Katechezy Jana Pawła II - cz. 3
Kolejny raz wracam do nauki Jana Pawła II. Dzisiaj przypomnę co powiedział o psalmie 117 podczas audiencji generalnej 28 listopada 2001 r.
Psalm 117
Chwała miłosiernemu Bogu
Niech poganie wielbią Boga za okazane sobie miłosierdzie (por. Rz 15, 9)
Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy!
Bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.
„(…) Jego słowa są niczym echo pieśni rozbrzmiewającej w Jeruzalem niebieskim, gdzie olbrzymi tłum z wszystkich "narodów, ludów i języków" wyśpiewuje Bożą chwałę przed tronem Boga i Baranka (por. Ap 7, 9). Do tej pieśni przyłącza się pielgrzymujący Kościół poprzez niezliczone formy składania chwały, niejednokrotnie wyrażone przez geniusz poetycki i muzykę. Weźmy na przykład Te Deum, którym całe pokolenia chrześcijan przez wieki oddawały chwałę i składały dziękczynienie: Te Deum laudamus, te Dominum confitemur, te aeternum Patrem omnis terra veneratur. Niewielki psalm, który dzisiaj rozważamy, jest natomiast udaną syntezą nieustannej liturgii chwały, poprzez którą w świecie rozbrzmiewa głos Kościoła, przyłączający się do doskonałej chwały, jaką sam Chrystus oddaje Ojcu.
Wychwalajmy więc Pana! Wychwalajmy Go nieustannie. Oddawajmy jednakże naszą chwałę najpierw życiem, a potem słowem.Bylibyśmy bowiem niezbyt wiarygodni, gdybyśmy psalmem zachęcali wszystkie narody do oddawania chwały Panu, sami nie traktując serio przestrogi Jezusa: "Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie" (Mt 5, 16). Śpiewając psalm 117, podobnie jak wszystkie inne psalmy wysławiające Pana, Kościół - Lud Boży stara się, by jego życie stało się pieśnią chwały.”
Jest bardzo ważną sprawą, żeby chrześcijanie swoim życiem świadczyli o swojej wierze. Niestety często nasze postępowanie nie przynosi chwały Panu. Czas usłyszeć i tę naukę Jana Pawła II i zacząć żyć tak, by każdy mógł po zachowaniu poznać, że należymy do ludzi wierzących. Chwalmy Pana czynami i słowami, by słowa nie były puste.
źródło -L'Osservatore Romano 4/2002
zdjęcie - W.Ł.
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 891 odsłon
Komentarze
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem
30 Stycznia, 2011 - 12:46
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Gnaqo99WFs4
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje ustai nauczał ich tymi słowami:
„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.
Oto słowo Pańskie.
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart
----------------------------------
Naród dumny ginie od kuli , naród nikczemny ginie od podatków