Mój Dom

…Tam Dom Twój, gdzie Serce Twoje…

Nie o tym jednak zamierzam pisać, wiem bowiem czym jest mój dom wewnętrzny. To moi bliscy, Ci żyjący i Ci, co pochowani już, a jednak nigdy nie odeszli. Z tym wszystkim, co od nich otrzymałem w darze i z obowiązku rodzinnego, a także z tym, co jeszcze…

Będzie pozornie nudno, wystarczy jednak otworzyć oczy wyobraźni.

Dom Rodzinny

Dom mam, rodzinny. Od narodzin. I choć urodziłem się w mieszkaniu ( w bloku ), to jednak w domu, a nie w szpitalu. Dość wcześnie przenieśliśmy się do przedwojennej kamienicy z jej wszystkimi zaletami. Jednak nie straciłem kontaktu z moimi kolegami z podwórka i z przyległościami bloku. Nie był on taki jak teraz mamy. Miał podwórko, plac zabaw, ogród i z dwóch stron stare kamienice. A dzięki temu, że przeniosłem się dosłownie o kilkanaście, no może kilkadziesiąt długich kroków, to miałem dwa w jednym. A i nie można zapomnieć o mieszkaniu dziadków miejskich na mojej dzielnicy i domostwie na wsi moich wiejskich dziadków. Jak i o willi stryjka w zacisznym miejscu, czy też mieszkaniach, domach i chatach mojej rodziny, kolegów, przyjaciół i znajomych i ich rodzin.

Treść, jaką należy wypełnić dom rodzinny, bez względu, w jakiej jest architektonicznej formie była mi dana, sądzę, że prawie w pełni. Mam jednak pomimo spełnienia swoją wizję i racjonalne marzenia, a nawet projekt budynku, w którym zmieściłby się mój wielopokoleniowy dom rodzinny.

Winien być na tyle blisko mojego miasta, by nie było utrudnieniem funkcjonować w dwóch obszarach. Na wsi podkrakowskiej, nie przy uczęszczanej drodze, ale jednak nie na pustkowiu. Z dala od zgiełku i modnych rejonów, jednak z sąsiedztwem.

Wysoki Parter

Lekko odsunięty od drogi, kilka metrów, jednak na tyle blisko, bym mógł przez okno jednej z sypialni pogwarzyć z woźnicą wracającym z pola, wskazać drogę zbłąkanemu wędrowcowi, poprzekomarzać się z zygzakiem wracającymi z gospody lub zawołać do sąsiada z przeciwka –

Wojtek !, Wpadnij, że.  

Ściągnąłem trochę winka z gąsiorka.

Podobny do domu polskiego. Z wejściem od drogi i sadu. Oba wejścia byłyby gankami. Ot tak dla wygody, bo i w zimie miło jest na ganku zadaszonym i z okiennicami, a w lecie przy zdjętych szybach smacznie się drzemie na fotelu bujanym. Miałby dużo okien, przecież zawsze można je zasłonić, a musiałyby też być zaopatrzone w solidne okiennice. Bo i to bezpieczne, a i jest w mojej pamięci. Samo otwieranie i zamykanie ich jest pięknym codziennym obrządkiem. Oba ganki centralnie.

Od strony ogrodu po lewej jego stronie mały taras i wyjście z sypialni, z tarasu schody do nieba owocowego. Po prawej drugi, większy taras, jakby poszerzający to, co w środku.

Po wejściu przez ganek od strony ogrodu duża, na wskroś budynku sień, jednak inna niż zwykle korytarze. Pełniłaby bowiem wiele ważnych i użytecznych funkcji.

Po lewej wejście do 1-szej sypialni, dla starszeństwa, dziadków, by wszędzie mieli blisko. Po prawej wejście do uniwersalnego połączenia kuchni, małej jadalni i bawialni. Z tym tarasem powiększającym przestrzeń i zejściem do ogrodu. Bo i funkcjonalne to, a i pozwala się przenikać warzeniu strawy i jej spożywaniu. Oczywiście z pewnym odgrodzeniem stref.

