Pytanie o Zbigniewa Ziobrę

 Zbigniew Ziobro to jeden z najbardziej wyrazistych i najbardziej popularnych w kraju polityków PiS. 

UPDATE, 22.50 

Jeszcze jedna kwestia. Przypadek Zbigniewa Ziobry może być pretekstem do szerszego spojrzenia na pierwsze pokolenie III RP i jego wkład do polskiej polityki. 

Z moich, dość powierzchownych obserwacji wynikałoby, że z tego pokolenia tak naprawdę dotychczas do wierchuszki polskiej polityki przblili się jedynie:

Mirosław Czech i A. Potocki, Paweł Piskorski, G. Napieralski i W. Olejniczak oraz Z. Ziobro, A. Bielan, Mariusz i Michał Kamińscy i Roman Giertych. 

Dwaj pierwsi nie przeżyli upadku swojej formacji i są teraz na aucie. Olejniczak i Napieralski nie odgrywają poważniejszej roli, ponieważ nie stworzyli i nie ciągną za sobą swoich środwisk. Moim zdaniem pełnią oni funkcję roboli, którzy wypełniają misje zlecane przez starszych i mądrzejszych, podobnie jak wcześniej robił młody Saszka Kwaśniewski. Są to politycy kooptowani, którzy może kiedyś odgrywać będą rolę decyzyjną na razie jednak pełnią jedynie funkcje operacyjne, podobnie jak młodzi prezesi firm, kierowani przez rady nadzorcze.

Z całego tego grona wyróżniają sie jedynie Piskorski, Ziobro, Mariusz Kamiński i Roman Giertych. Każdy z nich stworzył swoje środowiska, i to oni mogą być prawdziwymi przywódcami. Z tej czwórki grupa mostowo-tunelowa Piskorskiego została rozbita a jej lider został sprowadzony do roli człowieka do wynajęcia, np. do przejęcia kamienic SD, czy wylansowania nowego ugrupowania. Rozbita została również grupa Giertycha, ale ma szanse na restytucję, przy odbudowaniu podwalin materialnych. Sam lider miomo pozostawania poza  polityką jakoś nadal jest blisko głównego nurtu wydarzeń. 

Bielan z Kamińskim robią właśnie partię Rostkowskiej, ale ich rola w PiS (pod tą czy inną nazwą) nie jest jeszcze zakończona, i stawiałbym, że wyjdą poza rolę robotników obejmując z czasem wysokie stanowiska państwowe, zresztą z korzyścią dla RP. 

Mario Kamiński to obok Ziobry jeden z najważniejszych i najbardziej perspektywicznych polityków PiS. Od tego jak zadba teraz o swoich z CBA zależeć będzie jego pozycja. Wcześniej czy póżniej powinien zostać szefem MSW i być może, łamiąc fatum tego stanowiska, nawet premierem. Teraz jednak pozostaje w cieniu. Jest to chyba moment kryzysowy, dużo zależy od tego jak go spożytkuje.

Zbigniew Ziobro wydaje się być na dziś najbardziej perspektywicznym politykiem z całego I pokolenia III RP. Jednak moją obawę budzi przede wszystkim to, jak szybko doszedł do tak wysokiej pozycji. Dla starożytnych Rzymian wzorem kariery było "Konsul syn prefekta". Od starożytności świat przyspieszył, ale żeby aż tak, by w ciągu 6-7 lat z urzędnika w Urzędzie Ceł stać się wiceliderem drugiej (a wówczas pierwszej) co do znaczenia partii w Polsce? Może ja jestem staroświecki, ale zbyt szybkie i zbyt błyskotliwe kariery młodych ludzi jakoś budzą we mnie nieufność. Jakoś kojarzy mi się to przede wszystkim z giełdowymi przekrętami i pozornym sprawowaniem władzy. Jakoś wolę, przynajmniej patronat, ludzi z dużym życiowym doświadczeniem. Stąd m.in. ta notka. Mam bowiem nadzieję, na reakcję ludzi z większym doświadczeniem i politycznym, i życiowym, i blogerskim. Którzy dłużej ode mnie są w tym światku, albo mają więcej informacji.

Być może Z. Ziobro jest bardzo zdolnym, uczciwym i sprawnym politykiem. Jednak jego kariera bardzo przypomina mi np. kariery Zdradka Sikorskiego czy Czarka Michalskiego. Za dużo, za szybko i zbyt błyskotliwie. Równie dobrze jednak Ziobro może być Rafałem Ziemkiewiczem czy Piotrem Skwiecińskim, równie błyskotliwymi, odnoszącymi duże sukcesy, ale stabilnymi i stałymi, odpornymi na skaptowanie. 

I jeszcze jedno, nie mam pojęcia, jaka jest realna pozycja Ziobry w PiSie. To, że jest jednym z liderów stronnictwa opieram na twierdzeniach mediów, które jednak w przypadku PiS bardzo często podają nieprawdziwe informacje.

A skąd ta notka? Przyczyny są dwie:

1. Najgłośniejsze sukcesy i największe nadzieje rządu PiS związane były z nazwiskiem Zbigniewa Ziobry. Podbnie, jak największe porażki.

2. Polskie partie to organizmy kooptacyjne. Młodzi dobierani są przez starszych, są "przerabiani" potem, jak coś z nich przetrwa, to ewentualnie lekko korygują linię, która zwykle jest jedynie transmiją zaleceń czy to UE, czy wielkich sąsiadów. Jeśli Polska za jakieś 7-10 lat chce odgrywać rolę inną niż prowincja względem centrali, to dziś musi zdobywać poważne doświadczenie środowisko polityczne, które będzie wówczas zdolne wymyślić i przeprowadzić śmiały i autonomiczny polityczny projekt. Takie środowisko jest, jest to osłabiona "Smoleńskiem" grupa technokratów przy PiS. Może ono mieć tylko dwóch liderów: Mariusza Kamińskiego lub Zbigniewa Ziobrę. Z nich bardziej predyponowany jest Ziobro, bo już dziś ma wysoką pozycję. Dlatego jest to tak ważny polityk.

I jeszcze operacyjna przyczyna powstania notki. Kilka czy kilkanaście miesięcy temu, zrobiłem sobie ćwiczenie umysłowe polegające na snuciu spiskowych teorii, bardzo absurdalnych i z czapy, tak jakby marsjanin znając jedynie powierzchowne schematy spisków ochrany, albo żołnierz Agory,  próbował je przyłożyć do polskiej rzeczywistości. W jednej z takich absurdalnych teorii wyszło mi właśnie coś bardzo dziwnego o Z. Ziobrze. Miałem o tym nawet napisać notkę, ale jakoś nie napisałem. Dzisiejszy wpis jest jedynie odległym echem tamtych przemyśleń.