Oratorium ryżego /za "Oratorium GNOM" Szpota/

To nie ranne wstają zorze
jeno wstał gospodarz nasz
ponad ziemie, ponad morze
rzuca blaski ryża twarz!

Promienisty i złocisty,
pewnie nowe ma pomysły
pewnie miał proroczy sen
jak podwyżkę zrobić cen.

Jaki rześki, jaki świeży
wstał z pościeli dziś nasz wódz!
Do PO prędziutko bieży
by rządzenia podjąć trud.

Prędzej! — krzyknął na Niesioła —
Bo mi myśl ucieknie" - woła.
TY Myszkiewicz, prędzej pisz
jak w sondażach zrobić wyż!”

I już niskie czoło marszczy
by do pracy zmusić mózg.
Słychać odgłos sapki starczej
słychać wody w głowie plusk.

Wtem genialny pomysł błyska:
„To śmiertelność jest zbyt niska.
Ach, od dawna tom już czuł!
Krzywa zgonów idzie w dół!

Kiedy wszystko rośnie wokół —
ceny i te nowe ZOMO
musi wzbudzać to niepokój
że wciąż skarbca widać dno.

Teraz rzecz się prostą staje
że zbyt wolno wymierają
teraz mamy na wokandzie:
więcej zgonów w Tuskolandzie!

Hej, staruszku emerycie
zbyt wesoły jest twój los!
Musisz sobie skrócić życie
by ogólny podnieść wzrost.

Tuskolandia młodym krajem
starość państwu nic nie daje
ciebie nic nie czeka już
więc czym prędzej kładź się wzdłuż!

A gdy znikną źli renciści —
Ty Myszkiewicz, prędzej pisz —
to przedpole się oczyści
i my nań wpuścimy wyż.

Gdy wydajność jest do kitu
wiek POdwyższę emerytów —
większy będzie płacy koszt
za to jaki zgonów wzrost!

Ale to jest, mój Niesiole
mego planu tylko pół
bo zapewnić nieboszczykom
teraz trzeba minimum.

Gdy wśród żywych cię nie stanie
w grobie dam ci wyrównanie
lecz że dziś jest drogi grób
więc na raty wpierw go kup!

Zapamiętaj to, młodzieży
że choć dziś ze śmierci kpisz
wkrótce możesz w ziemi leżeć
więc się do Platformy wpisz.

Na Powązkach i na Bródnie
jest o miejsce coraz trudniej
chcesz pochować ciało godnie
składaj forsę w Ambergold-nie

Lecz się na tym nie urywa
Myszkiewiczu wielki plan:
gdy wystrzeli zgonów krzywa
gdzież pochować tyle ciał?

Liczyć z tym na kwaterunek
kiepski byłby to rachunek.
Choćbyś zmniejszył normę stóp
ciężko będzie wciąż o grób.

Lecz i na to ja mam radę
zróbmy w kraju olimpiadę
przy okazji ze dwie nowe
elektrownie atomowe!

Jak pierdykną spalą ciała
popiół miejsca zajmie mało
mój Niesiole, szkoda słów
jam najtęższa z polskich głów!”

I uśmiechnął się jak słońce (Peru)
dobroczyńca nasz i wódz
on, co troszczy się bez końca
jak urządzić polski lud.

Wreszcie znalazł rozwiązanie
mądre, trafne oraz tanie:
choć nie będzie raju w kraju
wkrótce wszyscy będziem w raju!