Z tego dużego pomieszczenia , na jego prawej ścianie drzwi do dużego salonu. Tam można by wystawne i duże rodzinne obiady podawać, a także po mniejszych, tych w małej jadalni podanych udać się kawę lub drzemkę. By dzieci mogły harcować w bawialni, a Panie domknęły, że tak powiem kuchnię. By po chwili i ploteczkach do nas dołączyć.

Kuchnia to poważna sprawa. Łączyłaby w sobie tradycję i nowoczesność. Na lewej ścianie tradycyjny piec, na drewno i węgiel z piecem chlebowym i zapieckiem, żadna podróbka. Po prawej nowoczesny zespół gastronomiczny. A pośrodku duży stół z krzesłami, do kuchennych posiadów, jak i działań przygotowawczych przed gotowaniem, pieczeniem i innymi pracami wykończeniowymi. Nad nim rondle i garnki miedziane, warkocze z czosnku, cebuli, papryka i zioła suszone. Dekoracyjne i praktyczne. Wszystko w wystroju i klimacie rustykalne, z pewną niezbędną harmonią.

Krzyż nad drzwiami i jeszcze nie wiem gdzie, ale takie jak mieli dziadkowie - "Wieczne Światełko". A Matka Boska też znajdzie należne jej miejsce. Dawniej wsiały na ścianach  święte obrazy, a w pokojach dzieci "Pamiątki Pierwszej Komunii.

I zegar oczywiście ścienny z wahadłem, lub stojący, mam ten pierwszy.

Obrazy na ścianach różne, różniste. W salonie przodkowie patrzą na nas, a w sypialni tuli nas do snu pejzaż polski.

Teraz opiszę obszar praktyczny i zarazem tradycyjny. Po lewej stronie, tej z piecem, wejście do spiżarni, która zajmuje część szerokiej sieni, takiej podręcznej i z zejściem do niższej, tej zimnej w piwnicy. Do tej na parterze można by też wejść od „drogi przez dom”, czyli korytarza wewnętrznego. Gdyż może w dzień, czy w nocy znajdzie się chętny na kompot lub kawałeczek z pęta kiełbasy.

Spiżarka, z podziałem praktycznym i czytelnym na strefy oraz z lodówką i zamrażarką, a także z małą winiarką. Dwustrefową, co najmniej. Drabinka też obowiązkowo. Długo by o tej spiżarni pisać, jednak dom czeka. W kuchni, ze względów czysto praktycznych, a nie z lenistwa, będzie winda kuchenna. Z napędem elektrycznym i awaryjnym ręcznym. Bo jeżeli do ogrodu łatwo donieść cokolwiek, to na wyższe kondygnacje trudniej. Udogodnień nigdy za dużo, a przecież drzewiej takie windy się sprawdzały. Łączyłaby piwnicę, spiżarnię, parter, ogród, piętro i strych ciągiem komunikacyjnym, nie tylko brzuchy, ale i także pralnie z suszarnią.

Za kuchnią sypialnia gospodarzy, nie jedyna. A jakby się powodziło, to dla służby, a co w tym złego, że można komuś pracę dać. Za instytucją niani i guwernantki będę stał do ostatniej kuli. Ta sypialnia pozwalałby przy większej gościnie gospodarzom, czy też służbie, bez pobudki dla domowników i gości, zaskoczyć ich choćby śniadaniem oczekującym w kuchni.

Dom ten miałby cechę domów polskich, praktycznie każde pomieszczenie byłoby połączone z traktem dostępowym do innych, w tym i tak ważnych jak łazienki i niewymowne. Należy rozgraniczyć te role. Jedna jest kompleksowa w higienie i …, a druga podręczna. Ot tak siku i ręce umyć.

Prawa dobudówka składa się z salonu, a druga część, to mały taras, zadaszony i przeszklony z wejściem z sypialni położonej za kuchnią, A pod nim garaż podziemny. Taki prawdziwy, z kanałem, małym warsztatem, wyjściem na ten taras oraz wejściem do reszty podpiwniczenia. Takie garaże miał mój dziadek, stryjek i teść. W rożnej formie, a mój byłby złotym środkiem.

