę dawno nie powinna już nas zaprzątać a jeśli już to tylko przez chwilę w formie pokiwania głową nad marnością świata zawdzięczamy zarówno panu Ziobrze jak i panu Tulei. Oczywiście zasługi Ziobry są zdecydowanie większe ale z drugiej strony wkład pana Tulei świeższy. I tak jak kiedyś Ziobro sprawił że z oczywistej sprawy drobnego, średniego czy też wielkiego łapówkarza nie zasługującego na zafundowaną mu z "niezależnych od niego powodów" sławę zrobić polityczny spektakl tak teraz sędzia Tuleya zadbał, aby polityczny aspekt sprawy przesłonił oczywistą kwintesencję czyli ten właściwy wyrok skazujący.

 

O ile w przypadku Ziobry od początku niemal nie miałem wątpliwości, że chodzi o chorą odmianę PiaRu chorego na władze i najpewniej uwielbiającego oglądać siebie podczas publicznych wystąpień polityka PiS-u (wtedy był bez wątpienia w PiS-ie) tak teraz motywacji pana sędziego Tulei nie pojmuję. Oczywiście w najmniejszym stopniu nie dziwi mnie medialny szum wokół jego wypowiedzi i jego popularność. Dziwi mnie, zakładając że nie miał on żadnego ukrytego celu zarówno brak wyobraźni, która powinna go ostrzec jaki będzie dalszy ciąg tej jego tyrady jak też szczery lub udawany brak orientacji w tym, jak to się pewne sprawy załatwia, powiedzmy „w Szikago”. Jeszcze przed wiadomym uzasadnieniem wyroku a szczególnie teraz, już po nim  można było i można przeczytać mniej lub bardziej szczegółowe relacje o tym jak się w niektórych kręgach wymiaru sprawiedliwości (a może „wymiaru sprawiedliwości”) traktuje podejrzanych. Sam znam niejedną opowieść zarówno tych, którzy byli niewinni jak i tych co ze swą wina się nie kryli i stężenie zawartego w nich „stalinizmu” zdecydowanie przekracza to, co cytowane jest w relacjach z tej konkretnej sprawy. Popatrzcie sobie szanowni koledzy na pokazywane sceny z zatrzymań pospolitych przestępców wyciąganych z domu w samych gaciach i skutych wyprowadzanych w taki sposób że ręce im mało nie wypadają za stawów barkowych. W sytuacji gdy już są pochwyceni i skuci nie wiem czy istnieje jeszcze jakoś uzasadniona potrzeba sprawiania im bólu poza potrzebą… sprawienia im bólu dla przyjemności.

 

 I jak mi się zdaje sędzia Tuleya doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Jak nie z własnego doświadczenia to choćby z telewizji, w której od czasu do czasu można obejrzeć takie „państwo w państwie”, które a to odmawia zatrzymanym leczenia a to kupuje zeznania za obietnicę przepustki po miesiącach aresztu wydobywczego albo popisuje się jeszcze innymi, imponującymi przykładami kreatywności. I jest to praktyka, która była przed PiS, za PiS i po PiS. I najpewniej  nie tylko u nas. Napisał zresztą o tym Lubicz w celnej konkluzji swego tekstu a uzupełniła w swym komentarzy styx i trudno nie przyznać im racji.* Chyba że usilnie i świadomie chce się stanąć obok Ziobry i Tulei. Bez względu na pozycję z jakiej się do tej pary dołączy.

W poprzednim tekście zwróciłem uwagę, ze w politycznym zacietrzewieniu traci się istotę sprawy. To oczywiście w tych czasach wyjątkowo głupia uwaga bo przez polityczne zacietrzewienie tracimy o wiele więcej niż tylko to, że G skazano za korzyści majątkowe oraz to, że mamy nadpobudliwych polityków i nadgorliwych „stróżów prawa”. Tracimy instynkt samozachowawczy, który potrafi nas uchronić przed niebezpieczeństwem.

 

Niebezpieczeństwa często maja to do siebie, że nabyły pewną przydatną dla nich a bardzo groźną dla nas umiejętność. Umiejętność takiej mimikry dzięki której potrafią objawiać się w wyjątkowo dla nas atrakcyjnej formie. Takiej, która z jakiegoś powodu wyjątkowo nas kręci. I wtedy wpadamy w pułapkę.

 

I dla jednych nie ma znaczenia, że Ziobro robiąc co robił myślał głownie o swojej karierze i gotów był dla niej wiele i zapewne wielu poświęcić a dla drugich to, że „stalinizm” z opowiastki Tulei nie skończył się i pewnie jeszcze długo nie skończy.

Ps. Ciekawe, że jakoś mało kto w tym szumie ostatnich dni zwrócił uwagę na to, że zapomniany z uwagi na „niską szkodliwość czynu” a znacznie lepiej pamiętany jako „bohaterski pogromca ziobryzmu” pan G nie miał oporów by wziąć „dowód wdzięczności” od 80-letniego starca, powstańca i ofiary terroru. No bo gdyby nie wziął to by tamten na „Szucha” nie wylądował.

 

* http://lubicz.salon24.pl/477373,przeslucham-cie-kotku-noca