Schetyna - cicha woda?

Oszałamiająca kariera opozycjonisty z NZS zapiera dech. Mając ponad dwadzieścia lat koleś jest już wicewojewodą, właścicielem wojskowego klubu sportowego, radia Eska. Później ministrem spraw wewnętrznych mianującym wszystkich wojewódzkich komendantów policji. Ponieważ jego nazwisko pada przy okazji afery hazardowej, Tusk karnie przesuwa go do sejmu, gdzie wkrótce awansuje na marszałka - czyli trzecią osobę w państwie.
Na podstawie przypadku Schetyny (”Radek”) G. Braun ukazuje mechanizm stosowany przez służby (jakie?)hodujące „rozwojowych” opozycjonistów, którzy uwiarygodnieni w „podziemiu” byli wykorzystani do budowania sceny politycznej po transformacji.
Nad takim „opozycjonistą” trzymano parasol ochronny – był on niejako wewnętrznie zakonspirowany i uodporniony na działania SB zwalczające pospolitą opozycję.
Proces wytwarzania polityka jest inwestycja długoterminową, obliczoną na dekady.
Możemy się tylko domyślać, kto inwestuje w produkcję polityków, i kto będzie z nich korzystał.

To można się zorientować, o co ewentualnie chodzi.