TEORIA WYSP

Sigma:

/.../  Domy będące ostoją polskości i bezpieczeństwa. Gdzie spokojnie może rozwijać się nasza najmniejsza ojczyzna – rodzina. Gdzie ściany są wytapetowane dobrymi książkami. Dokąd chce się wracać. Gdzie trwa „łagodne istnienie, w którym byt i historia nie ranią człowieka”(. Alina Witkowska, „Mickiewicz. Słowo i czyn”)

________________________

Czy to slowo "wytapetowane" jest z ksiazki Aliny Witkowskiej, bo Sigma nie zaznaczyla poczatku cytowania ?

Jest to chyba zle okreslenie, bo wtedy znano juz tapety, imitujace grzbiety ksiazek...

Mozna by np. napisac - sciany sa wylozone dobrymi ksiazkami.

pozdro.

* Co to za dworek na zalaczonym obrazie ?

Ale ja teraz zmieniłem się w pozytywistę. I w każdym pięknym tekście wynajduję zadanie do wykonania.

Ja również nie mogę odżałować, że znikły wiejskie dworki. Ale nie dlatego, że stanowiły takie oazy spokoju, tylko dlatego, że promieniowały na całą okolicę. Niosły cnotę, patriotyzm, cywilizację.

Uważam, że one nie znikły bezpowrotnie i wcale nie trwają wyłącznie w rozproszonych po całym świecie potomkach właścicieli.
One trwają też w nas, w skarlałej i ułomnej formie, ale trwają. Nieważne, czy jesteśmy z ziemiaństwa, czy znamy je tylko z lektur i filmów (ogromnie polecam serial "1920. Wojna i miłość").
ZASTĄPMY ICH, NA ILE UMIEMY.
Przestańmy narzekać na brak czasu, ogrom obowiązków, nie zamykajmy się w internecie. Spotykajmy się z przyjaciółmi, którzy mają podobne poglądy albo przynajmniej neutralne.
Przynajmniej tyle zróbmy.
Bo można by dużo więcej, ale zacznijmy przynajmniej od tego.

___________________________________

Pozdrawiam każdym słowem

Wolę sigmę historyzująco-architektoniczno-sarmacką, niż sigmę wojującą, bo od tej pierwszej można nabyć wiele, a ta druga niknie wśród pokrzykujących na blogach i forach.
Życie bliżej natury to było kiedyś! - chodziło się na bosaka, spało się na ziemi, jadło się, to co się upolowało lub własnoręcznie wyhodowało, a wtedy człowiek był czuły na każdy tchnienie ziemi, powiew wiatru, fazę księżyca i obywał się bez Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, bez laboratorium, co to czas przed Hejnałem z dokładnością do 0,5 s podaje (a po cholerę to komu?), bez wkładek ortopedycznych i płynu do płukania zębów. Żużył się człowiek, to pożegnał się z najbliższymi i jak zdążył to i z Panem Bogiem i odchodził w ostatnią drogę.

Życie bliżej natury i pomyślunek naszych przodków doceniłem, kiedy w spadku po teściowej dostaliśmy starą chłopską chałupę, jeszcze pobudowaną za caratu. Stała ci ona na wzgórku pod lasem, opodal drogi, ustawiona w osi wschód-zachód. Pomieszczenie do spania było po wschodniej stronie, kuchnia po zachodniej, wejście od północy, komórka na drewno i takie inne rzeczy na całej długości domu od południa, a po zachodnio-południowej stronie chałupy rosła ogromna lipa. Nawet w największe upały w chałupie było znośnie, a pod lipą bosko. Nie było światła, to się wstawało o świtaniu z pianiem kogutów, a szło się spać jak się zrobiła szarówka.
Psiakość, i komu to przeszkadzało? No chyba banksterom. :D

A mówią ci postmodernistyczni właściciele kółka w nosie, że tradycja to wstyd, a postęp to tylko to, co mieni się tęczowo.
Sigmo obudziłaś drzemiącą w nas potrzebę tradycji i każdy z zabierających tu głos miał ci z nią zetknięcie.
Zazdroszczę Ci Stryjostwa, bo jest co wspominać. U mnie dziadkom w Wielkopolsce Niemce dały we wrześniu 39 roku piętnaście minut na spakowanie i zabranie tłumoka, a potem wywieźli pod Limanową. Jak wrócili po wojnie to były tylko ślady fundamentów. Tradycja poszła z dymem, ta materialna, a została tylko ta co mieszka w słowach.