NA KRESACH DAWNEJ ZDRADY I POLSKIEJ PAMIĘCI

wyjdą z okopów z ranami bez rąk i bez nóg

okaleczeni kiedyś dziejami płomienia

powstaną  gniewnie z redut barykad i mogił

aby szukać w popiele Polskiego Sumienia

co im powiemy kiedyś o Wilnie i Lwowie...

i o cudzie nad Wisła - o skrwawionym śniegu

i o Tych co noszą ciężką ołowianą łzę

na tamtym wiecznie ciemnym i śmiertelnym brzegu

i gdzie  Braci i Siostry którzy pozostali

na Kresach dawnej zdrady i polskiej pamięci

Ich patronami przecież tam wśród krzyży

zostali dzisiaj tylko wszyscy polscy święci

a z chmur dotąd się sypie popiół pogorzelisk

nad Wołyniem jeszcze  słodki swąd spalonych ciał

jeszcze się nie zapadły mogiły pamięci

więc czyżbyś późny wnuku nie pamiętać już miał?

o Świętej Polskiej Księdze Narodowych Dziejów

o Dumie i Honorze - Ojczyźnie i Bogu

o Tych co rozpaczliwie deptani przez zdrajców

umierali z rozpaczy na ojczystym progu

są przecież takie grzechy  nie do wybaczenia

po których zostaje tylko żałobników śpiew

i taka hańba której nigdy nic nie zmyje

a jedynie ogień wojny...gorzkie łzy...i krew....