…Choć nieraz mówię o durnej Polsce, wymyślam na Polskę i Polaków, to przecież tylko Polsce służę… - Józef Piłsudski.

Owe jednak inaczej pojmują swoją rolę w służbie Polsce, czy aby Polsce ?

Trudno mieć pretensje do wszelakiej maści żurnalistów, a zwłaszcza obcych o nieustające rzygi na Polskę. A to Polskie Obozy Śmierci, a to inne Süddeutsche Zeitung karmione „Czerwonym Grassem”. Że nie wspomnę o takich perełkach, jak to Polacy zaatakowali i III Rzeszę i ZSRR, właściwie jednocześnie. Pominę też milczeniem przypadki Wajdelotów i Hollandów Latających po niszowych lewackich brukowcach uznanych i opieczętowanych przez sralony kałtorytetów. Ni też Chazarów niewdzięcznych. Nie boli też atak Brooklyńskiej Rady, sprzedali Braci, to kim teraz mają handlować ?

Przez wieki z powodu genetycznych komplikacji i takowejż indoktrynacji mieliśmy poważne kłopoty z autooceną. Szliśmy na lep Papugi i zarzuty mesjanizmu, inni sobie z tym doskonale radzili. A nawet siłę swą z tego czynili. Wybrali się sami, nie pytając Boga. Gdy Bóg wybierał zgoła innych, dąsali się okrutnie. Byłoż, to bowiem wbrew żywotnym interesom nacji ustanowionej samoistnie. Tak marginesie dodam, że warto się było od nich uczyć i takież same metody stosować, może byśmy licytację wygrali. Wszelkie argumenty, nie tylko historyczne za tym przemawiają.

Zresztą po cóż się rozwodzić, gdy dalej my kłótliwy naród nierobów, pijaków, nieudaczników i tak w ogóle kłodą jesteśmy w ogólnym postępie i rozwoju. Z tą całą swoją wiarą w cuda i dziwy. Z korzeniami chrześcijańskimi, które w poprzek autostrad stoją i jeszcze pyszczą, że nie wolno wycinać i ogólny opór stawiają. Niemodni, niedzisiejsi, niereformowalni. Ciągle na nie. Uparcie, a czasem skrycie, a najczęściej bezczelnie otwarcie. Frapuje tylko, iż nie podnosi się tych, jakże złowieszczych cech i paskudnych przymiotów w kontekście innych. Obecnych w samym Sercu Europy Narodów, jak i na wschodnim jej skraju. A w obszarze eksportowym, znaczy się Ameryce, to już w ogóle.

Łatwo sobie wyobrazić reakcję, nie tylko prostego ludu, mediów, ale i sprawujących władzę, a tym bardziej Przemysłu Ofiar Holocaustu na to, co nam się serwuje. Czasem kończy się to nie tylko notami dyplomatycznymi, A jasne też jest, że wśród swoich nie byłoby to tolerowane w żaden sposób. Gdyby taki jeden z drugim, przepychając się w kolejce na salony licytował własny kraj, jego tradycję i kulturę, to nie dość, że szaleńca zapewne odpalono by czem prędzej z broni ogólnodostępnej, to jeszcze szybciej zainteresowałyby się nim nie tylko służby odpowiednie, ale i całość tzw. środowisk opiniotwórczych. Bo nie tylko zły jest ptak, który własne gniazdo kala, a i ten szkodliwy oraz też niebezpieczny. Bo albo się nadaje na leczenie, albo też nadaje na zlecenie.

Za historyka  nie będę robił i edukacji uprawiał. Przykłady są ogólnie znane z historii, nie tylko współczesnej. Nie do pomyślenia, a nawet nie do wyobrażenia są takie postawy, tolerancja wobec nich i przyzwolenie. A szczególnie brak reakcji i kary, wykluczenia z dyskursu i społeczeństwa. Kiedyś sobie z tym radziliśmy, może nie doskonale, a jednak skutecznie. Jednak ogólnie obecna poprawność wyklucza nie tylko chłostę fizyczną i karę śmierci, a też jej formy moralnego potępienia. A wręcz promuje postawy zgoła odmiene, innych raczej  nie. Te uznaje za fobie.

A czymże złym jest lęk lub też obawa przed… Przed czym właśnie ? Choćby przed sąsiadem od wieków taki samym, Bardziej winna awanturze jest ofiara pijaka i dewianta, niż ona sam. O niej się będzie mówić na bazarze, że sama sobie winna, a tak w ogóle to go prowokuje codziennie. Z ciągłymi pretensjami o przeszłość. A on już przecież prawie AA, już rzadziej pije i bije. I co tu ciągle w przeszłość patrzeć, jak w Smoleńsku A.D. 2010 się sprawdził przytuleniem, a później uczciwym, jak zwykle udziałem w procesie, strony. A, że pod własnym nadzorem, to trudno się dziwić. Przecież, to ona, to Polska ciągle „Ruskie” gotuje na parze nienawiści i ksenofobii.

A można przecież inaczej, ponad narodami, jak bracia. Choć z innej krwi, to jednak interesem pojednawczym spleceni „niedźwiadkiem”. Dla wspólnego i odwiecznego interesu, jakim jest pewien kraj. Z tą swoją cholernie złą geopolitycznością. A było na dupie siedzieć w Indiach i nie wędrować. A jak już, to pójść dalej niż do Wiednia i Malbork zrównać z ziemią.. Wtedy bylibyśmy w Klubie, może nawet szefowali. A tak, to koniec i bomba, kto nie poniał, ten trąba.

