Brukselska schizofrenia - Eska i Polak

A może nadszedł czas aby zbilansować nasze uczestnictwo w Unii? Kilka lat już minęło, coś się przez ten czas wydarzyło. Czy trudno jest podsumować kwoty jakie nam przypadły z rozdzielnika? Ile było wkładu naszego, no i co udało się stworzyć za pozostałe środki. Wliczając w to podsumowanie stadion narodowy, który służy jedynie jako eksponat do zwiedzania, czy lotnisko w Modlinie na którego to pasie startowym można urządzać w zimie kuligi. Radzę nie zapominać o drogach z deficytem asfaltu w nawierzchni ścieralnej plus podbudowy z kaczego mydła. Twór nazywany Unią Europejską jest, w moim przekonaniu, tylko narzędziem do celowego zadłużania krajów członkowskich (z pominięciem francusko-niemieckiego organizatora), oraz do dostosowania administracji tychże krajów do oczekiwań autorów tego przekrętu. "Później" będzie jak znalazł.

Brukselska schizofrenia: "przekaz serwowany przez prawicowe media i blogosferę robi wrażenie cokolwiek schizofreniczne. Z jednej strony UE postrzegana jest jako siedlisko zła (...)To podejście zmienia się diametralnie, gdy mowa jest o dotacjach unijnych."
Nie koniecznie schizofrenia, a może objaw zdrowego rozsądku ? Rozważmy.
Hipoteza 1. W unii jest cudownie, ludzie doży, życzliwi, wszystko jest wspaniałe i jeszcze pięknie unia daje nam pieniądze.
Hipoteza 2. Unia to siedlisko zła i pieniądze które przychodzą też są złe wszystko niszczą.
Hipoteza 3. Unia do siedlisko dobra a pieniądze złe tylko niszczą.
Hipoteza 4. Unia to siedlisko zła a pieniądze się przydadzą złe nie są.

H1. Rozpowszechniona w różnych mediach głównego nurtu, głównie promowana przez dwie trzy znane stacje telewizyjne oraz jedną z powszechnie znanych gazet.
Hipoteza fałszywa o czym można się przekonać pytając Polaków którzy żyją i pracują za granicą, czy jest tak wspaniale i różowo. Wiadomo, często są to ludzie którzy w kraju dużo gorzej by mieli, nie mniej jednak abstrahując od sytuacji w kraju, szczerym entuzjazmem nie pałają do życia za granicą, a raczej entuzjazmem do nie życia w Polsce. Jeden człon fałszywy więc całość fałszywa.
H2. Nad rozpadem tradycyjnego modelu życia nie ma co się rozpisywać bo jest widoczny, natomiast nie można ująć iż same pieniądze jakie z unii przychodzą są przez się czymś złym lub niekorzystnym. Ich wpływ zależy od człowieka który je wykorzystuje i mogą posłużyć do niszczenia jak i budowania. Hipoteza że są złe, zakłada, że służą do niszczenia, a więc szkodzą interesowi osobistemu lub polskiemu, jest fałszywa, całość hipotezy jest fałszywa.
H3. Z dwóch powyższych wywodów oba człony hipotezy są fałszywe całość fałszywa.
H4. Unia stanowi zarzewie rozpadu wartości i tradycyjnego sposobu życia, efektem czego jest wymieranie społeczeństw, raczej nie budzi wątpliwości. Oczywiście to olbrzymie uproszczenie, ale z grubsza można przyjąć za prawdziwe, można też uzupełnić dodatkowymi elementami.
Pieniądze same przez się nie szkodzą można je wykorzystać dobrze, niezależnie skąd przychodzą chociażby i z unii.
Hipoteza 4 mogła by się stać nawet tezą i podstawą bardzo zdrowego myślenia. Opiera się ona na założeniu dwóch etyk.
Etyki indywidualnej człowieka w oparciu o przyjęty system wartości, to mogą być różne, polski najbardziej tradycyjny model opiera się na dekalogu i z tej pozycji unia może być krytykowana. System taki przez wieki zapewniał skuteczność rozwoju pomimo niesprzyjających warunków więc w myśl zasady lepsze jest wrogiem dobrego należało by go utrzymać.
Kwestia pieniędzy unijnych, to kwestia zupełnie innej etyki, nie leżącej na poziomie indywidualnym człowieka, ale na poziomie państw, społeczeństw, narodów. Tu zasadniczą kwestią jest interes, korzyść. Pieniądze, abstrahując od sposobu ich późniejszego wykorzystania, jako takie są korzyścią dla Państwa, choć później niekorzystne może być ich użycie. Tu nie ma schizofrenii, bo co innego jest buissnes na poziomie państw, społeczeństw, a co innego punkty moralnego odniesienia na poziomie jednostki.
Oczywiście powyższe jest uproszczeniem,wiele można mu zarzucić, ale jest to zdrowe podejście, które bardzo często występuje w kontaktach handlowych, a z doświadczenia dodam, że skuteczne w dodatku.
Inne podejścia które zakładają równowartość indywidualnej moralności i interesu, prędzej czy później powodują, pata, albo interes blokuje moralność albo moralność blokuje interes, nawet jeśli przez pewien czas można uznać za idealnie zgodne. Po prostu nie sprawdza się podejście hurra optymizmu w obu płaszczyznach, zwykle dając efekt infantylny, zdziecinnienia, oderwania od realiów życia, w konsekwencji braku też stosownej determinacji w sytuacjach krytycznych.