Do piwnicy wrócimy, tam między innymi centrum dowodzenia domem, który łączyłby tradycję z inteligentnym zarządzaniem energią, bezpieczeństwem itd.

Wracamy na parter

Po lewej stronie wejścia drzwi do pierwszej sypialni, a po lewej zaraz za drzwiami do małej jadalni schody na piętro, a w zasadzie na coś w rodzaju zaadaptowanego strychu. Pod schodami ubikacja i łazienka, a za nią spiżarnia. Dalej po lewej drzwi do drugiej i trzeciej sypialni. Te dla gości. Oraz znowu łazienka przypisana kuchennej sypialni. Oraz winda, nie kuchenna, taka prawdziwa, gdyż może się zdarzyć, iż starość odbierze mi nogi, a przecież na górę serce będzie chciało mnie ponieść, do młodych lub na strych.

Reasumując.

Po prawej mały salon wielofunkcyjny, duży salon, kuchnia i sypialnia oraz taras i garaż. Środkiem sień na przestrzał, wejścia, łazienki, spiżarnia, schody i zejście do piwnicy. A po lewej trzy sypialnie.

Piętro

A teraz skrzypu, skrzypu i udajemy się wyżej.

Korytarzyk, jedna łazienka i osobna ubikacja. Po prawej duża bawialnia, a i też salon audio video z wygodnymi fotelami i sofami oraz z aneksem kuchennym. By też można zjeść nie tylko strawę duchową. Z tejże bawialni wejście do oranżerii, moje marzenie. Położona nad przybudówką. Ogród zimowy, a w lecie otwarta na świat. Mam nawet prawie dokładnie opracowany projekt, łącznie ze stroną techniczną i roślinami, które tam by znalazły schronienie.

Może część tej bawialni zamienię na bibliotekę z rozsuwanymi drzwiami. regałami, aż do sufitu, a nawet małą galeryjką. Biurkiem solidnym i wygodnymi fotelami, by się pogrążyć w lekturze.

I nie zapominajmy, że mamy w bawialni okno windy kuchennej, a na korytarzu osobową.

Po prawej dwie sypialnie, dla dzieci i jedna lub dwie pracownie. Dla utrzymujących dom i dla młodzieży. Do pracy i nauki, a także komunikacji i rozrywki.

Okna na wszystkie strony świata, tak by przez nie można zerwać owoce z górnych gałęzi, a nawet, by ktoś zlazł lub wlazł. Byle nie intruz.

Tu pragnę wyjaśnić, że dach ma być spadzisty. A nawet przykrywać część tarasów, tych od strony ogrodu. I wtedy pierwsze piętro będzie miało to, co strych, spady i okienka jak w Panience z okienka. Nie mają to być pokoje typowe. A to co przy niskiej ścianie ( tej pod spadem dachu ) można świetnie wykorzystać na nie zagracające pomieszczenia półki i komody na pościel i ubrania.

Oj, byłbym zapomniał. W korytarza na parterze musi być komoda, na szczotki do butów i resztę towarzystwa wyjściowego, wieszak na ubrania, szafka na buty i mała garderoba. A przy głównej sypialni gospodarzy będzie prawdziwa garderoba, choćby pusta, jeżeli zbudowanie domu mnie wyportkuje oraz co najważniejsze buduar dla mojej Pani. Taki prawdziwy, z innej epoki. I nie musi tam rządzić Channel No 5, a raczej fiołki.

W moim domu nie może zabraknąć kwiatów, najlepiej doniczkowych, ale i ciętych z ogrodu na stołach, lub rankiem położonych skrycie na nocnej szafce. By lubą zbudziła łąka i ogród.

Zapędziłem się.

Parter i piętro mamy po części odfajkowane.

Strych

Ma być prawdziwy i surowy w prostocie. Funkcjonalny zarazem, ale i tajemniczy, jak ogród. Z pająkami i ich ofiarami.

