Kiedy umiera w nas dziecięca naiwność ?

Trzeba mieć na względzie to, że pośród forumowiczów są ludzie w różnym wieku.

Kpienie ze starości i nieporadności  innych  jest wielką niegodziwością.

Pomimo niesmaku, jaki mam oglądając ten ilustrowany wpis - jestem konsekwentna i nie spałuję go, ale możliwe, że zrobią to inni okazując w ten sposób swoje niezadowolenie, a może nawet zgorszenie.

... emocjonalny, to łatwo byśmy zaiskrzyli, bo ja podszedłem do tematu racjonalnie, a to się daje pogodzić. Problem jest, kiedy emocjonalizm wyradza się w nademocjonalizm.

Nademocjonalizm powiela np stereotypy, iluzje, propagandę, modę  i manipulacje – wyłącza myślenie, skupia na przeżywaniu “tu i teraz” wypranego z dalekowzroczności, oraz wpędza w samomanipulacje – w wybory szkodliwe dla siebie.

Co do Twojego wyjaśnienia, to mam taką uwagę, że choć łatwowierność wchodzi w skład dziesiątek cech, które składają się na naiwność, więc nie można ich zrównywać, dlatego i ten przykład tu nic nie wnosi, bo tu wyraźnie chodzi o wiarę, o łatwość uwierzenia słowu bardziej jak jakimś znakom, czyli po prostu nie kombinowanie po swojemu.

Tu bardziej pasuje:

“Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego”

Podobnie wierszyki – to kłamliwe stereotypy gołosłownie twierdzące, że dziecko jest naiwne  (choć u Ciebie w sensie pozytywnym, a tu negatywnym).

Naiwność zaś zawsze jest związana z przyjmowaniem czyjejś kłamliwej sugestii i podejmowaniem na tej podstawie swojej błędnej decyzji – z dawaniem się oszukać.

Nadto bycie naiwnym to wybór z pominięciem argumentu prawdy, z unikaniem spojrzenia prawdzie w oczy, z unikaniem i widzenia jej i słyszenia o niej. A dziecko słucha.

To przekreśla możliwość nazwania dziecka łatwowiernego naiwnym, bo dziecko nie kłamie, a szuka prawdy (i dobra z nią związanego).

Dziecko też nie jest naiwne, bo ma krytycyzm i nieufność – nie dla wszystkich jednakowe – nawet z płaczem dzieci uciekają na widok obcego, a co moa, gdyby miały go słuchać. A naiwność, to zwłaszcza ufność bezgraniczna – cecha dorosłych, którym temat oszustwa na które dają się nabierać zgrywa się z ich chciejstwem.

Zaś chciejstwo, to już cecha nademocjonalizmu...

W tym wszystkim jest jeszcze obserwacja, że dorośli, których dopada poczucie naiwności próbują to jakoś “racjonalizować”, (tłumaczyć na swoją rację) i nazywać albo czymś naturalnym, co się ma od dziecka, albo wręcz czymś pozytywnym.

A przez to nie widzą problemu w sobie do rozwiązania i zamienia im się to w poważną wadę.

Pozdrawiam

miarka