Czego nie wiesz o Bronisławie Komorowskim

 Czasem wygląda godnie i dostojnie – wręcz posągowo. Czasem jest jowialny i rubaszny. Popełnia żenujące błędy ortograficzne i gafy – jak my wszyscy. Podobnie jak my niczego nie dokonał, ale jego wybór na prezydenta w 2010 roku świat powitał entuzjastycznie:

"Izwiestija” - „Wybranie na prezydenta pragmatyka Komorowskiego ustawiło wszystko na swoje miejsca. Ideologicznie emocjonalna przesada epoki Kaczyńskiego dobiegła końca".

"Le Soir" - "Świat odetchnął z ulgą – skrajny nacjonalista J. Kaczyński nie został prezydentem".

Niemniej entuzjastycznie wybór Komorowskiego przyjęły środowiska tajnych służb wywodzących się z PRL-u. Nie wszyscy zdają sobie sprawę, że SB i "wojskówka" były po prostu filiami służb sowieckich (ciekawostka: indeksy alfabetyczne w archiwach pisane były wg, alfabetu rosyjskiego – A,B,W,G,D itp). Po kosmetycznych zmianach 1990 roku służby zostały formalnie "przewerbowane" na stronę "atlantycką", ale czy można być pewnym lojalności ich funkcjonariuszy? Pewnym jest jednak, że środowiska służb mają swoje interesy i potrzebują polityków -gwarantów tych interesów.

O najważniejszym polityku polityku III RP wiemy niewiele - nikt nie napisał jego biografii.

Oficjalny życiorys prezydenta wygląda pięknie – pochodzący z kresowego ziemiaństwa o tradycjach akowskich nauczyciel historii w seminarium duchownym, opozycjonista, represjonowany w Stanie Wojennym. Taki człowiek, w dodatku wielodzietny katolik, musiał wzbudzać zaufanie Polaków. Dość szybko zrezygnowano z opowieści o tytule hrabiowskim Komorowskiego, gdy okazało się, że arystokrata z niego taki, jak profesor z Bartoszewskiego czy Rostowskiego.

Ciekawe, że zarówno Komorowski jak i Tusk zawarli ślub kościelny w podobnym czasie. W przeciwieństwie do hucznego ślubu Tuska (z udziałem biskupa), ślub Komorowskiego był cichy – niemal konspiracyjny. Co spowodowało gwałtowny przypływ uczuć religijnych u naszych mężów stanu? Czy uzupełnienie formalności wymuszone było perspektywą wyborów prezydenckich?

W życiorysie prezydenta jest jakaś niespójność – mówi się o jego "pięknej karcie opozycyjnej" i o dziwnej metamorfozie po roku 1990. Niektórzy uważają, że początek przemiany młodego opozycjonisty datować należy na 1982 rok. Wtedy to będąc internowanym w Jaworzu, udał się do dentysty, który okazał się funkcjonariuszem "wojskówki". Ten stomatolog (TW "Tomaszewski") miał zdemoralizować późniejszego prezydenta, który od tego momentu poczuł dziwną słabość do wojskowych służb. Jednak miejsce internowania Komorowskiego - luksusowy ośrodek wypoczynkowy na terenie poligonu drawskiego nad jeziorem Trzebuń, było inne niż pozostałe "internaty" - regularne więzienia. Personel gen. Kiszczaka wykazał się genialną wręcz intuicją przewidując, że właśnie ci opozycjoniści będą za 10 lat stanowić elitę III RP.

W Jaworzu podlegali represjom: Wł. Bartoszewski, T. Mazowiecki, B. Geremek, St. Niesiołowski, A. Czuma, B. Komorowski, A. Celiński, G. Kuroń, a także późniejszy szef radiokomitetu A. Drawicz (TW "Kowalski") literat A. Szczypiorski (TW "Mirek") prof. J.Holzer (TW "Pedagog") póżniejszy redaktor Gazety Wyborczej L. Maleszka (TW "Ketman"). 

Tak więc Komorowski już w 1980 roku został uznany za "perspektywicznego".

W wywiadzie prasowym Anna Komorowska wyznała, że należy do „innej opcji politycznej” niż mąż.

Wdaje się, że kluczem do zrozumienia przypadku Komorowskiego są jego teściowie. Żeby pracować w dziale kadr Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego trzeba było cieszyć się absolutnym zaufaniem Stalina. Wiekszość wysokich funkcjonariuszy MBP pochodzenia żydowskiego wyjechała z Polski w 1968 roku. Teściowie prezydenta pozostali. Czyżby byli wciąż potrzebni w kraju nad Wisłą?

Nikt nie kwestionuje opinii, że Rosjanie, Niemcy, międzynarodowa finansjera – mają swoje interesy w Polsce, i nie są one zbieżne z interesami Polaków. Nie ulega wątpliwości także fakt, że czynniki zewnętrzne dysponują środkami do realizacji swoich celów.

Przywiązany do wartości katolik, będąc jednocześnie liberałem potrafi bez oporów przyklepywać najbardziej "postępowe", czy wręcz lewackie inicjatywy rządu. "Sprawdzony" "Prezydent wszystkich Polaków" jest do"bulu" przewidywalny. Prawda o nim jest "arcyboleśnie prosta" – jest gwarantem status quo. Jest też zwornikiem wszystkich sił "ciemnej strony mocy".

Jest niebezpieczny.