Co w Europie wolno wojewodzie ...

Dzisiejsza, a właściwie wczorajsza akcja nowojorskiej policji i zatrzymanie – w ostatniej chwili – dyrektora generalnego Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Dominika Strauss Kahn`a, jest warta odnotowania z bardzo różnych względów. Facet był przed decyzjami, a przynajmniej ich ogłoszeniem, w takich sprawach, jak pomoc dla Portugalii i dalsza reanimacja Grecji. Z innej beczki, z kolei, był rzekomo faworytem II tury wyborów prezydenckich we Francji, zaplanowanych na maj przyszłego roku.

Ja jednak o czymś innym. Tak se myśle, co to by się działo, gdyby podobna historia przytrafiła się temu panu (abo chyba raczej inaczej: została „skonstruowana” przezeń) w Sofitelu nie nowojorskim, ale, dajmy na to, paryskim?

No i tak mie sie ta sprawa – w swej wewnętrznej istocie – wiąże z „walką” o prawa człowieka, tudzież wolność artysty, niejakiego pana Romana. Sporo jest tu punktów wspólnych, a to taki postępowy, socjalistyczny typ rewerencji wobec kobiet, a to przynależność do lewicowego towarzystwa, to znów estyma i opinia „potęgi umysłu”, no i to, np., że to jest – o czym wie każdy, rzecz to jasna! – prowokacja wykorzystująca prostackie pojmowanie prawa i sprawiedliwości przez tych prymitywnych Amerykanów. Zaraz, także, całe to zakłamane lewactwo pospieszyło głosić, że nie może uwierzyć, że to się w głowie nie mieści, że to przecież taki wspaniały człowiek, socjalista!, etc. No i oczywiście: zaczekajmy, bo to nie wiadomo, to człowiek, broni go domniemanie niewinności, jest za wcześnie, i te wszystkie inne kaliszowe banialuki pseudoprawnicze, wygłaszane niezmiennie, gdy coś nie tak, jak według dzisiejszych komuchów miało być, dzieje się z jakimś typem z tej bandy.

Czekam teraz na dalsze, tfurcze rozwijanie interpretacji nowoczesnej figury retorycznej, która zapewne uzyska na początku robocze miano francuskiego wyjścia walutą, polegającej na nie skrępowanej (ubraniem) formie zagajenia rozmowy przez słusznego wiekiem Europejczyka, powszechnie uznawanego za autorytet, któremu los postawił za zadanie wytłumaczenie zawiłości globalnej polityki ekonomicznej prostej kobiecie z cywilizującego się jeszcze kraju, USA mianowicie.

A co do pytania trzy akapity wcześniej: tak se myśle – że wątpię (w europejską, „międzynarodowo – walutową”, równość wobec prawa).

O Polsce warto myśleć. I dla Niej pracować.