Gloria Victis 1.08.2013

Napiszę i ja słów parę o rodzaju imprezy jaka odbyła się o godzinie 17.00 na Cmentarzu Powązkowskim przy pomniku Gloria Victis. Powstanie jest bardzo żywe w tradycji mojej rodziny; od kiedy pamiętam chodziło się pierwszego sierpnia na Powązki, mój Świętej Pamięci Ojciec zapalał światła na grobach kolegów których znał (był Powstańcem). Tak robię i ja teraz, tyle że nie znając nikogo z Poległych - zapalam światła na grobach bezimiennych lub tych na których nie pali się żadne światło. Myślę że ten zwyczaj utrzymam "póki sił starczy".
Od samego początku "imprezy" dawała się odczuć panika "organizatorów". Od około 16.30 przynajmniej dwukrotnie ciepły męski głos przypominał że "mamy się zachowywać" bo jesteśmy na cmentarzu. Jakbym tego nie wiedział...
Atmosfera była specyficzna bo większość była świadoma że niejaki "profesor" Bartoszewski nazwał nas poprzedniego dnia "motłochem". I tu jest problem główny. Cywilizacja łacińska nakazuje oddawać szacunek starcom. Ale z drugiej strony, nakazuje być sprawiedliwym. W przypadku "profesora" Bartoszewskiego prowadzi to sprzeczności. Mam tu dylemat: w starciu ze starcem na pewno mogę okazać się zwycięzcą, będąc sprawniejszym i silniejszym. Ale to dla mnie "nie honor". Co powinienem zrobić?
Odpowiedź przyniosło "samo życie". Zabrał głos inny starzec, generał Ścibor-Rylski, który prosił, aby w obliczu "odzyskanej wolności" powstrzymać się od buczenia i gwizdania. Pomijam okoliczności tej wypowiedzi. Moim zdaniem, tylko jego autorytet sprawił że podczas składania wieńców przez władze Warszzawy, w tym HGW, nastąpiła grobowa cisza. Wątpię czy o to chodziło. Ta cisza "krzyczała". Zwłaszcza, że wzorem Niemców z roku 1944, HGW wzięła zakładników - uczestników Powstania, w towarzystwie których składała wieńce. To jest ten fakt który pragnę podkreślić - stało się tak samo jak w ubiegłym roku.
Uroczystości oficjalne zaplanowano jak "program minimum" tak aby tylko najbardziej oficjalne czynniki nadały "odpowiedni" kształt uroczystościom.
W tym miejscu i czasie znaleźli się również i zostali zauważeni ci do których mam największy szacunek - Antoni Macierewicz oraz Jarosław Kaczyński (być może inni - mie wiem, stałem daleko) - ale zostali Oni jedynie rozpoznani przez zgromadzonych i nagrodzeni oklaskami. Nie zostali uznani za godnych oficjalnego anonsu.
Buczenia i gwizdów w tym roku nie było - wyjąwszy "profesora" Bartoszewskiego który składał wieniec wspólnie z Tuskiem - najwyraźniej nikt z Powstańców nie chciał być w jednym szeregu z potomkiem dziadków z Wehrmachtu.
I jeszcze jedno:
Fryderyk Chopin na pewno "wielkim artystą był". Ale jego muzyka pasuje do Powstania jak pięść do nosa. W czasie całej "uroczystości oficjalnej" nie słyszałem ani jednego marsza powstańczego, ani jednej piosenki z tamtych czasów.
Pozwalam sobie mieć nadzieję, że młodzi patrioci jakich - wierzę - jest wielu, spowodują że za rok zabrzmią na spotkaniu przy pomniku "Gloria Victis" marsze powstańcze, żamiast żałosnego bębnienia w "fortepiano" teraz, podobnie jak przed rokiem. Wiem, że nie ja jeden to zauważyłem.
A frajerzy - niech się bujają!!!
Niech żyje Wolna Polska!!!