Ekstrawagancki liberalizm JKM i jeszcze dziwaczniejszy, bo prorosyjski (czyli prosowiecki) jego zauszników ?

jeśli erozja, k tórej wspominasz Np1, następuje już na początku,
Dixi, 23 styczeń, 2010 - 18:48

.... to mamy do czynienia z prawdziwą katastrofą. żadne pokrętne wytłumaczenia w stylu: "Jaki wewnętrzny język komunikacji jest stosowany - czy jest on przynajmniej w najważniejszych płaszczyznach tak samo rozumiany czy prowadzi do nieporozumień komunikacyjnych, aksjologicznych. Zakres pojęciowy członków - jaki jest, jak daleko rozwinięty i spójny. W każdej partii występuje funkcjonalizacja tzn rozdział funkcji." nie pomogą. Koniec, zanim coś się zaczęło.
Liberalizm i rynek są proste jak konstrukcja cepa. Może potrzebna jest inna partia i inni liderzy???
 

"jeśli erozja, o której wspominasz Np1, następuje już na początku,"

  Wytłumaczmy sobie co rozumiemy pod pojęciem "erozja [..]", a potem co, w zwrocie "już na początku"

O jakiej erozji mówimy - erozji wewnętrznej czy zewnętrznej. Jeśli o "wewnętrznej", to czy dotyczy ona wizji, wartości, programu .., czy też procesu wewnątrzpartyjnego powstawania struktur, grup, integrowania skrzydeł, jej sposobów, taktyk, strategii, osiągania celów programu jaki i strategii przeciwdziałania siłom odśrodkowym, krócej: warsztatu wewnętrznego i zewnętrznego? 

  Jeśli chodzi o tę drugą, erozję zewnętrzną, to wytłumaczmy sobie najpierw czy mamy na myśli erozję kultury języka komunikowania partii między sobą i komunikacji partia a społeczeństwo, czy też rozumiemy ją "ogólnie" na wyższym poziomie abstrakcji, erozję sceny politycznej jako podsystemu w jego, szerszym, gospodarczo-społecznym i innym, kontekście uwidaczniającej złożoność występujących procesów. W końcu partie nie egzystują w próżni i mają wpływ na nie "aktorzy" z zewnątrz. Jaki? - możemy "tylko" rekonstruować z ich reakcji na sprawy "naprawdę ważne", gdy zmuszone są do wyjścia spod osłony, fasady, medialnego image'u.

 Ja w mojej wypowiedzi {".. jaki wewnętrzny język komunikacji jest stosowany - czy jest on przynajmniej w najważniejszych płaszczyznach tak samo rozumiany [przez przynajmniej większość członków], czy prowadzi do nieporozumień komunikacyjnych, aksjologicznych. Zakres pojęciowy członków - jaki jest [?], jak daleko rozwinięty i spójny?}" ograniczyłem się do tych części erozji procesów wewnętrznych, które dotyczą komunikacji wewnętrznej (jej sposobów i treści), oraz do ogólnej zdolności podobnego zrozumienia, recepcji celów zawartych w programie, ich zbliżonej interpretacji, pojmowania stojących nimi szczytnych idei, wartości, widzenia i rozumienia wizji, wynikających z niej celów, które właśnie dlatego że są wspólne i podobnie rozumiane scalają daną partię. 

    Wspólne cele łączą - to już prawie tautologia - ale jeśli nie są one tak samo rozumiane, a  wizja, zawarte w niej wartości, na różne sposoby interpretowane, to - o ile istnieją całe grupy mające swoją własną receptę na osiąganie różnie interpretowanych tych samych wizji, i nie potrafią tego nawet komunikować bo np nie są świadome różnic własnych interpretecji, to dochodzi wewnątrz partii do rozłamów. A w przypadku pojedynczych członków np do wystąpienia z partii lub przejęcia w drodze dyskusji,  werbalnej formy komunikacji lub także niewerbalnie, np przez podporządkowanie się i wykonywanie przydzielonych obowiązków i czadem takż nielubianych zadań, na bazie zaufania i gdy w trakcie  wykonywania członek zaczyna powoli rozumieć i identyfikować się ze strategią wyznaczoną przez dowodzących bo widzi że mimo jego wewnętrznego sprzeciwu, z bliżej dla niego nie zrozumiałych powodów, cele zostają osiągane. Zaufanie rośnie i motywacja do aktywnego uczestnictwa w życiu partii także. Partie mają coś wspólnego z systemami religijnymi - często wymagają od swoich członków dużego kredytu zaufania czy nawet wiary, czasami tej "ślepej" - choć nie jestem zwolennikiem "bezwarunkowego" ślepego posłuszeństwa. Ta nie może jednak być "zbyt często" wykorzystywana gdyż prowadzi do erozji zaufania i blokuje wewnętrzne potencjały członków.

