Wigilia

o. Franciszek Czarnowski, Wiersz wigilijny

Czekając, kiedy wzejdzie wigilijna gwiazda,

Do wpół zmarzniętej szyby przywarł chłopiec mały.

Patrzył - zimowe ptaki wracały do gniazda,

Jakby tego wieczoru też świętować chciały.

Niegdyś gwiazda z Betlejem mędrców prowadziła,

Dziś znak daje, by zasiąść do świętej wieczerzy,

By krucha biel opłatka skłóconych godziła,

A w sercu znów zamieszkał Ten, co "w żłobie leży".

Dla tych, co żyli dawniej, co będą w przyszłości,

I dla nas, byśmy w każdym dostrzegali brata,

Odwieczny Bóg w Dziecięciu zesłał znak miłości,

Przemieniając oblicze człowieka i świata.

Wesołych, Zdrowych, Radosnych Świąt Bożego Narodzenia!

http://www.youtube.com/watch?v=Mv7vvbDVCLM&feature=related

PS: a kiedy na niebie zajaśnieje Pierwsza Gwiazda pomyślmy o tym, na czym najbardziej nam zależy. Wierzę, że się spełni.