CZY TAKA BĘDZIE NASZA APOKALIPSA..?

Oni już grzebią w ciepłym popiele Warszawy

Nie ma krwi… wyparowała jak polskie dusze

I czy taka będzie nasza  A p o k a l i p s a..?!

Boże ! czy Twe miłosierdzie jeszcze poruszę…

A może i te słowa staną się obłokiem

Przepędzonym przez wiejące wiatry zagłady

Roznoszone potem na cztery strony świata

Tumanami kurzu z warszawskiej barykady

Bezsenna wyobraźnia szarpie moje nerwy

Więc czy to tylko mój zły sen i dotyk trwogi

I zimny dowód przechodzącej obok śmierci

Zbliżającej się do końca przebytej drogi…

Koń trojański cierpliwie czeka już w naszym domu

Zadeptuje groby…świętą pamięć Wołynia…

Co nas ocali przed ukrywaną nienawiścią

Gdy dom jak wtedy otoczy kordon płomienia

Patrzę  z niepokojem przez ciemne krzyże okien

Straciliśmy człowieczeństwo dar wolnej woli

Pokonało nas kłamstwo grzech i niepamięć

I lęk człowieka przed człowiekiem nas niewoli

Liczę bezustannie koraliki różańca

W przekazanym dawno przez Matkę sposobie

Potykam się nieustannie o ciernie krzyża

Pozostał tylko skowyt…Jezu ufam Tobie!