Nie trzeba się zbytnio rozwodzić, kto rozumny ten pojmie. Jeżeli bronisz Ruskiej Bramki, każdej innej, tylko nie Polskiej, to tak naprawdę atakujesz naszą, grasz w innej drużynie. Zatem zmień koszulkę, a nie rżnij Wallenroda. Miej na tyle odwagi, by pokazać pasek z pensją lub choćby prawdziwe intencje. Bo może Ci się tylko w biednym kacapskim łebku pomieszało i nie możesz odnaleźć drogi do prawdziwej ojczyzny. I tak błądzisz tu u Nas, szkodząc bardziej sobie, niż Nam.

A wystarczy grzecznie poprosić, każdemu zbłąkanemu drogę wskażemy.

"...Jednym z przekleństw naszego życia, jednym z przekleństw naszego budownictwa państwowego jest to, żeśmy się podzielili na kilka rodzajów Polaków, że mówimy jednym polskim językiem, a inaczej nawet słowa polskie rozumiemy, żeśmy wychowali wśród siebie Polaków różnych gatunków, Polaków z trudnością się porozumiewających, Polaków tak przyzwyczajonych do życia według obcych szablonów, według obcych narzuconych sposobów życia i metod postępowania, żeśmy prawie za swoje je uznali, że wyrzec się ich z trudnością możemy. (…) czeka nas pod tym względem wielki wysiłek, na który my wszyscy, nowoczesne pokolenie, zdobyć się musimy, jeżeli chcemy zabezpieczyć następnym pokoleniom łatwe życie, jeżeli chcemy obrócić tak daleko koło historii, aby wielka Rzeczpospolita Polska była największą potęga nie tylko wojenną, lecz także kulturalną na całym wschodzie...".

Józef Piłsudski

A teraz z innej beczki

Dzieciństwo moje szło przez pola z psem
Pies naszczekiwał i z królestwa zboża
uciekał anioł nagi jak rówieśnik
skaczący z wierzby w leśne siano rzeki

Tuż za aniołem uciekały ptaki
i dzika świnia i jej sen bagienny
i parę witek jutrzni połamanej
przez myszkujących za ptakami chłopców

Psa uwiązałem na skraju królestwa
i rozgarniając jego sen rękami
szedłem do ojca ażeby mu pomóc
dogadać się z ludem o ten pierwszy chleb
A wtedy jeszcze oprócz rówieśników
wchodzących w rzekę znikających w sianie
I rówieśnicy która mnie ciągała
na inne siano bo jej ciało inne
znałem do bólu w spiczastych kolanach
żytniego ludu narzecze niewinne

Bolą mnie nogi. One we śnie
za sen mój chodzą na czereśnie
Że dalej chodzą za sny inne
wiem od pościeli całej w glinie

Śpijcie przy mnie dam wam maku
dam sekretne pismo w ptaku
dam wam jabłek pół sąsieka
dam pół boga pół człowieka
dam wonności i dam rano
tę dzieweczkę przeczuwaną

Bolą mnie nogi. Izba pusta
W piecu Lewiatan tak się pluska
Wzgórze za oknem się przybliża
A nie ma kto zdjąć ciała z krzyża

Idźcie nogi dam wam buty
dam na drogę kij okuty
dam wam skrzypce dam wam miodu
dam wam dywan z carogrodu
dam wam konia a pod wieczór
stanę przeciw wam przy miecz

Ani zmora z jeziora, ani sen skrzydlaty

Bogusław Leśmian

śpiewał Marek Grechuta, niestety nie znalazłem

Ani zmora z jeziora, ani sen skrzydlaty,
Lecz Łąka nawiedziła wnętrze mojej chaty!
Trwała ze mną na tej ławie,
Rozmawiając głośno prawie -
Na ścianach moich - rosa, na podłodze - kwiaty...

Nie grążyłem ja w niebie ni steru, ni wiosła,
Lecz mnie radość swym prądem zmiotła i uniosła.
Wieczność ku nam znikąd zbiegła,
U stóp naszych, warcząc, legła,
A pierś moja tej nocy chabrami porosła.

I było już wiadomo, że pułap sosnowy
Wonnym deszczem, jak obłok, pokropi nam głowy,
Bo nie snem się sny płomienią,
Jeno deszczem i zielenią -
Duch mi zbłąkał się w ciele, jak wpośród dąbrowy.

Przeto Bóg, co mnie stworzył, zbladł podziwem zdjęty,
Żem uszedł jego dłoniom w tych pokus odmęty!
W kształt mię ludzki rozżałobnił,
A jam znów się upodobnił
Kwiatom i wszelkim trawom i źdźbłom gorzkiej mięty.

Nawołujcie się ludzie, pod jasnym lazurem,
Chórem w światy spojrzyjcie, zatrwóżcie się chórem!
Miłość, wichrem rozpędzona,
Wszystko złamie i pokona,
Zaś tych, co się sprzeciwią, w śnie skrępuje sznurem!

A opaszcie świat cały ścisłym korowodem,
Aby wam się nie wymknął, schwytany niewodem...
Zapląsajcie, zaśpiewajcie,
Pieśnią siebie wspomagajcie,
Toć wejdziemy w świat - próżnią, aby wyjść - ogrodem!

Niechaj dusza wam będzie błękitami czynna,
Stoi przed nią otworem ta jasność gościnna,
Czegokolwiek zażądacie,
To się zjawi w waszej chacie,
Bo nastała godzina taka, a nie inna...

Ludzie - mgły, ludzie - jaskry i ludzie - jabłonie,
Rozwidnijcie się w słońcu, boć na pewno płonie!
Dla mnie - rosa, dla mnie - zieleń,
Dla was - nagłość rozweseleń,
A kto pieśni wysłuchał - niech mi poda dłonie!