Bolesne przebudzenie wykształciuchów

Rozmawiając kiedyś (2005rok?) z moim dobrym znajomym, rzekłbym nawet przyjacielem, który wyznał mi w przypływie samokrytycznej szczerości, że wstydzi się głosowania na SLD i Kwaśniewskiego bo dopiero dziś widzi jak wielką krzywdę wyrządził sobie i Polsce.

Pocieszyłem go wtedy mówiąc, że nie ma się czym przejmować bo moim zdaniem wybór był między dżumą a cholerą, między aparatczykami partyjnymi a Bolkowymi sbekami.

Niestety osobista szczerość nakazała też użyć pałki. Powiedziałem mu wtedy że głosując na PO nadal głosuje na tych samych ludzi i środowisko. Powiedziałem mu nawet, że jak się rozczaruje PO to na pewno znajdzie sobie kolejny klon tej samej grupy, stworzony jako koło ratunkowe dla polityków i utrzymanie wpływów dla ich mocodawców. Nie przypadkiem kiedy koniec skompromitowanej UW był widoczny, oddelegowano towarzysza Tuska do stworzenia alternatywy na odcinku PO. Nie przypadkiem teraz oddelegowano Rokitę.

Może nie jest to w zgodzie z ambicjami kiedyś szefów UW a dziś Donalda Tuska, ale ci co o tym decydują i co finansują oraz udzielają medialnego wsparcia nie mogą pozwolić obie na brak planu B. Nie pozwolą też by jakiś Tusk mógł urosnąć za bardzo i się uniezależnić (vide plany medialne PO dotyczące mediów publicznych). Szczególnie istotne jest to wtedy gdy ryzyko kompromitacji i wyeliminowania innych własnych koni z wyścigu rośnie.

Zapewne kolejnych wyborów nie przeżyje PSL a może i SLD. Wcześniej odpadła kontrolowana przez oligarchię SO. Zgodnie z cyklem życia produktu, a partie w rodzimej postaci to nic innego jak marketingowy produkt, po prostu się zużywają. Konieczność stworzenia nowego brandu jest zatem paląca. Widać szeroko zakrojone akcje by wypromować nowy towar. Zaczynają się tarcia zarówno w PO gdzie politycy wyczuwają swoją szansę lub uciekają ze statku pełną parą płynącego na górę lodową. Gdzie kapitan w peruwiańskiej czapce zamiast na horyzont patrzy wyłącznie na to by ktoś z jego załogi nie zastąpił go. Widać to dobitnie także w PiS vide zachowanie Dorna.

Nie dziwi mnie także chłodny stosunek publicystów zarówno do PiS jak i chłodniejszy dla PO.

Target wyborczy nowej partii skierowany jest na umiarkowany elektorat PiS choć w mojej ocenie bardziej zaszkodzi PO. To jej wyborcy kierują się bardziej wizerunkowym odbiorem. Plan jest jednak taki by odciąć PiS od centrum i de facto zmarginalizować. Zagranie przemyślane i logiczne do bólu. Powstanie nowej partii w tym miejscu ograniczy wzrost notowań PiS w przypadku kompromitacji PO. Przepływ wykształciuchów będzie się więc odbywał albo do nowej partii albo do SLD – i wszystko zostanie w rodzinie.

Wszystko to wskazuje, że wybory na wiosnę są całkiem realne.

Dzisiejszy wpis Pogrom Platformy http://marcus-crassus.salon24.pl/95939,index.html

Marccusa Crassusa  jest właśnie kolejnym przykładem bolesnego przebudzenia. Późnego przebudzenia (wcześniej przebudził się np. Łukasz Warzecha choć akurat on nadal swą nadzieje pokłada w Sikorskim), ale będą jeszcze późniejsze a niektórzy nie obudzą się nigdy.

Przykro mi gdy ludzie zderzają się z rzeczywistością i boleśnie weryfikują swoje poglądy i nadzieje.

Nie chcę kopać leżącego, podobnie jak nie chciałem kopać swojego kolegi więc powstrzymam się od uszczypliwości i złośliwości gdyż prawdę rzekłszy sam kiedyś to przeżyłem w polityce. Ufałem Wałęsie bez granic a co dziś mam z tego? Fascynującą publikację IPN i kilka wcześniejszych książek jako przypomnienie mojej młodzieńczej naiwności i pamięci o koniecznej pokorze.

Na koniec chciałbym dać Marcussowi i innym radę, spójrzcie na swój kolejny polityczny wybór bardziej krytycznie i nie oceniajcie ludzi po hasłach ale po owocach. Czas weryfikuje sądy, a dziś w polityce nie ma właściwie nikogo kto choć raz nie rządził także w tym „nowym” ugrupowaniu.