O dobrych chęciach i piekle

Wierzę, że p. prezydent Bronisław Komorowski miał dobre chęci, podejmując inicjatywę wspólnego oddania hołdu ofierze mordu politycznego w łódzkim biurze PiS. Ale same dobre chęci nie wystarczą. Porzebna jest szczerość intencji. A w tę niełatwo uwierzyć po latach oszczerstw i obelg.

Prezydent wziął na siebie duże ryzyko, i przegrał. Enuncjacje doradcy p. prezydenta, p. Tomasza Nałęcza, jakoby plan p. prezydenta nie powiódł się, bo znowu zawiódł p. Jarosław Kaczyński, nie oznaczają nic innego, jak kontynuację ataków na  demokratyczną opozycję. Krótko mówiąc

prezydent ma kiepskich doradców

którzy nie potrafią się wczuć w sytuację polityka, od lat narażonego na bezprzykładną w Polsce polityczną nagonkę (przypomina mi ona nieco traktowanie Stanisława Mikołajczyka przez komunistów z obozu PKWN). Wizyta „wielkiej trójki” w Łodzi nie mogła zatem przynieść przełomu.  

Do niego musi dojść najpierw w PO. Jeśli PO chce przetrwać.

http://www.youtube.com/watch?v=6S4UkCasrOg&feature=fvsr

Post scriptum: bardziej wiarygodna byłaby intencja p. Bronisława Komorowskiego, gdyby tylko sam p. prezydent – jako głowa państwa – pojawił się w Łodzi. Wizyta „trójki” miała charakter uroczystości partyjnej, a nie państwowej. Tym samym jej skutek był dokładnie odwrotny, od zamierzonego (jeśli taki zamiar rzeczywiście istniał).

Staram się odrzucić myśl, że oboz rządowy doskonale zdając sobie sprawę z odmowy udziału w spotkaniu trójki ze strony p. Jarosława Kaczyńskiego zaprosił go tylko po to, by móc wskazać na niego znowu palcem jako na „winnego”.