A zanim zbawimy świat, możeby tak trochę się pośmiać

Jurand - 16 Września, 2010 - 09:54

> Mistrzostwo poezji - miłej lektury!!
> :)
>
> Temat: Analiza wiersza :)
>
> Wiersz jednozwrotkowy, trzywersowy z rymem sylabowym, z
> równomiernie rozłożonym akcentem.
> Podmiot liryczny wyraża swoje głębokie zadowolenie
> z otaczającego go świata, przepełnia go kwitnący
> stoicyzm i szczęście,
> które człowiekowi żyjącemu we współczesnym
> zamęcie, może dać tylko
> otaczająca go przyroda.
> Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w błękicie wody
> część żaby jest
> pretekstem do euforii. Szybko poruszające się słońce
> sugeruje wczesne
> lato, kiedy świat zwierzęcy budzi się z otchłani
> zimy. Puenta liryku
> jest jednoznaczna i łatwo odczytywalna, oddaje doskonale
> szybkość i
> złożoność ruchu słońca, które przecież nie jest
> istotą ludzką.
>
> Uwagę zwraca użycie wulgaryzmów, których znajomość
> świadczy o ludowych
> korzeniach poety i głębokiej więzi ze
> społeczeństwem.
> W moim rozumieniu autor chciał się tym utworem
> odwdzięczyć środowisku, w
> którym wyrósł, za poświecenie i trud włożony w
> zapewnienie mu należytego
> wykształcenia.
>
> Szkoda, że tak mało w dzisiejszej poezji wierszy o tak
> pogodnym nastroju.
>
> A oto sam wiersz!
>
> Słońce w górze zapierdala,
> Żaba w wodzie dupę moczy,
> Kurwa, co za dzień uroczy...