   Przyznaję - moim złym zwyczajem i z powodu lenistwa i brakującego pisarskiego doświadzczenia - procesy prowadzące do podziałów i wystąpień lub asymilacji i akceptacji na zasadzie przymusu, czy dalej kredytu wiary i zaufania swoim wodzom, w to co robią mimo początkowo brakującej akceptacji tych metod, ująłem zbyt kryptycznie w zdaniu: "W każdej partii występuje funkcjonalizacja tzn rozdział funkcji" a w domyśle: i wynikające z tego tytułu kłopoty. Kłopoty, na które Ty pewnie chciałeś zwrócić moją uwagę słowami: "Jeśli erozja, o której wspominasz Np1, następuje już na początku, to [ ..{ zajmowanie wewnętrzną komunikacją i podobne rozumienie celów, dobranie do nich język komunikacji, itp}.. ] nic nie pomogą. Koniec, zanim coś się zaczęło." 

I masz w pewny sensie rację. Jeśli partia nie potrafi się dogadać, jak będzie realizowała wspólnie wyznaczone i rozumiane cele, to "Koniec, zanim coś się zaczęło". Ale uważam to tu za katastrofizm, za demonizację - krótko przesadzasz. Mimo, że to rzeczywiście jest prawdopodobne, to nie niedoceniajmy strategów partyjnych. Szcują i wliczają oni z premedytacją te różne koszta, kolateralne straty, itp w rachunek, jaki kreślą ich szefowie pociągnięciem pióra pod niepopularnymi decyzjami, ustawami czy nawet traktatami. Mogą się przeliczyć - zgoda. Jednak nawet i to jest wliczane w kalkulację i wypracowane są strategie odwodowe. Czy zajdzie konieczność korzystania z nich, czy zadziałają - zależy od doświadczenia, zdolności ich i w mniejszym stopniu, ale jednak od przypadku. Dlatego alarmy należy brać poważnie, nawet te próbne, a fachowa krytyka ... buduje wewnętrzną siłę. Fachowa,  z rzeczowymi argumentami. Czasami dobrze jest na zimne dmuchać - ale tylko czasami.
 

Teraz o co chodzi z tym "na początku"? 

Na początku to znaczy kiedy? - To wbrew pozorom poważne pytanie. Tarcia są konieczne - bez nich nie ma zmian. Tu chodzi więc o odpowiedź na pytanie - od kiedy tarcia stają się erozją i dalej chorobą prowadzącą do rozpadu partii?

To bardzo trudne pytanie. Odpowiedź jest związana z bardzo dobrą znajmością nie tylko ogólnych i szczegółowych mechanizmów wewnątrzsystemowych, ale także stopnia zrozumienia i antycypacji  kierunków rozwoju zewnątrzsystemowych - czyli przewidywania zmian dynamiki zewnętrznych warunków brzegowych na styku partia - otoczenie polityczne, społeczne, gospodarcze.

Już sama gospodarka to w połowie psychologia. Przewidywanie jak się zachowa rzesza "wolnych" i "niezależnie decydujących" o swoim życiu mas graniczy z wróżeniem z fusów ... graniczy ? - Nie! - Graniczyła by !!! - gdyby nie wpływ mediów. To one programując spontaniczne zachowania mas w dalekim stopniu mogą nimi kierować, co mamy okazję zauważyć w związku z już bardzo pewnym siebie przesłuchiwanym Chlebowskim, który jeszcze przed kilku miesiącami - w sławnej konferencji prasowej, aż się spocił na myśl widma końca własnej kariery politycznej wynikającego z jego uczestnictwa w cmentarzowym i stacjo-paliwowym omawianiu ustaw o dopłatach w przemyśle hazardowym. Ta pewność siebie  wskazuje jak dalece przeszkolenie medialne, języka ciała, dobranie strategii ataku jako obrony i nazywania czarnego białym a białego czarnym, multiplikowana cepami medialnych powtórzeń urasta do dobrze sprawnej i skutecznie działającej propagandy.

