Polska jest smaczna...

Myślę Wilku, że przy odrobinie dobrej woli z obu stron, jesteśmy w stanie dojść do porozumienia :)
Zacznijmy od przytoczonych statystyk. Masz oczywiście rację, że Polacy piją znacznie mniej wina niż nacje, które produkcją win zajmują się od pokoleń. Jest to zrozumiałe. My wszak jesteśmy krajem nie winogron, ale ziemniaka i żyta – stąd nasze wódki, a nie wina cieszą się na świecie powodzeniem.
Czy to musi jednak oznaczać, że Polacy in gremio są znawcami wódki? Nawet ci, którzy bez niej nie potrafią żyć i zapijają się Borygo i denaturatem? Statystyka dotycząca ilości litrów na głowę oznacza jedynie, że gdzieś pije się czegoś więcej, a gdzieś mniej, natomiast nic jeszcze nie mówi o znawstwie.

Jednak faktycznie jesteśmy jako nacja mniej obeznani z kulturą picia wina – nie z powodu naszego „ciemnogrodztwa”, ale dlatego, że – jak słusznie wytknął JWP – u nas do wina dopłaca się dodatkowe koszty transportu na dużą odległość, koszty ceł i naszą własną akcyzę na alkohol, niezbyt mądrze ustawioną. Przy naszych zarobkach nie da się wprowadzić powszechnego zwyczaju podawania win do zwykłych posiłków jak to ma miejsce w krajach, gdzie tzw. wino stołowe kosztuje niewiele więcej niż dobra woda mineralna np. Perrier. Mieszkałam trochę w Włoszech i pamiętam, że vino di tavola było najczęściej takim zwykłym sikaczem, choć o dosyć łagodnym smaku. Przywoziłam wtedy do Polski dla znajomych ogromne butelki ( po 5 litrów) toskańskiego vino di tavola. Taka butelka w przeliczeniu na polskie pieniądze kosztowała ok. 25 – 30 zł, czyli tyle, co nic. Wina podawane w dzbankach we włoskich tawernach też zwykle są takimi „no name”, a jednak całkiem się nadają do picia.
A w końcu przecież i mające swoje święto francuskie Beaujolais Nouveau to zwykły sikacz, w złych latach właściwie w ogóle nie nadający się do picia :) Dobre Beaujolais to wino długo dojrzewające :)

Na pewno mimo tego wszystkiego, jest w Polsce sporo osób, które znają się na winach, a od czasu do czasu można i u nas w ramach promocji kupić całkiem dobre wina, co najmniej średniej jakości, w cenie 30-40 złotych. W ten sposób kupiłam kilka miesięcy temu wina z regionu Rioja (Montebueno i drugie, którego nazwy już nie pomnę) po30-35 zł w czasie tzw. „festiwalu win hiszpańskich” w Biedronce. Były naprawdę dobre.
Szkło… wśród moich znajomych raczej chyba nie znalazłabym takiego, który nie potrafiłby odróżnić smuklejszych kieliszków do wina białego od bardziej pękatych do czerwonego. Jeśli ktoś lubi wina i je pija, to raczej nie ma z tym kłopotu. Może mieć natomiast kłopot z przechowywaniem, bo nasze piwnice nie są takimi do przechowywania wina. Jednak chociażby stojaczki do pochyłego przechowywania butelek możesz kupić praktycznie w każdym sklepie z gospodarstwem domowym.
Korkociągi zresztą też. Natomiast faktycznie nie kupisz ich raczej w dziale winiarskim hipermarketu, bo musisz poszukać w dziale gospodarstwa domowego – parę regałów dalej.

i tez juz nigdy na szczescie nie bylo dodatkowego pytania przy zamawianiu wina czy ma byc wytrawne

Nie bardzo rozumiem ten zarzut. Przecież nie tylko wytrawne wina istnieją na świecie. Chcesz powiedzieć przez to, że jakiś kelner do pieczonej kaczki proponował Ci słodkie? :)
Mnie się to nigdy nie zdarzyło, poza PRL-em, kiedy na hasło „wytrawne” kelnerzy i ekspedientki mówili: „wytrawnego nie mamy, ale mamy słodkie i kwaśne” :))
I Matko Bosko! Co to jest „wino zakręcane”????????? Jakaś „złota reneta” czy coś w tym stylu?
To dlaczego Ty po melinach jakichś chodzisz? :)

W Polsce czesto na stolach sa wina,ktore sa przeznaczone tylko do gotowania.
No popatrz, jest też pewna taka trochę inna szkoła, która mówi, by do gotowania wybierać takie wina, które bez obrzydzenia można by też wypić. I ja jestem jej zwolenniczką :)

Podsumowując: nie jest dobrze, ale mogłoby być znacznie gorzej, co pamiętamy sprzed 20 czy 30 lat 

To w takim razie trochę sobie pozrzędzę.
Pamiętasz na pewno malinówki. Były ciemnoczerwone, a w srodku miały kruchy, soczysty, bardzo jasny miąższ poprzecinany czerwonymi żyłkami. Teraz praktycznie nie ma ich już w sprzedaży. Czasem można je tylko spotkać na targu (z naciskiem na słowo "czasem"), w koszyku u jakiejś babiny. Były delikatne i nie nadawały się do masowej produkcji, więc całkowicie wyparły je różne idaredy, jonagoldy i chmapiony.
Tak samo trudno natrafić dziś na koksę pomarańczową - wyjątkowy delikates jabłkowy. Renety szczęśliwie są jeszcze do kupienia.