Schody już bardzie alpinistyczne, żeby nie tak hop siup. W razie czego winda kursuje. Korytarz z łazienką i maciupeńką kuchnią, taką prawie dla dzieci. Po prawej strych właściwy, ogromny z wyjściem na dach dla kominiarza. Fotel bujany, stare szafy i biblioteczka z zesłanymi książkami i zeszytami szkolnymi. Kufry z babcinym paltocikiem i niemodnym garniturem dziadka. Istny raj dla wspomnień i skarbów pełen dla zabaw dziecięcych. Nie będę się rozwodził, bo to i nie po chrześcijańsku, a i nudą zalatuje. Sami wypełnijcie ten strych i mój dom swoimi wspomnieniami i klamotami, jak to ładnie określił Smok Goryncz odpowiadając Obibokowi na własny koszt, a Gość z Drogi przywołał prawdziwe znaczenie tego słowa. Niby niepotrzebne teraz, a kiedyś, a być może, jak choćby koń na biegunach, czy kołyska, zdadzą się jeszcze.

A z okna strychu widać okolicę daleką, sad i ogród. Można cytrusy podglądnąć w oranżerii lub teleskopem udać się w podróż do gwiazd.

Po lewej suszarnia. Potrzebna, by galotami nie świecić w oczy sąsiadom, a i też doskonała na Wakacje z Duchami. Koło niej moje marzenie - Graciarnia Górna, by tak całkiem strychu właściwego nie zaśmiecać. I uzupełniająca Graciarnie Dolną, w piwnicy. A tam hulaj dusza, która nic za wyjątkiem prawdziwych śmieci nie pozwala mi wyrzucać.

I ze strychu, może nie na bungie będziemy skakać, ale wysoka drabina, albo lina do drzewa w sadzie skróci drogę.

I tak zjeżdżamy na dół, by zajrzeć do piwnicy.

Drobny wtręt na temat Stref Intymnych.

Pomieszczenia newralgiczne, np. łazienka, gdy ma dwa wejścia, będzie miało automatyczną i ręczną blokadę tych drugich. By nie zdarzyło się -

„…Uj­rze­li dwaj star­cy Zu­zannę w kąpieli...

Chcieli pos­traszyć, ale czym - nie mieli…”

Jan Izydor Sztaudynger

A przypadku innym, gdy zasłabnie ktoś, to na taką okoliczność mam klucze awaryjne i specjalną „wyważeniową” konstrukcję drzwi.

Piwnica

Wejście z garażu, z parteru, a osobne dla ogrodników i kucharzy od ogrodu.

Jak pisałem będzie połączona z garażem, warsztatem. A w niej bunkier atomowy, czyli centrum zarządzania, ogrzewaniem, energią ( z agregatem prądotwórczym ), serwerownia i pralnia oraz ( marzy mi się ) klasyczny magiel. Kiedyś taki miał kolega w piwnicy, w kilku chłopa ledwo wynieśliśmy kamień dociskowy przy likwidacji niestety.

Spiżarnia dolna, ważna, bo zimna, piwniczka na wina oraz „Piw-niczka” - Mały Browar i miejsce spoczynku bulgoczących balonów. Na swój sposób lotniczych. Mały piwniczny salonik, bo blisko do źródełka. A i miejsce dla wygnanych z sypialni, koniecznie z kozetką.

Oraz klub muzyczny. Sala prób, małe studio i takaż estrada, na nocne muzykowanie, gdy zimą palce grabieją w plenerze.

Kotłownia oparta na co najmniej dwóch źródłach zasilania, choć uwzględniam też instalację odzyskującą energię z gruntu, jak i ze słońca. Tam chętnie bym czasem dorzucił do pieca.

I Dolna Graciarnia, blisko ciągów komunikacyjnych, by znieść, to co się nie da wynieść na strych.

