Sejmowe chuligaństwo

Dzień przesłuchań głównego bohatera afery Zbigniewa Chlebowskiego pozostanie na długo w pamięci telewidzów. Nie z powodu osoby przesłuchiwanego świadka i wyćwiczonego przez niego spektaklu, ale na skutek wyczynów przewodniczącego Komisji, Mirosława Sekuły. Dzień ten przejdzie zapewne do annałów polskiego Sejmu, jako dzień popisów poselskiej nonszalancji i niebywałej bezczelności, dzień parlamentarnej katastrofy, a nawet hańby, dzień kolejnej kompromitacji Platformy Obywatelskiej.

Potwierdziła się w całej rozciągłości słuszność twierdzenia, że instalując Sekułę na czele Komisji większość sejmowa powierzyła mu zadanie pełnienia roli tarczy ochronnej i wentyla bezpieczeństwa. Miro stanął na straży interesów Platformy Obywatelskiej i nie zawodzi. Walczy jak lew, choć fauluje i krztyny elegancji w jego poczynaniach trudno doszukać się.

Prowadzenie posiedzeń dalekie od wykwintu, apodyktyczność, brak obiektywizmu, nieustanny formalizm – ważniejszy od przesłanek merytorycznych, przerywanie posłom opozycji gdy usiłują wykazać nieścisłości lub nieprawdę w zeznaniach, plus wyraźne niedostatki w kulturze osobistej - to cechy zasadnicze charakteryzujące postać przewodniczącego.

Kulminacyjnym zaś momentem dnia wczorajszego był zademonstrowany sposób zamknięcia posiedzenia Komisji, zaocznie, bez udziału jej członków. To był popis samowoli i lekceważenia członków Komisji.

Na miejscu posłów reprezentujących opozycję zachowanie Mira Sekuły zaskarżyłbym do Komisji Etyki Poselskiej i do marszałka Sejmu. Nie wolno tolerować parlamentarnego chuligaństwa, nawet w formie miękkiej, gdy nie biją.