A tak na marginesie... nie brakuje nam ci tu łasuchów na Niepoprawnych :)))

Eee tam. Wszystko ma specyficzny smak :)
Jednakowoż czarna porzeczka ma taki trochę "mysi" posmak.
Trudno mi sobie wyobrazić jak może smakować połączona z samą musztardą.

Wiem "łobuzie" (dixi et salvavi animam meam) :)

A o smakowitościach jeszcze pogadamy :)

Jak dotąd, Wigilię spędzam z reguły w domu rodzinnym, a zupę gotuje mama, więc... Ale napiszę, co wiem.
Owoce suszone (jabłka, gruszki i śliwki) należy ugotować jak na kompot, a zupę z tego kompotu czynią owe kluski kładzione (dość duże), czyli takie jak lane (jaja, mąka, woda, sól), ale ciasto ma być gęściejsze i się je właśnie kładzie (łyżką), a nie leje. Na końcu (można na talerzu) dodaje się śmietanę (ja nie dokładam, bo 1/ wątroba, 2/ wolę bez).
W razie wątpliwości zadzwonię do mamy i dopytam.

Dobrej niedzieli!

______________________________________________

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

Ale jak to zrobić? Czy z mąki nie zrobi się jedna wielka klucha - zaparzona na wierzchu, a w srodku surowa?
I ile to jest "trochę"?

Spokojnej nocy Wszystkim!