UFFF !, niby wszystko, a jednak nie opisałem nawet małej części konstrukcji, rozkładu pomieszczeń i szczegółów wyposażenia. Nadmienię tylko ( fajny zwrot, jakby się ktoś znający wypowiadał ), że dom w każdym calu widzialnym będzie tradycyjny. A „szpiki elektroniki” nie będą widoczne gołym okiem. Oczywiście należy pozostawić dostęp wygodny, by ścian nie rąbać, a podłóg nie rozbierać ( a zdarzyło mi się ), gdy trzeba coś naprawić lub nowe kable poprowadzić. Kabel zawsze lepszy niż fale eteru. Jedno i drugie przewiduję. Będzie komunikacja między wszystkimi pomieszczeniami, jednak zawsze będzie można się odciąć od podglądu i nasłuchu.

Sprzęt komputerowy i audio-video, dostępny w większości pomieszczeń będzie dyskretny. Nawet, jeżeli Plazma wielka lub projektor, to tylko na żądanie wyskoczy znienacka ze ściany. Skoro już mamy tyle nowoczesnych narzędzi i sprzętów, to używajmy je, byle nam nie świeciły „Kiepskimi” na okrągło.

I oczywiście na parterze przy jednej z sypialni będzie „Mała Przyboczna”. Dla niemowlaczków i dzieciątek. By blisko były rodzicieli, lecz powoli i bezpiecznie wchodziły w inny wiek.

I co dalej ?

Kończę na dzisiaj, pewnie nie wszystko, co będzie w moim budynku stanowiącym konstrukcję do wypełnienia Rodziną i Domem ująłem, ale może powrócę do tematu.

Tym bardziej, że pozostało mi jeszcze opisanie rabatki pod oknem, sadu, ogrodu, grządki warzywnej, malin i innych krzewów owocowych. Drzew, kwiatów i ptaków w moim ogrodzie. Drewutni, sławojki ogrodowej, altany ( nie z grillem z marketu, a prawdziwym piecem ), pergoli i ziemianki na…

Oraz wielu innych rzeczy, spraw i miejsc, dla dorosłych i dla dzieci.

No cóż, wyszedł  mi pałac skrzyżowany z willą Gatesa. Lecz wierzcie mi, to będzie Dom Polski, może mały dworek, a może mała chata wiejska. Nie ważne, czy biedna, czy  bogata. Bo w niej bez względu, z czego i jak zbudowana będzie Polskie Serce. To ono będzie fundamentem. Reszta się nie liczy. Co nie znaczy, że projekt nie ma sensu. Tym bardzie, że już takie domy były. A teraz, choć są Rodzinne, to często ograniczone klatką schodową i klitką w bloku na betonowej pustyni. A to znacznie utrudnia kultywowanie obyczajów, tradycji i dzieci chowanie.

W takich przemyślnych domostwach mieszkali nasi przodkowie.

Jak zbiorę siły, to powrócę do moich marzeń i realnego jak najbardziej projektu. Bo nie o budynek mi chodzi, ale o konstrukcję właściwą Naszego Wspólnego Domu.

Nie obiecuję, ale może uda mi się z pomocą przyjaciół wizualizować ten projekt, a nawet opracować go od strony technicznej.

To co opisałem jest częścią większego projektu –

Nowoczesność w Tradycyjnym Domu i takiejż Zagrodzie.

]]>]]>

Zawiera również projekt budynków „użyteczności publicznej", choćby Domu Kultury i Wspólnoty.

]]>Źródło zdjęcia wiodącego i link do strony.]]>

Tradycja nie musie się kłócić z futuryzmem, ani też z literaturą science fiction. Trzeba mieć wizje, byle po zdrowej wodzie, a nie po grzybkach.

Może wtedy odrodzimy Polski Dom, na Polskim Planie.

Na swój Dom nigdy nie narzekałem, miał i ma wiele z tego o czym piszę. W tym co niemierzalne, ale i też w praktycznej materii. Również dlatego, że potrafiłem go przenosić nawet w najbardziej nieprzyjazne i obce miejsca. Ja i moi bliscy dbaliśmy o wieczny ogień i zwyczajne ognisko domowe.