Masami można sterować - ale nie do końca. Z czasem także i masy łapią co się dzieje - jeśli mają na to czas, inne zasoby, ... Aby ich nie miały dobrze jest ze strony rządzącej o to zadbać. Wzrastające ceny, prywatyzacja która oddając np elektociepłownie, czy branżę energetyczną czy inne strategicznie ważne sektory gospodarki w prywatne, zwalnia rząd z odpowiedzialności za wyznaczanie strategiczne kierunków rozwoju kraju, i pozwala prywatnym właścicielom na to na co nie mógłby pozwolić sobie rząd, bez szkody dla przyszłego wyniku wyborczego, na wzbudzające ogólne oburzenie społeczne "okrucieństwa" reform. Prywatny właścićiel nie jest zobowiązany dbać o interes społeczny kraju - ale o swój własny i jego akcjonariuszy. Nie musi dbać o co cztery lata powtarzające się wybory, ale o intrygi w zarządzie, radzie nadzorczej i na zewnątrz na rynku na którym operuje.

Tak rządzi się jakże o wiele łatwiej. Tyle o "liberalizacji kraju". A ja powtarzam za Cejrowskim "Myśmy jeszcze niewystarczająco obrośli tłuszczem kapitalizmu aby [..]" pozowlić sobie na tego typu liberalizację a tym bardziej na uczestnictwo w Uni.
 

Wracam z powrotem: Unia, liberalizcja, gospodarka, media, psychologia, sterowanie masami, przewidywanie kierunków rozwoju dynamiki ...

Jak widać nie jest to takie proste, ale medialnie możliwe. Kto trzyma w rękach medialne leje głównych koni pociągowych opiniotwórczego wehikułu opinii publicznej, wiozącego głównych aktorów życia kapitałowego i gospodarczego ten decyduje o kierunku jazdy. Inni mogą obserwować i się domyślać budować własny pojazd medialnego stymulacji mas tak aby stał się on konkurencyjnie atrakcyjniejszy dla wspomnianych pasażerów. 
  Partie muszą zdobyć jakoś legitymację uczestniczenia w tym karawanie. Jak - każdy z nas wie jak to się dzieje. Źródłem głównym określającym komfort jazdy jest średnie wykształcenie mas i przynajmniej skąpe ale autentyczne uczestnictwo w procesie politycznym umożliwiające rozwój zdolności rozumienia w/w opisanych procesów. Tu masom "elity" wcale nie wychodzą na przeciw. Przeciwnie - dlatego nie można mówić o elitach ale .. i tu padają różne tam określenia - nie ważne jakie. Podcinając świadomie gałąź, na której siedzą nasi aktualni wodzowie wybrali planowo strategię krótkofalową: "kolonizowania głupoty i niewedzy" - jako to zresztą w liberaliźmie jest dopuszczalne, a nawet wskazane !!! 

Problemem nie jest więc liberalizm, sam w sobie - ale krótkoterminowość czasowych horyzontów jego planowania. Z racji tej jego cechy i przyjemność z kreowania neologizmów nazwę ten jego rodzaj szortliberalizmem. Jego wyznawcy zdając sobie sprawę z wąskich ram czasowych piastowania swoich stanowisk, planują więc swoje zachowanie w równie skąpych perspektywach czasowych tzn obejmujących tylko ramy czasowych trwania ich odpowiedzialności. Szortliberalni politycy - w 4-letnich kadencjach wyborczych, bankierzy, zarządy spółek akcyjnych, managerzy - nawet w 3-miesięcznych okresach obowiązku składanie raportu o wynikach spółki. 

Niestety ze względów o których jeszcze kiedyś sie szerzej rospiszę, a dziś nazwę je wynikających z teroii gier, i w wyniku procesów konkurencyjnych - nie mają większej niż ta wyżej swobody swojego zachowania. Presja ze strony akcjonariuszy i inwestorów na osiąganie wzrastających wyników finansowych, w czasach zglobalizowanego kapitału który bez barier może wędrować ile i jak mu się podoba po cały globie oraz wspomniane krótkoterminowe bilansowanie ich osiągnięć - wymusza takie zachowanie.

Problemy będą - o ile się da - przesuwane w przyszłość, jakże typowe dla wielu rodzajów kapitalizmu. Widać to w różnych symptomach, np spadająca wymienialność pokoleniowa. Presja ekonomiczna na rodzinę jest taka że małżonkowie jeśli się już decydują na dzieci to jedno, co najwyżej dwa. Do wymienielności potrzeba 2.14 dzieci na parę. Zachodnie społeczeństwa leżą poniżej 1.8/parę - w PL o ile pamiętam 1.4/parę. Inny symptom to stale rosnące zadłużenie zagraniczne. USA, Fr, Niemcy ... i od 20 lat PL. Normalnie w czasach kryzysu zaciąga się kredyty i inwestuje, w czasach prosperity spłaca zaciągnięte długi. O ile zaciąganie długów w kryzysie funkcjonuje na 150% ! To ze spłacaniem występują szalone trudności. Rząd niemiecki o ile pamiętam w ciągu ostatnich 10 lat tylko w jednym roku więcej spłacił starych długów niż zaciągnął nowych, i to dzięki wyprzedaży licencji na UMTS-sieć dal przyszłych tel. komórkowych. W związku z kryzysem finansowym,kt się rozpoczął od 11/2008 obraz ten jest jeszcze bardziej opłakany.

