O MEN, o MEN! (Finis Poloniae)

Chętnie dołączę do wypowiedzi Pana Jana. Ma całkowitą rację, dodałbym jednak głos w sprawie prywatyzacji, otóż tak jestem za, ale ...

Po pierwsze nie możemy sprywatyzować edukacji całkowicie, ale możemy zrobić to w dużej części. Uważam, że szkoły społeczne muszą istnieć, bo nigdy nie będzie stać wszystkich rodziców na wysłanie dzieci do szkoły. Stanowimy naród, społeczeństwo, społeczność. Jako społeczność winniśmy dbać o biedniejszą część naszych rodaków (Jednak nie w tak pomylony sposób jak obecnie. Tu mam na myśli opiekę socjalną z urzędami pracy włącznie, która dba przede wszystkim o zatrudnionych tam urzędników. Przerost nieproduktywnej grupy urzędniczej można śmiało porównać do korzystania z opieki społecznej, z tą różnicą, że w zamian za "zasiłek" muszą odsiedzieć 8 godzin w określonym miejscu).

Wracając do szkół. W tej chwili nie możemy mówić o prywatyzacji ponieważ społeczeństwo jest zbyt ubogie. Po co więc straszyć je prywatyzacją. Ta powinna wynikać z potrzeby, a nie przymusu.

"Ryba psuje się od głowy", więc od głowy powinniśmy ją reformować. Na początek likwidacja MEN i kuratoriów dałaby społeczeństwu "zastrzyk finansowy", który w pierwszej kolejności powinniśmy przeznaczyć na sukcesywne obniżanie podatków i zmiany ustawodawcze (np. pilne przywrócenie ustawy Wilczka).

Krótko mówiąc, jeżeli chciałby Pan mówić o prywatyzacji szkół, najpierw należy zadbać o dobrobyt społeczeństwa z części produkcyjno - usługowej. Podkreślam, że w każdej wojnie są ofiary, tu ofiarą byłaby administracja. (I tak, jak gazeta wyborcza zapewniła miękkie lądowanie ubekom, gdzie czują się dobrze do dzisiaj) Powinniśmy, jako reformatorzy zadbać o to, aby opuszczająca stanowiska pracy część administracyjna, szybko odnalazła swoje miejsce w rozwijającym się sektorze produkcyjno-usługowym, jako pracownicy lub pracodawcy (ci bardziej pomysłowi).

Doświadczenia ostatniej dwudziestolatki i zmieniające się kadencje sejmu - niemal tych samych ludzi, pod różnymi nazwami partii - pokazują, że aby móc przeprowadzić jakiekolwiek reformy, z reformą edukacji włącznie, musimy sięgnąć na sam czubek góry - zmienić ordynację wyborczą i konstytucję.

Tu polecam wpis Rebeliantki pod tytułem: Ile osób pójdzie na wybory?

http://www.niepoprawni.pl/blog/417/ile-osob-pojdzie-na-wybory

Oraz wpis w odpowiedziach, w tym samym artykule, zamieszczony przez Rebeliantkę i podpisany jako Janusz Sanocki.

P.S. W powyższej konkluzji utwierdziła mnie informacja o tym, jak jeden z wojewódzkich działaczy PiS "wykończył" przed wyborami zarząd powiatowy swojej partii w jednej z miejscowości tylko po to, aby nie robić konkurencji koledze z PSL-u, który w tejże miejscowości budował swój elektorat.  Powyższe zdarzenie podważa sens głosowania na jakiekolwiek ugrupowanie w oparciu o obecną ordynację wyborczą.