Czy kara śmierci odstrasza?

Poprzednie trzy artykuły [1,2,3] uświadomiły nam jak słaba jest reakcja aparatu sprawiedliwości na zabójstwa obywateli w USA i Japonii oraz pokazały jak różne modele działań są realizowane na świecie. Należy podkreślić, że jeśli raz na kilkaset zabójstw orzekana jest i wykonywana kara śmierci, to oddziaływanie odstraszające tej kary zanika, bowiem przestaje ona być realną możliwością w umyśle przestępcy. Z przedstawionych we wspomnianych artykułach danych wynika, że możemy wydzielić niestępujące rodzaje oddziaływania odstraszającego

a) odstraszanie bezpośrednie (Rhe < 50)
Występuje, gdy kara śmierci stosowana jest często, zazwyczaj nie tylko za zabójstwa. Społeczeństwo jest świadome, że władza nie zawaha się skazać przestępcę na karę śmierci i wykonać wyrok. Morderca wie, że zapłaci życiem za zabójstwo – nie ma miejsca na rozważanie (świadome lub nie) czy morderstwo się opłaci.

b) odstraszanie psychologiczne (50 < Rhe < 150)
Występuje, gdy kara śmierci jest stosowana na tyle często, że w społeczeństwie jest dobrze zapamiętana korelacja: jeśli zabijesz człowieka, to możesz zapłacić za to własnym życiem. Współcześnie pamięć ta jest wzmacniana przez media, które chętnie podają wiadomości o skazaniu na karę śmierci lub o egzekucji więźnia na pierwszych stronach. W takich społeczeństwach panuje duże poszanowanie dla prawa.

c) odstraszanie „biznesowe” (Rhe > 150)
Występuje, gdy kara śmierci jest stosowana bardzo rzadko, tak rzadko, że przestępca nie musi brać jej praktycznie pod uwagę. Morderca jest świadomy swojego bezpieczeństwa, a bycie przestępcą przypomina wybór sposobu na życie. Jak w każdym zawodzie sukces przynosi korzyści materialne, a porażka chwilowe wyłączenie z działalności z możliwością dokształcenia się i nawiązania nowych zawodowych kontaktów w ciepłej i wygodnej więziennej celi. Dlatego nazwałem to odstraszanie „biznesowym”, bowiem ujawnia się jako element gry na rynku działalności przestępczej. Zwykły rozsądek nakazuje graczom (przestępcom) unikać zbyt ryzykownych przedsięwzięć i znajduje to swoje odbicie w analizach statystycznych.

Chciałbym podkreślić, że przedstawiony wyżej podział jest jedynie próbą ujęcia problemu przez autora. Wybór wartości wskaźnika reakcji Rhe dla każdej z wymienionych grup nie jest poparty żadną gruntowną analizą, a jest jedynie próbą wnioskowania z zebranych danych i opisu ujawnionej rzeczywistości.

Czy kara śmierci odstrasza? Czytelnikowi należy się wyjaśnienie, że tak postawione pytanie jest jedynie skrótem myślowym. Oczywiście to nie obecność kary śmierci w kodeksie karnym ma działać odstraszająco, ale wykonywane egzekucje. Wiemy, że przeciwnicy kary śmierci twierdzą, iż najwyższy wymiar kary i związana z nim egzekucja nie odstrasza przestępców. Niestety, nie poznamy ich odpowiedzi na poniższe pytania

• Dlaczego mordercy składają apelacje od wyroków, aby uniknąć egzekucji, której przecież wcale się nie obawiają?
• Dlaczego przeciwnicy orzekania kary śmierci i związanej z tym egzekucji organizują protesty przeciwko mającej się odbyć egzekucji, skoro egzekucja nie wywołuje u skazanego lęku?
• Jeśli występująca u przeciwników kary śmierci potrzeba obrony mordercy przed egzekucją wynika z projekcji własnych lęków, to skąd czerpią oni pewność, że mordercy są tych lęków pozbawieni?
• Przypuśćmy, że istotnie część przestępców nie obawia się najwyższego wymiaru kary i egzekucji. Dlaczego przeciwnicy kary śmierci pragną, aby żaden się nie obawiał?

