Rosyjska wtyczka w Unii Europejskiej?

Prezydenci czterech bałtyckich krajów UE - Polski, Litwy, Łotwy i Estonii - ogłosili 9 sierpnia wspólną deklarację w sprawie Gruzji.

Prezydent RP informując o deklaracji powiedział, że szefowie bałtyckich państw „zdecydowanie potępili działania rosyjskich sił zbrojnych, wymierzonych przeciwko suwerennemu i niepodległemu państwu gruzińskiemu". Polski prezydent przypomniał, że „doszło do otwartej interwencji na obcym terytorium. Osetia Płd. i Abchazja są częściami Republiki Gruzji i nic jest w stanie zmienić tego faktu”.

Stwierdzenia przywódców czterech państw, którym Moskwa odebrała przed laty niepodległość, terroryzując je dokładnie tak samo, jak próbuje dzisiaj terroryzować Gruzję, można uznać za oczywistość. Trudno przecież podważyć fakty: Rosja wtargnęła do sąsiedniego kraju, zbombardowała gruzińskie miasta, zabiła bliżej nieokreśloną ilość gruzińskich żołnierzy i cywilów, a do tego jeszcze z całym cynizmem ośmiela się powoływać na prawo międzynarodowe i prawa człowieka. Czy normalny mieszkaniec Europy może zakwestionować rosyjski najazd, bombardowania i lekceważenie integralności sąsiedniego państwa?

A jednak może. Tego samego dnia w radiu Norddeutsche Rundfunk na temat sytuacji w Osetii i Gruzji wypowiedział się wiceminister spraw zagranicznych Niemiec Gernot Erler, który za pogwałcenie prawa międzynarodowego potępił wcale nie Rosję, lecz Gruzję. „Ten, kto podejmuje próbę działania z użyciem wojska, narusza prawo międzynarodowe” - powiedział o Gruzji zastępca szefa niemieckiej dyplomacji. Niemiecki wiceminister wyraził zrozumienie dla rosyjskiej reakcji na wydarzenia w regionie, który - jak zauważył - „należy dziś do Gruzji, ale jest utrzymywany gospodarczo przez Rosję.” Proszę zwrócić uwagę na słowa „należy dziś do Gruzji” . Można sobie dośpiewać ciąg dalszy – być może jutro, sądzi Erler, Osetia Południowa będzie należała do Rosji?

Czy można sobie wyobrazić, by stwierdzenia tej wagi mogły paść bez wiedzy niemieckiego ministra spraw zagranicznych Steinmeiera? Niestety, coś takiego jest absolutnie niewyobrażalne. Nikt nie zdementował tych stwierdzeń, trzeba je więc traktować jako odbicie drugiego nurtu europejskiej opinii.

Trzeba spojrzeć prawdzie w oczy. W kierowniczych gremiach UE obok zgodnego stanowiska Polaków, Brytyjczyków, Finów czy Szwedów, którzy jasno potępiają rosyjski szantaż i terroryzowanie „bliskiej zagranicy”, tradycyjnie występuje drugi nurt lękliwego uchylania się przed nazywaniem prawdy po imieniu. Są kraje, które wolą nie narażać się Moskwie, więc milczą i są zadowolone, że Polacy i Estończycy wyręczają je w protestach. Istnienie grupy europejskich państw, które milcząco tolerują ludobójstwa w Czeczenii, przymykaja oko na sprzedawanie Iranowi militarnych technologii i na łamanie przez ekipę Putina-Miedwiediewa elementarnych standardów demokracji, nie stanowi żadnej niespodzianki. Nie od dziś wiadomo, że część europejskich polityków „gotowa jest sprzedać Rosji sznur, na którym ich powiesimy”, jak z wisielczym humorem powiedział kiedyś sam Lenin.

Nowością jest natomiast pojawienie się wypowiedzi, które są po prostu opinią rosyjskiej agentury w Unii Europejskiej. Są to głosy tych samych ludzi, którzy forsowali budowę gazociągu północnego zagrażającego energetycznemu i ekologicznemu bezpieczeństwu bałtyckich państw UE. Ich przedstawiciel, były kanclerz Niemiec, niedawny szef socjaldemokratów Schroeder, jest dzisiaj dobrze opłacanym funkcjonariuszem Gazpromu, w którego władzach zasiadają tacy sami kagebiści jak ich szef Putin.

Tym, co zadziwia, jest hucpa niemieckich socjaldemokratów. Przed wojną polscy Żydzi mówili: „kto ma masło na głowie, niech lepiej nie wychodzi na słońce.” Niemieccy socjaldemokraci po aferze z gazociągiem Nordstream mają masło na głowie, ale jako pierwsi i na razie jedyni w całej Unii Europejskiej wyrwali się z pochwałą rosyjskiej agresji przeciw Gruzji (wieczorem 9 sierpnia słowo „agresja” z pewnością nie jest przesadą). Na razie nikomu w UE poza Erlerem nie przyszło do głowy, by chwalić politykę Kremla i oskarżać Gruzinów.

Chcę wierzyć, że po wstrząsach kończącego się tygodnia nasi politycy wreszcie zrozumieją, że polska racja stanu wymaga przemawiania jednym głosem. Wymaga też zachowania minimum zdrowego rozsądku. Politykom można darować cynizm, jeśli służy to interesowi ich państwa, ale nie można wybaczyć głupoty. Gernot Erler i jego socjaldemokratyczni kumple są po prostu głupcami, bo nie rozumieją, że awanturnicza polityka Rosji nie ma przyszłości. Moskwa już rychło dostanie upokarzającą nauczkę od USA i NATO, a pan Erler będzie musiał odszczekiwać brednie, które dzisiaj wygłasza na życzenie rosyjskich towarzyszy.

Oby nie odszczekiwał w towarzystwie proniemieckiej frakcji polskich polityków.