Czy grożą nam rozwiązania nadzwyczajne

Rewolucje wybuchają nie wtedy kiedy jest źle, ale wtedy kiedy ludzie widzą możliwość zmiany na lepsze - tak głosi teoria. Lub też są prowokowane gdy pasuje to innym - exemplum ostatnie wydarzenia w rejonie Morza Śródziemnego.

Ale cóż to znaczy, że ludzie widzą możliwość zmiany i polepszenia swego losu. To bardzo mętne i niezwykle pojemne pojęcie, pod które można podłożyć cokolwiek co komuś w danym momencie pasuje.
A może wystarczy, że ludzie w swej masie zorientują się, że są robieni w bambuko, bo dowiedzą się ile zarabiają ludzie na równorzędnych stanowiskach w Niemczech, Francji, Anglii, Hiszpanii. A mając cały czas na oku człowieka, który im taki standard może zapewnić zwrócą w końcu na niego masowo swój wzrok. Czy taki czynnik jest możliwy jako wytłumaczenie? I drugie pytanie, czy od razu podniosą kamień z ziemi aby rzucić we władzę, czy też zaciekle milcząc pójdą do domów z wredną myślą "czekajcie chamy, tyle nas przekręcaliście, to teraz ja was przekręcę przy najbliższych wyborach".

Wprowadzenie stanu wyjątkowego na obszarze całego kraju jest możliwe. Wprawdzie istnieją pewne obostrzenia formalne, ale Rada Ministrów złoży wniosek do prezydenta, prezydent zatwierdzi a i Sejm przyklepie - bo taki jest aktualny układ sił we władzach centralnych, że technicznie mogą to zrobić.
Tylko co z tego? Co zyskają?
Odroczenie wyroku wyborczego o kilka lat, możliwość nachapania się większej kasy aby móc uciec i żyć z odsetek do końca swych dni w kraju, który nie ma z nami umowy ekstradycyjnej. Ale przecież taki scenariusz to daje szansę góra kilku, no może kilkudziesięciu osobom w skali całego kraju - nie da się ukraść więcej niż jest.
Wprowadzenie stanu wyjątkowego spowoduje to samo co po 13-12-1981, ludzie masowo pójdą do kościoła - jedynej instytucji, która coś tam będzie mogła pomóc.
Nic nie dają również inne drastyczne posunięcia. Zabraknie Kaczyńskiego, to sprawę poprowadzi Macierewicz, zabraknie Macierewicza, to znajdzie się ktoś inny - pewnikiem dużo bardziej radykalny niż poprzednicy.

Wszak "przełom" i rozmowy z lat 1988-89 były również spowodowane tym, że wśród ludzi zaczęli pojawiać się tacy, którzy jawnie mówili, że z czerwonymi nie ma co rozmawiać, tylko powywieszać na latarniach. Tamten czas, to był kompromis dwóch stron, z których obie bały się tego samego - Narodu, tylko nie wiadomo, która strona bardziej się bała.

Venenosi bufones pellem non mutant
Andrzej.A