PIS bez Kaczyńskiego?

Na początek parę linijek gwoli ulżenia sobie:

Tak sobie właśnie myślałam, jak by to było, gdyby PIS-em nie rządził ten straszny Kaczyński.
Może wtedy ci wrażliwi, kulturalni i rozsądni zwolennicy miłości w polityce mieliby szansę stać się zwolennikami PIS-u?

Tak sobie myślałam... i wymyśliłam, co następuje:

wyborcy platferzystów podchodzą pod jeden z dwóch wariantów: są albo źli, albo głupi, albo jedno i drugie.
Zdecydowana większość z nich zawsze będzie głosować na to, co jej podpowie pan albo pani w telewizji i zawsze będzie chciała należeć do "tych mądrych, wykształconych i cool".

Kaczyński miałby zrezygnować, żeby zadowolić to stado baranów? Zresztą... z nieznanym wynikiem, bo przecież barany podążą zawsze za tym, kogo wskażą im naganiacze.

(Nic odkrywczego, ale musiałam się troszkę wyżalić. ;-)

To po pierwsze. A po drugie i ważniejsze:

PIS to partia polityczna.
Nie wierzę partiom politycznym.

Bo siedzą w nich różni ludzie, tak jak wszędzie - W PIS też na pewno są gagatki, których ciągnie wyłącznie koryto. Dlatego nigdy nie głosowałam na PIS jako na PIS - zawsze tylko na PIS jako na partię Kaczyńskich.

Mogę się oczywiście mylić... ale, póki co, wierzę Jarkowi.

Dlatego nużą mnie dyskusje typu "PIS bez Kaczyńskiego?". Bo: PIS to Kaczyński. Przynajmniej dla mnie. I przypuszczam, że dla całego "żelaznego elektoratu" również.

I jeszcze dwie luźne uwagi:

1. Fakt, JK wyskakuje czasem jak Filip z konopi. Osobiście odczytuję to na jego korzyść (zbyt prostolinijny do polityki), co nie zmienia faktu, że zaniża przez to swoje szanse u ogółu. A ten ogół, jaki by nie był, "wybiera".
Gówno wie i gówno czuje, ale wybiera.

2. JK, choćby był najwspanialszy, sam niewiele zdziała.
A rzadko komu można ufać... tym bardziej wskazana jest rozwaga. Podwójna albo i poczwórna.

Pozdrawiam