Obibok na własny koszt

Barszcz biały na szybko z dwóch opakowań Winiar.
W zależności od ilości porcji gotuję 6-8 kiełbasek białych surowych, takich lepszej, jakości z wyczuwalnym zapachem czosnku i bez pieprzu ziołowego, którego wprost nie trawię.
Gotuję połączoną flakiem kiełbaski w wodzie z dodatkiem deko soli, tak by nie wygotować zbytnio soli zawartej w kiełbasie białej surowej, no chyba, że kiełbasa surowa jest zbyt słona, to sól możemy sobie odpuścić.
Gdy kiełbasa się ugotuje wyjmuję ją, wrzucam pokrojone w kostkę ziemniaki i dopiero jak się ziemniaki ugotują wrzucam wcześnie wyjęte kiełbaski ( w zależności od upodobanie, można wrzucić je, jako pojedyncze kiełbaski lub pocięte w mniejsze porcje), które chwilę gotujemy z ziemniakami, po czym wlewamy wymieszany zgodnie z przepisem barszcz biały Winiar z torebek, po zagotowaniu do pojemnika z 200 gramami śmietany kremówki do zup lub zwykłej 18% (z Maćków, to nasz tutejsza śmietana) dodaję barszcz biały by zahartować śmietanę, która następnie wlewam do garnka i zagotowuję.
Gotuję raz tylko w takiej wersji, a innym razem dodając do śmietany łyżkę dobrej, jakości chrzanu, a nie brukwi czy rzepy z chrzanem, radzę sprawdzać skład i zawartość chrzanu w chrzanie.
Czasem w wersji bogatszej gotuję dodatkowo jajka na twardo, tak by nie były zielone czy granatowe, lecz żółte w całym przekroju, a to już każdy powinien wiedzieć jak ugotować, bo zależy to od sposobu jak i id użytego naczynia do gotowania.
Solę i pieprzę świeżo zmielonym pieprzem naturalnym i podajemy.
Preferuję kiełbaskę w całości, którą kroję dopiero w przed włożeniem do talerza czy miseczek, do którego dodaję jajko przekrojone na pół i tak przygotowany wkład zalewam barszczem białym.
Podaję z chlebem lub grzankami, a to już zależy od tego czy jest to barszcz świąteczny, wielkanocny, bo właśnie barszcz biały na śniadanie wielkanocne jest już naszą tradycją od dziesiątków lat.
Jak jest to danie w dzień powszechny, to barszcz biały nie zawsze jest z chrzanem czy jajkiem i grzankami, bo grzanki to robimy jak są dzieci, które wprost przepadają za grzankami z chleba tostowego przetartego świeżym ząbkiem czosnku.
Tak, więc wersji mam kilka, a niby tylko barszcz biały, tak jak i żurek polski gotuję taki, jakie mam produkty pod ręką czy krupnik w wersjach różnych.
Teraz zaprosiłbym na akurat upieczoną zapiekankę makaronową z szynką konserwową, śmietaną i gotowym sosem Winiary, który oferuje w sprzedaży tak sos do zapiekanki z makaronu jak i z ziemniaków.
Zapiekana z makaronem, szyneczką konserwową, serem Fetą i Mozzarellą śmietaną kremówką 30%, i dwoma opakowaniami gotowego sosu z przyprawami w proszku.
Przepis na zapiekanki jest na opakowaniach Winiar.
Zapiekankę z ziemniakami wykonuje się dłużej o dodaje się bardziej aromatyczne mięso wędzone, jak boczek.
Na deser szybki sernika na zimno marki Lidl, bo wszystkie składniki do sernika na zimno kupuję właśnie w tym markecie.
3 galaretki Dr Oetkera 2 wiśniowe, a na górę w zależności od owoców, które znajda się na samej górze sernika,
2 wiaderka serka homogenizowanego naturalnego,
1 opakowanie biszkopcików okrągłych,
1 puszka brzoskwiń tylko nie tych z 1-kątj, w biało czerwonej nalepce na puszcze, bo te tańsze są kiepskie i można zepsuć sernik lub świeże owoce jak truskawka, poziomka, ładna, wydrylowane wiśnie lub czereśnie, świeże brzoskwinie, porzeczki lub umyta i odsączona z wody malina.
Dziś sernik na zimno miał być z maliną, opakowanie 400 gram za 3,99 zł, lecz malinki wnuczce zasmakowały i znikły ;O))
Teraz jak się robi taki sernik na zimno w pól godziny.
W wersji szybkiej.
W 800 gramach bardzo gorącej wody po zagotowaniu wsypuje 2 opakowania galaretki i je rozpuszczam i na koniec dodaje 5-6 czubatych łyżeczek cukru i go też rozpuszczam.
Odstawiam do wystygnięcia.
Gdy galaretka wystygnie do temperatury pokojowej wrzucamy do naczynia do miksowania zawartość z dwóch wiaderek serek homogenizowany i miksujemy by bardzo dokładnie wymieszać cała zawartość, którą wlewamy do naczynia, formy, w którym na dno wrzucamy opakowanie biszkoptów rozkładając je na dnie.
Do przytrzymania biszkoptów na dnie naczynia czasem używam powykłuwanych w biszkopty wykałaczek i dużej krajalnicy, która je przytrzymują je po wlaniu wymieszanej masy serka i galaretki w czasie stygnięcia na dnie naczynia.
Przed wierzchnia lub kolejną warstwą wyjmujemy wykałaczki, układamy owoce i zalewamy samą galaretką rozpuszczoną w 400 gramach (nie tak jak piszą na opakowaniu galaretek 500 gram) bardzo gorącej wody, lecz tym razem bez dodatkowego cukry, tak jak dodaje się do galaretki przeznaczonej do zmieszania z serkiem, bo użyty serek homogenizowany jest niesłodzony, bo naturalny by nie mieszać smaków.
Można zrobić sernik bez owoców, też będzie smakowitym i lekkim deserem.
W wersji wzbogaconej i wielowarstwowej i wielokolorowej można 1 serek zmiksować z 1 rozpuszczoną w 400 gramach wody i 2-3 łyżeczkami cukru i wylewać sernik warstwami wedle upodobań.
Można też wykonać dodatkowe nasączenie do biszkoptów z soku z cytryny, esencji zapachowej np. arakowej i wody, którą w ilości dużej kropli nakładamy na spód każdego biszkoptu, która misi być przez biszkopt wchłonięta przez jej zalaniem masą serowo-galaretkową.
Najdłuższy proces produkcyjny odbywa się w lodówce, bo musimy minimum 2 razy czekać na zastygnięcie produktów albo i więcej razy, w zależności od warstw masy.
Zaś spożycie tego zimnego sernika na zimno w upalne dni jest niczym znikający produkt, bo znika w mgnieniu oka, bo taka jak podałem wyżej porcja znika za jednym zamachem, gady zasiądzie do jego konsumpcji tylko w 4 osoby dorosłe i dwójka małych dzieci.
Jako formę zalecałbym szklane, porcelanowe lub fajansowe naczynie, bo takie naczynia w przeciwieństwie do metalowych form nie da przy dłuższym przechowywaniu specyficznego metalowego posmaku.
Ja korzystam z dużego owalnego (elipsa) żaroodpornego naczynia szklanego, które jest jakby wyprodukowane na sernik na zimno według mojego przepisu.
W lodówce przechowujemy pod przykryciem z folii aluminiowej, broń Boże nie z tworzywa sztucznego jak wszelkie poliuretany, z kilku powodów, o których nie mam czasu teraz pisać.
Pozdrawiam.

Obibok na własny koszt