Ktoś te długi będzie musiał kiedyś spłacić, dzieci wnukowie czy jak systematycznie w Niemczech narzekała prasa: pra pra wnkowie. Kolejny symptom to starzejące się społeczństwo, ale to drugie oblicze niskiego wsp. urodzin i lepszych standardów życia. Dalszy - elektownie atomowe - a dokładniej ich radioaktywne odpady.  W latach 80 w wyniku upolitycznienie procesów "wystawiania niezależnych ekspertyz naukowych" świat nauki dał zielone światło na składowanie tych odpadów - bardzo bezpiecznie z garancją na 200 tys lat ! - na terenie Niemiec w określonych, poszukiwanych od końca lat 60tych specjalnie pod takie potrzeby, miejscach.  Ostatnio wyszło na jaw, że te eksperyzy powstały pod politycznym naciskiem i są nieprawdziwe - była afera. To tylko inna forma przesuwania odpowiedzialności na następne pokolenia. Przemysł samochodowy - smochody elektryczne, energetyczny - elektrownie ze odnawialnych źródeł energii. Stosy śmieci. Zaśmiecone drobnymi tworzywami sztucznymi oceany - których składniki rakotwórcze przedostają się do łańcucha pożywienia ludzi... itp itd.   Przykładów można by mnożyć. 

I ten typ liberalizmu się nam od 20 lat próbuje sprzedać jako remedium na problemy transformacji. Już nie chcę wchodzić dalej w szczegóły i określę to moim ulubionym: "kolonizowaniem głupoty", niewiedzy, ignorancji itd. Szortegzystencjallizm - kopanie rowu żeby jedni mieli dziś pracę, żeby go następnego dnia zasypać i drugiej grupie dać pracę. Generowanie problemów którymi następne pokolenia będą się musiały zająć.

Wracając: Nasi wodzowie wiedzą, że rozwój świadomości mas gra na ich niekorzyść i nie mieli by dużo czasu, gdyby świadomie nie blokowali tego procesu.  Blokują, mataczą, malują psującą się zgniliznę pięknymi kolorami, niszczą szkolnictwo - to także z innych powodów , gospodarkę itd. aby wydłużyć czas przy korycie dla siebie i sitwy mającej gwarantować spokojną starość i świetlaną przyszłość wnukom.

Wracam z powrotem dalej do tematu: .. , sterowanie masami, przewidywanie kierunków rozwoju dynamiki, znajomość dynamiki, partia na styku z dynamicznym otoczeniem, kiedy tarcia stają się erozją i kiedy to jest: " .. już na początku ..". ? w "jeśli erozja, k tórej wspominasz Np1, następuje już na początku,"

Moja ryzykowna odp brzmi "Zawsze". Zawsze, gdy dynamika zmian na zewnątrz i konieczne wywiązujące się z niej tarcia, są, były będą  bardzo duże. Tak jak to jest teraz: w procesie integracji, globalizacji i przechodzenia w nowy typ społeczeństwa. Zawsze gdy system się zmienia - mniej lub bardziej radykalnie, ale nawet w czasach spokoju, czy wydawało by się dla zachodu relatywnym pokoju lat powojennych umożliwiających "spokojną" bo kontrolowaną na początku z zewnątrz emancypację gospodarczą i społeczną prowadzoną moim zdaniem na koszt krajów trzeciego świata. W ewolucji wyróżnia się często spokojniejszą fazę optymalizacji istniejącego już systemu i radykalniejszą fazę przełomu, przebudowy struktury, dużej części lub ważnej strategicznie dla systemu.

W małych partiach politycznych, które nie potrafią się tak bronić i wpływać stabilizująco na swoje otoczenie, prowadzi to do dużo częstszych przetasowań, niezrozumiałych dla nas z zewnątrz rekcji, które mogą być odczytane jako ich nowotwory złośliwe i nazwane erozją. Dlatego nie trzeba demonizować, rozsiewać katastrofizmu ... - chyba że już to ma swój cel korzystny dla tej partii.