Zapraszam zatem wszystkich przez każde otwarte drzwi do zwiedzania i wypełniania konstrukcji Żywą Materią.

Bądźmy wszystkim, bądźmy Polską.

Jej architektami i budowniczymi.

Zwoźmy budulec i strawę.

Odbudujmy i budujmy dalej.

Tak zwyczajnie po polsku i tak niezwyczajnie.

Jak tylko My potrafimy.

Skrytobójców, co przez tylne wchodzą,

spuszczę natychmiast z wysokiego drzewa,

bez żadnych zabezpieczeń.

Tu link do opracowania mojego kolegi.

W tzw. temacie...

Jak to z dworem było i jak jest ? - link.

A teraz z domowej beczki.

Tekst Martyny, że tak powiem, gdyż znałem ją i tekst w latach młodości.

Jak się rodził i prawykonania, bynajmniej nie estradowe.

Obudziłam się później niż zwykle
wstałam z łóżka, w radiu była muzyka
najpierw zdjęłam koszule potem trochę tańczyłam
i przez chwile się czułam jak dziewczyny w "świerszczykach"

W domach z betonu
nie ma wolnej miłości
są stosunki małżeńskie oraz akty nierządne
Casanova tu u nas nie gości

Ten z przeciwka co ma kota i rower
stał przy oknie nieruchomo jak skała
pomyślałam "to dla ciebie ta rewia
rusz się, przecież nie będę tak stała"

W domach z betonu
nie ma wolnej miłości
są stosunki małżeńskie oraz akty nierządne
Casanova tu u nas nie gości

Po południu zobaczyłam go w sklepie
patrzył we mnie jak w jakiś obrazek
ruchem głowy pokazał mi okno
wiec ten wieczór spędzimy znów razem

W domach z betonu
nie ma wolnej miłości
są stosunki małżeńskie oraz akty nierządne
Casanova tu u nas nie gości

Czasem myślę, że jestem grzesznicą
Czasem myślę, że jestem bez wad
A czasem zupełnie już nie wiem kim jestem
Lecz wiem, że są więksi święci niż ja

Gdzieś między złem i dobrocią
Między racją słuszną i nie
Gdzieś między sercem ciepłym i chłodnym
Między tym wszystkim spędzam swe dnie

Czasem jestem wściekła jak osa
A czasem słodka jak miód
A Innym znów razem liczę błędy i skazy
I nie wiem kim jestem i już

Gdzieś między złem i dobrocią
Między racją słuszną i nie
Gdzieś między sercem ciepłym i chłodnym
Między tym wszystkim spędzam swe dnie

Raz zajrzę Bogu do księgi
I sprawdzę stan swoich akt
I będę już wiedzieć piekło czy raj
Czy też mam się błąkać jak ptak

Gdzieś między złem i dobrocią
Między racją słuszną i nie
Gdzieś między sercem ciepłym i chłodnym
Między tym wszystkim spędzam swe dnie

Polskie tłumaczenie tekstu Boba Dylana.

Jakoś tak dziwnie pasuje do nas i całego świata.

Augustyn Święty był w mym śnie
i żył jak ty czy ja
ulice miasta przebiegł sam
a rozpacz za nim szła

Pod pachą dźwigał stary koc
i płaszcz ze złota miał
spośród wszystkich w mieście dusz
sprzedajne znaleźć chciał

Powstańcie ludzie, krzyczał tak
i nie drżał jego głos
niech król nadstawi ucha dziś
niełatwy jest mój los

Męczennik nie jest sługą twym
więc uchyl mu swych bram
drogę swoją dobrze znasz
i wiedz, nie jesteś sam

Augustyn Święty był w mym śnie
a krzyż mu zdobił pierś
zaś ja - ja byłam w liczbie tych
co posłali go na śmierć

Mój gniew gdy się zbudziłam
był większy niż mój strach
palcami ściskam szklanki dno
doczekać pragnę dnia

Augustyn Święty był w mym śnie
i żył jak ty czy ja