Czytelnik powinien zdawać sobie sprawę, że ta nielogiczna i niespójna sugestia, jakoby kara śmierci nie odstraszała przestępców, funkcjonuje w przestrzeni publicznej tylko dlatego, że jest wspierana przez postępowe media, które nadały jej status PRAWDY i status ten usilnie podtrzymują wbrew faktom. Obecnie sytuacja zmieniła się diametralnie. Nie musimy już ograniczać się do wskazywania logicznych sprzeczności w stwierdzeniach przeciwników kary śmierci. Dzięki badaniom nad „biznesowym” (ekonomicznym) modelem odstraszania, zapoczątkowanym w połowie lat siedemdziesiątych przez Isaaca Ehrlicha [4], potrafimy wykazać z matematyczną precyzją, że kara śmierci odstrasza. Odpowiadając na zadane w tytule pytanie, przywołamy świadectwo złożone przed Senacką Komisją Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych przez profesora Paula Rubina [5] w dniu 1 lutego 2006 roku [6]. Czytamy

Najnowsze badania zależności między karą śmierci i zabójstwem doprowadziły do zgody wśród większości ekonomistów, którzy badali ten problem, że kara śmierci odstrasza morderców. Wczesne badania z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych przyniosły sprzeczne rezultaty. Jednak ostatnie badania wykorzystują lepsze dane i bardziej wyrafinowane techniki statystyczne. Obecnie publikowane badania konsekwentnie pokazują, że kara śmierci ma silny efekt odstraszający, a każda egzekucja powstrzymuje od 3 do 18 morderstw. Jest to prawdą nawet dla zbrodni, które skłonni bylibyśmy uznać za nie podlegające odstraszaniu, takie jak zbrodnie z namiętności. (W niepublikowanych pracach, które nie zostały naukowo ocenione, uzyskano rezultaty, które są sprzeczne z tym ogólnie przyjętym twierdzeniem)
(...)
Możemy łatwo posumować: prawie wszystkie obecne badania i wszystkie badania publikowane wskazują na znaczący efekt odstraszający kary śmierci. Tylko jedna praca kwestionuje te wyniki. Dla ekonomisty, nie jest to zaskakujące: oczekujemy, że przestępcy i potencjalni przestępcy będą reagowali na sankcje, a egzekucja jest najbardziej dotkliwą sankcją jaką dysponujemy.

Czytelnik powinien zdawać sobie sprawę z tego, że jest to fakt o podstawowym znaczeniu. Jeśli bowiem kara śmierci odstrasza, to każda egzekucja oznacza ochronę życia. Pamiętaj, że każdy „sukces” przeciwników kary śmierci, został okupiony śmiercią niewinnych ludzi. Pamiętaj, że za każdą niewykonaną egzekucję społeczeństwo zapłaci cenę najwyższą. Twoje milczenie w zupełności wystarczy, aby zło triumfowało – bowiem dopuszczalne jest każde kłamstwo i każda manipulacja.

[1] Henryk Dąbrowski, Kara śmierci: topór kontra karabin maszynowy (USA), (LINK)

[2] Henryk Dąbrowski, Kara śmierci: topór kontra karabin maszynowy (Japonia), (LINK)

[3] Henryk Dąbrowski, Kara śmierci: lista państw świata według wskaźnika reakcji, (LINK)

[4] Wikipedia, Isaac Ehrlich, (]]>LINK]]>)

[5] Paul Rubin, Emory University, (]]>LINK]]>)

[6] US Senate Committee on the Judiciary, An Examination of the Death Penalty in the United States, (]]>LINK]]>)

 LINK

]]>Zobacz wszystkie artykuły dotyczące kary śmierci]]>