Trójmorze czy federacja Europy środkowej

Oczywiście. Chyba tylko Serbia nie wydaje się chętna, ale to w przyszłości może się zmienić.

Sam Pan odpowiedział bardzo ładnie na swoje pytanie. Piękny język polski jest bardzo trudny w porównaniu np. do prymitywnego języka angielskiego.

Drugi, a właściwie pierwszy powód, dlaczego język angielski jest wybierany jako wspólny czy międzynarodowy, to wymóg "neutralności" w sytuacji, kiedy wszystkie państwa mają równe prawa. Nie możemy wymagać od Estończyków czy Chorwatów. żeby mówili po polsku (nie wspominając już o Litwinach, którzy mają wyraźny kompleks językowy). Pewne komplikacje mogłyby powstać, gdyby Wielka Brytania przystąpiła do takiego porozumienia, ale chyba za wcześnie o to się martwić.

Dziękuję za rozwinięcie tematu. Problemy Unii Europejskiej są tu  nieco na uboczu, ale stanowią oczywiście ważny przykład tego, co należałoby w przyszłości brać pod uwagę, żeby nie popaść w podobne tarapaty. Wszystkie poruszone przez Pana wątki wydają się dość oczywiste, ale nigdy nie zawadzi wracanie do nich, choćby dla potrzeb czytelników, którzy wcześniej o tych sprawach nie myśleli.

Nazwy "federacja", "konfederacja", "sojusz", "przymierze", "unia" czy inne są tymczasowe, traktuję je roboczo i nie uważam za stosowne rozwijanie dyskusji o nazwie czegoś, co jeszcze nie ma nawet podstawowego projektu. Zauważmy, że wspominane przez naszych polityków "Trójmorze" nigdy nie zostało zdefiniowane i ma raczej wymowę geograficzną (obszar położony między trzema morzami) niż polityczną.

Chodziło mi głównie o podkreślenie roli Ukrainy, której droga do (tak nazwanej roboczo) Federacji może obecnie prowadzić przez członkostwo w UE, lub też z pominięciem tego etapu. Oczywiście, że Ukraina jest zupełnie innym państwem, niż była, powiedzmy w roku 1918. Nasz stosunek do niej powinien też być zupełnie inny. Wydaje mi się, że Piłsudski, jako wielki mąż stanu, przewidział to już w roku 1919-20.