Mniejsza delikatność Hanny Gronkiewicz-Waltz

Hanna Gronkiewicz-Waltz, wiceprzewodnicząca Platformy Obywatelskiej zadeklarowała "mniejszą delikatność" w ocenie zarówno Lecha jak i Jarosława Kaczyńskich. Wprawdzie nie wiem, na czym ma polegać "polemizowanie w bardziej zdecydowany sposób" (link: http://wiadomosci.wp.pl/kat,119674,title,Koniec-taryfy-ulgowej-w-ocenie-L-Kaczynskiego,wid,13340047,wiadomosc.html), ale mam nadzieję że się tego nie będę musiał dowiedzieć. Otrzymała podobno wiele pism "prawdopodobnie od swojego elektoratu, nie narodu" zatroskanego - nie bardzo wiadomo właściwie czym, ale szczerze, skoro proponującego wprowadzić na Krakowskie Przedmieście armatki wodne. Konstruktywnie, bez inwektyw. Więc koniec z taryfą ulgową, musi coś zrobić bo się okaże że jest nieudolna.
W związku z tym chciałbym przypomnieć pani HGW, należącej zapewne do tego samego pokolenia co ja ("choć z pewnością pochodzącej od całkiem innej małpy", jak mogliby powiedzieć dziewiętnastowieczni krytycy teorii ewolucji) że nie jest pierwszą osobą stosującą tę wypróbowaną metodę. Nie są także pierwsi Wojciech Jaruzelski oraz "były rzecznik prasowy byłego rządu" Jerzy Urban, którzy przy różnych okazjach powoływali się na początku lat 80-tych ubiegłego stulecia na głosy obywateli zaniepokojonych ekstremistycznymi i rewizjonistycznymi działaniami "Solidarności" i elementów antysocjalistycznych, czyli po prostu kroczącą kontrrewolucją.
Gdyby pani HGW nie zrozumiała aluzji, proponuję obejrzeć "ze zrozumieniem" stworzony 30 lat temu film "Mefisto" ("Mephisto") w reżyserii Istvána Szabó, z Klausem Marią Brandauerem w roli głównej. Widziałem ten film 30 lat temu i nie zapomniałem go do dziś. I niech pani HGW myśli. Niech myśli. Niech myśli... Myślenie zawsze daje jakąś szansę.