Bóg i matematyka

W okresie średniowiecza nauka używała innej metodologii, opartej o objawienie ale i o empirię. Oświecenie zakwestionowało objawienie i skoncentrowało się na empirii. Wiedza stała się przez to absolutnie pewna, ale jej zakres mocno się zawęził. Później doszło do podziału na dyscypliny w obrębie kierunków. Humanistyka zaczęła oddalać się od techniki, pęknięcia zmieniały się w przepaście, potem w otchłanie.

W połowie XX w. vonBertalanffy zaczął myślenie systemowe, Mazur, Kossecki i Luhmann niezależnie od siebie obudowali je zdyscyplinowanymi tezami. Zafascynowałem się nimi i zacząłem czytać co mają do powiedzenia, ale wiedziałem (oni też zresztą to wiedzieli) że to tylko opis drobnego fragmentu dostępnej poznaniu rzeczywistości.

Kilka tygodni temu wykopałem diament. Nie bardzo wiem co z nim zrobić, wiem tylko że oślepiająco lśni. Jestem tylko prostym socjologiem, postanowiłem pokazać go Państwu bez dalszych dodatkowych komentarzy. Jedno tylko muszę zaznaczyć. Znalazłem to w bibliotece googla i skopiowałem, ale zaginął mi link. Jeśli publikując naruszam prawa autorskie, przepraszam.

Eliasz Robakiewicz

Mikołaj z Kuzy –

O uczonej niewiedzy

1.Teologia apofatyczna – bóg przekracza wszystko dlatego jest i wszystkim i niczym (z tego wszystkiego), do prawdy można się jedynie przybliżać.

2. Prawdą jest to czemu rozum (zdrowy) nie może zaprzeczyć. Wszelkie poznanie ma charakter porównawczy, odwołujący się do już posiadanych założeń (hipotez?). wszelkie stosunki porównywanych przedmiotów da się wyrazić liczbowo.

3. Człowiek niewiele może pojąć, dlatego im mądrzejszy tym bardziej poznaje się na swojej niewiedzy (stąd tytuł).

4. Maximum = pełnia = jedność = Akt i wszelka możność = Absolut = Bóg = najprostsza istota – to co najwyższe, to od czego nic większego być nie może (Św. Anzelm). jest wszystkim i wszystko jest w niej, a zatem jest w niej też i najmniejsze (jak i największe) przewyższa wszystkie opozycje. Jest On przyczyną wszystkiego (jak p. Poruszyciel).

5.Wszechświat – pochodzi od maximum, ale istnieje w sposób ściągnięty (Contracte) czyli ograniczony (choć każdy taki byt zawiera w sobie pełnie istotowości maximum).

6.prawda jest niedostępna dla umysłu, można jedynie poprzez porównanie (np. Mierzenie) poznać jakiś aspekt rzeczy, ale i tak tylko dzięki stopniowalnemu podobieństwu (gatunku, miary etc.). Istotą bytu (niedostępną poznaniu) jest niepodzielna (jedna), albo się ją zna albo można do niej dąży, ale nigdy nie przekroczy się.

7. wszystkie rzeczy które można pochwycić rozumem, zmysłami są od siebie różne (nominalizm).

8. Największe jest najbardziej równe (absolutnie równe) z wszystkiego co istnieje, zatem musi być tożsame z wszystkim co istnieje, czyli jest całkowicie w akcie (gdyby było w potencji nie byłoby najwyższą równością). Z tej samej przyczyny jest też najmniejsze (wniosek? największe = najmniejsze). Gdy coś jest w stopniu najwyższym to tak naprawdę nie ma opozycji między dwoma przeciwieństwami (jest to niepojęte dla rozumu, są to terminy transcendentne)

9.Tworząc ciąg liczb rosnący czy malejący nigdy nie osiągniemy liczby najmniejszej gdyż taka liczba jest nieskończona. Najmniejsza liczbą jest jeden (zasada liczby jako tworu rozumu) jest więc też największą – największe jest jednością

.10 nierówność zmienność wywodzi się z nierówności, wieczności. jedność to zespolenie, albo przyczyna zespolenia, rzeczy są zespoleniem. dwoistość to podział albo jego przyczyna "jako pierwsza wielość”. jedność poprzedza wielość tak jak jedynka dwójkę.

11.zarówno jedność jak i zespolenie oraz tożsamość są wieczne, ale istnieją jako jedno (bo nie może być wiele wieczności)

Mikołaj z Kuzy

(1401-1464)