Pierwsze "sukcesy" prezydenta Komorowskiego

Mamy więc prezydenta dużego formatu. Póki co format ten wynika wyłącznie z gabarytów cielesnych, wydatnych szczególnie w dolnych obszarach torsu. Gdy chodzi natomiast o zalety umysłu, zdolność pojmowania otaczającego świata, umiejętność podejmowania sensownych decyzji, talenty krasomówcze, i szereg dalszych cech charakteryzujących zwykle „otwartą głowę”, to mizeria jest uderzająca i widoczna gołym okiem .

To już nie są gafy rejestrowane niemal codziennie w czasie kampanii wyborczej. To błędy znacznie większego kalibru, błędy wręcz żenujące, których skutkiem jest kompromitacja państwa.

Pierwszym „sukcesem”, odnotowanym jeszcze przed zaprzysiężeniem, stało się rozpętanie skandalicznej awantury o Krzyż. Posunięcie wyrafinowane, choć bezmyślne, potwierdzające ocenę osobowości wyrażoną w pierwszym akapicie. Jedynymi dotychczasowymi rezultatami rzuconego wtedy hasła usunięcia Krzyża jest konflikt społeczny, wyprowadzenie na ulice hord pijanych wyrostków, najdelikatniej mówiąc - gorszące sceny masowego naruszania przez nich prawa przy absolutnej bierności stróżów porządku publicznego, uśmiechem kwitowane i nazwane przez gminnego męża stanu wesołym happeningiem! Tak obecna władza pojmuje rolę państwa i jego organów wykonawczych.

Drugim „osiągnięciem” prezydenta to klapa realizacji zamiaru powziętego jeszcze w czasie pełnienia obowiązków marszałka sejmu, kiedy to wystąpił z pomysłem budowy pomnika w Ossowie, upamiętniającego sowieckich sołdatów biorących udział w najeździe na odrodzoną Polskę i tam poległych w sierpniu 1920 roku. Według Bronisława Komorowskiego ten pomnik nagrobny miał być symbolem zgody i normalizacji w stosunkach, także historycznych, z putinowską Rosją.

Profesor Andrzej Nowak niedawno przypomniał słowa ówczesnego marszałka sejmu: "Szacunek dla żołnierzy leży w polskiej tradycji. Warto pokazać Rosjanom, że tak samo odnosimy się do ich poległych. Byłoby to dobrym gestem w stosunkach polsko-rosyjskich". Profesor Nowak dodał od siebie: „Pojawia się od razu pewnego rodzaju wątpliwość: czy to rycerski szacunek dla poległych przeciwników, czy raczej racje polityczne (zgoda z Rosją reprezentowaną przez Władimira Putina) są motywem tego gestu?”

W zachowaniach i decyzjach obecnego prezydenta i urzędującego premiera dostrzec można pomieszanie wyobrażeń i faktów. Tak się składa, ze wszyscy rządzący celebryci (prezydent, premier, marszałek senatu i marszałek sejmu) są z wykształcenia historykami, którzy tytuły magistra uzyskiwali na polskich uczelniach, w czasach PRL. Jakiej historii wtedy nauczano, jak przysposabiano do zawodu, wszyscy wiemy. Nauka ta i uzyskana wiedza wywrzeć musiały niebagatelny i trudno przemijający wpływ na umysły najwyższych funkcjonariuszy aparatu państwowego, trwale kształtując ich postrzeganie świata.

Ludzie ci dzisiaj podejmują realizację własnej projekcji polskiej polityki historycznej, jakże odmiennej od wizji prezentowanej przez Lecha Kaczyńskiego. W ich nowym otwarciu miejsce naczelne zajmuje akceptacja rosyjskiej oceny historii, w której np. Katyń, jeśli w ogóle może być przypomniany, jako zbrodnia sowiecka, przeciwstawiany jest rzekomo analogicznej i wcześniejszej zbrodni polskiej - śmierci żołnierzy Armii Czerwonej w polskich obozach jenieckich w 1920 roku. Śmierci nie powodowanej strzałami w tył głowy, a wojennym wyniszczeniem organizmów i chorobami.

Kłamstwo to zostało powtórzone z całą mocą przez premiera Putina po spotkaniu z premierem Donaldem Tuskiem w Smoleńsku na konferencji prasowej 7 kwietnia, przy milczącej aprobacie premiera.

I wreszcie trzecie wydarzenie, które niebawem uzupełni wizerunek obecnego prezydenta RP u progu jego kadencji. W opublikowanym wczoraj liście otwartym matka śp. Przemysława Gosiewskiego zwróciła się do Bronisława Komorowskiego z kilkoma zasadniczymi pytaniami dotyczącymi tragedii smoleńskiej. Wyraziła przy tym pogląd, że adresat nie zdobędzie się na odpowiedź, bo miałby kłopoty z prawdomównością. Czy pani Gosiewska ma rację? Przekonamy się niedługo. Bez większego ryzyka można przewidzieć, że kolejną skazą prezydenta będzie brak osobistej odwagi, a prościej mówiąc, tchórzostwo.

Tak wygląda zgrubny bilans pierwszego miesiąca prezydentury. Co będzie dalej?