Czy wierzyć w teorie spiskowe?

Spisek to według definicji:

„tajne i zazwyczaj nielegalne porozumienie między grupą osób mających wspólny cel”.

Richard Clarke (doradca 3 prezydentów USA ds. bezpieczeństwa) napisał w książce „Against all enemies”, że wszelkie teorie spiskowe zawsze mu się sprawdzały.

Choć Gazeta Wyborcza wyśmiewa „teorie spiskowe dziejów”, nie sposób zaprzeczyć, że grupa osób dysponująca mediami jest w stanie wprowadzać w błąd całe społeczeństwa, aby osiągnąć „wspólny cel”. Ludzie postrzegający rzeczywistość przez medialne okulary zostają wprowadzeni w rodzaj matriksu i zachowują się (np. głosują) zgodnie z oczekiwaniami spiskowców.

Rosjanie wyprzedzili epokę i położyli podwaliny pod nowoczesną wojnę informacyjną.

Na XXII Zjeździe KPZR (1961) przyjęto dokument o epokowym znaczeniu - III program partii - zrezygnowano z brutalnych represji (jako nieefektywnych) na rzecz rozwoju agentury i oddziaływania bezpośrednio na mózgi.

Zbieranie informacji i manipulacja medialna jako sposób kontroli populacji okazały się ogromnym sukcesem i są stosowane do dziś, gdy służby nie muszą się już dzielić władzą z partią.

Obecnie „zarządzanie postrzeganiem” (warto zapamiętać ten termin) jest podstawowym narzędziem, a dziennikarze najważniejszymi „żołnierzami”.

Zamiast budować lotniskowce - znacznie taniej jest założyć gazetę, stację TV, czy zatrudnić życzliwego dziennikarza.

75% światowych mediów jest lewicowych.

To znacznie więcej, niż ludzi o takich poglądach. Kto finansuje nadwyżkę?

Większość Polaków ulega marketingowi politycznemu kształtowanemu przez wysokiej klasy specjalistów.

Jedną ze stosowanych metod jest wpajanie poczucia satysfakcji i wyższości intelektualnej z faktu przynależności do „głównego nurtu”.

Dlatego bardzo trudno jest przekonanie kogokolwiek do zmiany zapatrywań, zwłaszcza, że zmiana ta wiąże się z lądowaniem w nieznośnej rzeczywistości.

Zdarza się jednak, że poglądy zwolennika rządzącej „liberalnej centroprawicy” ulegają samoistnej ewolucji jeśli dostrzeże on pewne niespójności i dziwności medialnego przekazu

( np. Dlaczego kierownictwo PKW pojechało na „konsultacje” do Moskwy – stolicy światowej demokracji? Dlaczego sąd uznał zniknięcie 130 000 głosów w ostatnich wyborach za rzecz nieistotną?).

Później może on natrafić na wiadomości o faktach, które są dyskretnie przemilczane.

Następnie luźne, szokujące informacje mogą utworzyć logiczny ciąg, uruchomiając proces

wyzwalania się z matriksu:

-Czy w posiedzeniach Biura Bezpieczeństwa Narodowego musiał uczestniczyć N. Patruszew – szef FSB?

-Czym zajmują się ludzie pracujący w największym na świecie konsulacie (konsulat niemiecki we Wrocławiu zatrudnia kilkaset osób)?

-Dlaczego zlikwidowano ostatnią brygadę Obrony Terytorialnej (2010) czy ostatnią fabrykę amunicji do czołgów (2014)?

-Czy terminal LNG musi się budować tyle lat skoro na Litwie zbudowali w kilka miesięcy?

-Dlaczego tak długo nie można było uchwalić prawa geologicznego (niezbędnego do eksploatacji „łupków”)?

-Czy ujawniona przez Wikileaks obietnica prezydenta Komorowskiego sprzedaży lasów wynika z ustaleń wspólnego posiedzenia rządów Polski i Izraela (2011)?

-Dlaczego nie informowano w kraju, że GŁÓWNYM celem polskiej prezydencji w UE było ustanowienie „małego” ruchu granicznego (150 km!) między obwodem kaliningradzkim, a „częścią woj. gdańskiego i olsztyńskiego” czyli odtworzenie Prus Wschodnich?

Jeśli komuś poniższe pytania zaczynają się układać w pasujące puzzle, to znak, że Newsweek

czy Wyborcza może stracić czytelnika.

Niedawno wydana książka „Resortowe dzieci” opisuje pochodzenie naszych czołowych dziennikarzy – to w większości dzieci i wnuki „utrwalaczy władzy ludowej”. Dziś nie wyrywają paznokci, ale kształtują poglądy.

Zdołali przekonać ludzi, że „Jaruzelski bezkrwawo oddał władzę” (i został prezydentem), lecz nie wspomnieli, że przy okazji 1% populacji „sprywatyzował” większość majątku narodowego.

Tylko znajomość faktów (wiedza) daje nam odporność na „obróbkę” medialną, której podlegamy.