EMIGRACJA

Tak sobie dziś siedzę w Wierzyńskim.Szczególnie że udało mi się dziś upolować na allegro pierwsze wydanie jego "Wróbli na dachu" z 1921 roku.
A tak wygląda różnica w Jego twórczości pomiędzy 1919 a 1946 rokiem. Wystarczy stracić Ojczyznę, całą rodzinę i nadzieję.

ZIELONO MAM W GŁOWIE

Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną,
Na klombach mych myśli sadzone za młodu,
Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną
I które mi świeci bez trosk i zachodu.

Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety
Rozdaję wokoło i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną.

KTOKOLWIEK JESTEŚ BEZ OJCZYZNY

Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny,
Wstąp tu, gdzie czekam po kryjomu:
W ugornej pustce jałowizny
Będziemy razem nie mieć domu.

Kto się zapatrzył w tamte strony,
Gdzie dotąd niebo nocą ciemną
Od łuny drży nieugaszonej,
Niech w tę noc głębiej idzie ze mną.

Komu się śnią włóczone kości
Przez psy na polach, gdzie rozpaczą
Brzozy odarte jeszcze płaczą,
Niech mi to wyzna w samotności.

Bo z mgieł jesiennych, przez ścierniska,
W badylach, perzu, kłębem pnączy
Szept jakiś z trudem się przeciska
I w samo serce, w krew się sączy.

Bo nie ma ziemi wybieranej,
Jest tylko ziemia przeznaczona,
Ze wszystkich bogactw - cztery ściany,
Z całego świata - tamta strona.

Na skutek 200-letniej eksterminacyjnej działalności naszych sąsiadów już 21 milionów Polaków żyje w diasporze, z powyrywanymi korzeniami, z dala od Ojczyzny. Czy nas tez to czeka?