Ruszyć nam trzeba!..Równym krokiem..

 Jest!. Nie neguję - sarkazm w mym słowie,

Gdyż? -  to się "plącze", po mojej głowie.

Żeśmy zepchnięci, prawie? - pod bramkę

I w polu karnym bronimy bramkę.

Mógłbym się z prozą zmierzyć i "hukać",

Słowa naginać i greki szukać.

Jakoś mi "zwięźlej" wierszem napisać,

Myślę, że również, dobrze jest słychać

Piszemy wszyscy - sami do siebie,

O sprawach ziemskich, o tych co w Niebie.

Ale cóż zrobić?. Taka potrzeba, 

Stan przecież Ducha? - nie jest od chleba.

Każdy z nas patrzy - swymi oczami,

Na to co przeszło, co jest przed nami?.

Znamy swój pogląd na ziemskie sprawy,

Zaś odważniejszych i Nieba strawy.

Sami swym sądem? - siebie nękamy,

Nie kryjąc "mroku"? - za parawany.

Gdy ktoś zarzuci, że unikamy,

Jak Rejtan pierś swą, też odsłaniamy.

Ruszyć nam trzeba!! - Równym krokiem!!

Ze znawcą życia - nie z prorokiem!.

Ale wybaczcie!:

To jak kościelne, na mszy - kazanie,

Słowa? - do wiernych... Wciąż nauczanie...

Zapraszam na :- http://jankosmar.blogspot.com