Też rock

Dream Theater – amerykańska grupa muzyczna wykonująca metal progresywny, założona w roku 1985 przez Johna Petrucciego (gitara), Johna Myunga (gitara basowa) i Mike'a Portnoya (perkusja). Po dołączeniu Kevina Moore'a (instrumenty klawiszowe) zespół obrał nazwę Majesty, którą zmienił na Dream Theater dopiero w roku 1987. Muzyka tej grupy to fuzja popularnych wówczas hard rocka i heavy metalu z jednej strony oraz rocka progresywnego z drugiej. Inspiracją dla Dream Theater była twórczość takich zespołów jak Rush, Queensrÿche, Yes, Iron Maiden. Muzyka Dream Theater cechuje się ciężkim heavymetalowym brzmieniem, skomplikowaną formą typową dla rocka progresywnego (zmieniające się w czasie schematy rytmiczne i harmoniczne) oraz wykonawczą wirtuozerią. Zespół jest uważany za jeden z najważniejszych w historii metalu progresywnego. Do września 2010 roku działał w składzie James LaBrie, John Myung, John Petrucci, Mike Portnoy, Jordan Rudess. W roku 1995 na żywo, razem ze Steve'em Rotherym i Steve'em Hogarthem, muzykami grupy Marillion zespół zagrał utwór Easter (z płyty Marillion Seasons End). Rock progresywny (progressive rock/art rock) to styl muzyki rockowej wywodzący się z rocka psychodelicznego. Gatunek ten powstał w końcu lat sześćdziesiątych osiągnąwszy największą popularność w połowie lat siedemdziesiątych. Rock progresywny został zmieciony z estrad przez falę punk rocka, by ponownie powrócić w postaci rocka neoprogresywnego. Podstawowym założeniem i ambicją rocka progresywnego było podniesienie muzyki rockowej na wyższy poziom artystyczny i udowodnienie, iż może dorównać muzyce klasycznej i współczesnej. Bardzo często utwory progresywnego rocka są bardzo złożone i wyrafinowane, a wykonawstwo cechuje się wirtuozerią. Definicja progresywnego rocka jest bardzo trudna, ze względu na wielkie zróżnicowanie stylów. Najprostszą, humorystyczną definicją, choć niewiele mówiącą osobom nie obeznanym z gatunkiem jest: "Rock progresywny to wszystko co brzmi jak rock progresywny". Typowymi cechami rocka progresywnego są: - zerwanie z tradycją trzyminutowych piosenek na rzecz długich, często dwudziestominutowych lub dłuższych, utworów, składających się z rozbudowanego intro i cody; często wieloczęściowych i opartych na schemacie suity lub sonaty, lub innej cyklicznej formy muzycznej -skomplikowane i zmieniające się w czasie schematy rytmiczne i harmoniczne - muzyka często ściśle instrumentalna choć najczęściej występuje wokal, zwykle o typowo rockowym brzmieniu. Teksty na ogół skomplikowane, o treści filozoficznej, religijnej, mistycznej, fantazyjnej - używanie typowych elektrycznych instrumentów rockowych wzbogaconych o instrumenty elektroniczne (początkowo elektroniczne brzmienie było synonimem progresywności) oraz klasyczne instrumenty akustyczne - wyraźne wpływy muzyki klasycznej w postaci cytatów, lecz najczęściej jako adaptacje (rockowe aranżacje) utworów klasycznej lub współczesnej muzyki poważnej. Wirtuozeria wykonania - muzycy grający progresywnego rocka posiadali często gruntowne wykształcenie klasyczne (Rick Wakeman, Keith Emerson), lub byli genialnymi samoukami (Steve Howe, Chris Squire, Mike Oldfield). Podgatunki i style progresywnego rocka: - Symfoniczny rock (symphonic rock) - Modernistyczny rock (modern rock) - Eksperymantalny rock (experimental rock) - Rock elektroniczny (electronic rock, kraut rock) a w Polsce - Grupy z Canterbury (Canterbury scene) - Folk progresywny (progressive folk) a w Polsce - Jazzrock (jazz-rock fusion) a w Polsce - Rock artystyczny (art rock) — często definiowany jako ambitny hard rock - Neoclassical — muzyka zaliczana do rocka tylko dlatego, że muzycy ją uprawiający wywodzą się z tego kręgu, lub w jakimś sensie się do niego przyznają. Muzyka ta charakteryzuje się nierockowością, lub posiada mało wyraźne elementy rocka. Najczęściej jest to muzyka, która brzmi jak klasyczna (najczęściej muzyka romantyzmu lub klasycyzmu). Przykładami muzyki Neoclassical są fortepianowe realizacje Ricka Wakemana np. z albumu Classical Connections. Innym przykładem tego stylu jest Koncert Fortepianowy grupy Emerson, Lake and Palmer z albumu Works. Do tej kategorii zalicza się także produkcje grupy Mannheim Steamroller. Zaliczane są do niego również wszelkie orkiestralne adaptacje muzyki rockowej. - Neo-progresywny rock (neo-progressive) — grupa stylów powstających od roku 1980 do dziś.Do prekursorów stylu należeli Marillion i IQ. Artyści zaliczani do rocka neoprogresywnego progresywny metal: -Dream Theater -Liquid Tension Experiment -Tool noise rock: -Pere Ubu --Nine Inch Nails progresywny country-rock progresywny pop-rock -Godley&Creme -The Presidents of The United States Of America -Morphine -Porcupine Tree Dream Theater podczas występu w 2008 r. materiały z sieci