"Daj nam, Panie, rząd silny i trwały, ale niech to będzie rząd z Twojej łaski"

Całej odpowiedzi dra hab. Marka Kornata na ankietę dotyczącą polskości nie potrzeba tu zamieszczać, gdy przytoczony przez Niego cytat wart jest podkreślenia i uwypuklenia. Na pytanie:
„Jakie zobowiązanie może dziś wynikać z akceptowanej przynależności do polskiej wspólnoty historycznej/obywatelskiej/narodowej? Na co my możemy być Polsce potrzebni?”, historyk dyplomacji i sowietolog odpowiada w znacznej części słowami przedwojennego intelektualisty:

Zbiór myśli z ostatniego okresu życia prof. Władysława Leopolda Jaworskiego, ogłoszony w r. 1929 pod skromnym tytułem Notatki zawiera wspaniałe wyznanie wiary w Polskę, ujęte w formie poruszającej Modlitwy dziękczynnej za odzyskaną niepodległość. Słowa te warto przytoczyć jako rodzaj ponadczasowego programu. „Wejrzałeś na nas, Ojcze. Rozrzucone po całej ziemi mogiły, kryjące kości zmarłych w męce i tęsknocie Polaków, zaświadczyły, żeśmy odbyli pokutę. Wróciłeś nam wolność. Udziel nam łaski, abyśmy ją utrzymali. De profundis ad Te clamamus. Z tajemniczej dla nas, dla Ciebie tylko widnej głębi, z duszy, wołamy do Ciebie o trwanie wolności, bo chcemy Cię kochać, a niewolnicy potrafią tylko nienawidzić. Jesteś jednym z wszelkim bytem i wszelką rzeczywistością. Ale jeśliś nas stworzył na obraz i podobieństwo Swoje, to dlatego, abyśmy Cię kochali, jak dzieci Ojca. Syn Twój, Chrystus, nauczał nas nazywać Cię Ojcem. Mówił, że gdziekolwiek zbiorą się ludzie w Twoim Imieniu, kochać się będą wzajemnie i kochać będą innych, kochać wszystkich. Jak niebo Twoje jest całe niebieskie, tak Ty jesteś niezmierzonym oceanem tylko miłości, w który się wlewa miłość do Ciebie wszelkiego bytu, by stamtąd do tego bytu powrócić. Pragniemy wolności, by móc ufundowany przez Twego Syna zakład miłości bronić przed burzą, skądkolwiek by nadciągała, byśmy mogli nasz spokój i nasze szczęście, czerpane w Twojej miłości, rozdawać innym. Niech nam nie mówią, że głodni muszą zdobywać chleb w walce, bo walka rodzi tylko walkę, nie ziarno. Ziarno rozdzielić może tylko miłość, o Jej też Królestwo na ziemi błagamy. Chcemy radości życia. Niczego nie chcemy się z niego wyrzec, ale je całe, na wskroś przeniknąć Tobą, Ojcze, przeniknąć miłością. Daj nam, Panie, rząd silny i trwały, ale niech to będzie rząd z Twojej łaski. Niechaj nas nigdy nie zostawia na bezdrożu, ale tam, gdzie rozum ludzki ustaje, niech czerpie moc w objawionej przez Ciebie moralności. Niech łaska Twoja spłynie na nas, byśmy mogli jednoczyć nasze siły w jednym ognisku, którego światło kierować będzie naszymi krokami na ziemi, ale niech ogień tego ogniska od Ciebie pochodzi. Niech nam nie mówią, że rządzić można tylko przymusem. Bez aureoli, którą łaska Twoja daje, padają wszystkie rządy, niezdolne pojąć, że rządzić z łaski Twej znaczy rządzić wedle Boskiej, nie ludzkiej moralności. Jak budowniczy tworzący całość gmachu przeznacza każdemu kamieniowi właściwe miejsce, jeden stawiając u dołu, inny u góry, jeden naprzodzie, drugi w tyle, tak Ty, Panie, przeznaczyłeś każdemu z nas właściwe dla niego miejsce. Nie znamy tego przeznaczenia, ale to jedno wiemy, że w wielkim gmachu każdy z nas ma swe zadanie do spełnienia i że, jak gmach bez kamieni powstać i istnieć nie może, tak kamień nie trwający w całości jest niczym. Spraw, Panie, byśmy to wszyscy zrozumieli, byśmy z siebie samych nie wywodzili wszelkiego początku i nie widzieli końca tylko w sobie samych. [...]”

http://www.portal.arcana.pl/Konserwatywny-historyk-kresli-stan-polskiego-ducha-i-analizuje-polska-sytuacje-czerpiac-z-polskiej-tradycji-politycznej,1628.html#post