Errare humanum est

Błądzenie jest rzeczą ludzką.

Człowiek popełnia w życiu wiele błędów. Od błahych do poważnych. Ma do tego prawo, bo jest istotą ułomną. Myli się w ocenie zdarzeń i sytuacji, partnerów i przeciwników, zawodzi go kalkulacja zysków i strat. Błędnie ocenia otaczającą rzeczywistość. Refleksja przychodzi zawsze po czasie.

Życie polityczne jest w tym względzie składowym elementem ziemskiego bytowania. Politycy podejmują często błędne decyzje, o skutkach niekiedy trudnych do przewidzenia. W polityce pełno fałszu, postaw zakamuflowanych i nieszczerych, zwykłego zakłamania.

Bywają sytuacje, w których konkretne osoby zrozumiawszy błąd chcą go naprawić, chcą powrócić do partii – opuszczonej lekkomyślnie z powodów ambicjonalnych, w rezultacie utarczki osobistej z jej liderem, czy z innych, w gruncie rzeczy błahych przyczyn.

Do Prawa i Sprawiedliwości powróciło już kilku polityków, miedzy innymi Kazimierz Ujazdowski i Jerzy Polaczek. Dzisiaj na drodze powrotu jest Adam Bielan, który przyznał się do błędu. Będą prawdopodobnie następni, o ile miłosierny Ojciec i jego współpracownicy okażą wielkodusznie zrozumienie i chrześcijańskie miłosierdzie (jak w biblijnej przypowieści o synu marnotrawnym i miłosiernym ojcu).

Myślę, że warto na powrót otworzyć drzwi również dla takich ludzi jak Paweł Kowal czy Elżbieta Jakubiak, których w istocie z PISem więcej łączy, niż dzieli, a którzy potrafili zachować należyty takt oraz kulturę osobistą i polityczną względem Jarosława Kaczyńskiego i swojego matecznika.

Sądzę, ze Komitet Polityczny Prawa i Sprawiedliwości powinien wypracować i ogłosić jednolite w tej kwestii stanowisko. Z pożytkiem dla nas wszystkich.