Tusk zrobił swoje, Tusk może odejść

„Nie będę tolerował, póki jestem szefem PO, zachowań, które zagrażały jedności Platformy, w tych sprawach, w których jedność jest niezbędna”.

Błyskawicznie, zaledwie w dwa tygodnie po laniu, jakie otrzymał w Sejmie od rewizjonistów z Platformy, zagrzmiał Tusk (Polskość to nienormalność) Donald na odszczepieńców. A gdzie jedność jest niezbędna? W kwestii dla Unii Europejskiej w obliczu kryzysu gospodarczego najważniejszej, mianowicie

małżeństw pederastów

stanowiących filar rodziny, społeczeństwa i państwa. O ile się nie mylę, dyktator stwierdził w odpowiedzi na uwagę ze strony swego nota bene ministra sprawiedliwości, że państwo to ja. Gdzieś już słyszałem ten bon mot. Czy to aby nie był Ludwik nr 14? Nie, to nie żarty. Minister Ludwika, pardon, Donalda,

monsieur Gowin

był łaskaw zauważyć, że propozycja umałżeństwienia pederastów nie ma pokrycia w Konstytucji, bowiem jest sprzeczna z art. 18. tejże. Wprawdzie dyspozycja przepisu jest jasna, ale Donald zbeształ ministra słowami, że „to jego prywatna opinia”. To Donald decyduje o tym, co zgodne z Konstytucją –

sęk

w tym, że już raczej nie długo. Pozycja Tuska słabnie z dnia na dzień. Niczym tow. Ceausescu nie dostrzega on końca zabawy w premierowanie. I choćby nie wiem, jak się natężał, to jego pohukiwania nie robią na nikim wrażenia. Traci poparcie swych możnych protektorów. Mysz, która ryknęła. Adieu, Bruxelles!

Dzisiaj Donald cienko śpiewa…

http://www.cda.pl/video/3682557/Donald-Tusk-w-Szansie-na-Sukces

Post scriptum: a tak na serio, to Tusk się potwornie boi. Strach się maluje na jego twarzy. Już po spektaklu. Karty czekają na rozdanie.