Barack Obama

Image by zyrcster via Flickr

Uwagi nt. dalszych losów senatora Obamy

Zakładam, że pan Obama jest świetnie wykształconym, bardzo inteligentnym człowiekiem, który jest w stanie „ograć” wszystkich światowych polityków – w większości o nie najwyższych zresztą możliwościach intelektualnych – z kilkoma wyjątkami . Ale o tym później.

W stosunku do ewentualnych innych kandydatów na to najwyższe chyba stanowisko polityczne na świecie ma dwa poważne obciążenia, które się nie sumują, a zgoła mnożą.

Pierwsze – to karnacja skóry, drugie – to brak korzeni. Urodzony na Hawajach – które są wprawdzie stanem USA ale oddalonym od kontynentu amerykańskiego o 4000 km, wychowany do dziesiątego roku życia w Indonezji. Chodził tam do szkoły islamskiej. Jakiego był wówczas wyznania – nie wiem. Ojca – rodowitego Kenijczyka z plemienia Luo – praktycznie nie znał, bowiem rodzice się rozeszli, gdy Barack miał dwa lata. Matka – biała – mimo, że o mieszaninie krwi angielsko – irlandzko - indiańskiej, wychodzi  za mąż po raz drugi również za człowieka o innym kolorze skóry. Matka wysłała Baracka z powrotem na Hawaje, kiedy miał lat dziesięć. I już się chyba nie spotkali. Wychowywali go dziadkowie. Nie ustrzegli go przed narkotykami. Jak długo używał narkotyków – nie wiem. Na kontynencie amerykańskim pojawił się po raz pierwszy kiedy miał lat ok. 20.

Nie łatwy ten życiorys – jeśli chce się na jego podstawie coś powiedzieć o „psyche” przyszłego prezydenta.

Dwie cechy ośmielę się wyłuskać z jego życiorysu. Po pierwsze nie jest obciążony rodzinnie syndromem niewolnictwa, a raczej syndromem niczym nieograniczonej wolności.

Drugie, co się rzuca w oczy to fakt, że potrafił wyjść z narkomanii, co świadczy o sile charakteru.

Anglosasi takiego człowieka nazywają selfmademan. Jest jeszcze pytanie jak tego użyje na najwyższy świeckim stanowisku świata.

Jak sądzę na wszystkich biurkach najważniejszych polityków świata pojawiły się już dawno raporty psychologów i genetyków, którzy prześledzili życiorys przyszłego prezydenta USA krok po kroku i zbadali jego cały kod genetyczny. Co im z tego wyszło – nie wiem.

Jestem natomiast przekonany, że najtajniejszymi z tajnych są scenariusze analityków, które odpowiadają na pytanie – co by się stało w USA, gdyby Obama zginął w wyniku zamachu.

W zależności od odpowiedzi na to pytanie życie przyszłego prezydenta będzie mniej lub bardziej narażone. Tu jego karnacja skóry ma ogromne znaczenie. Każdy, kto by się zaczaił na Obamę ma pewność że pierwsze podejrzenie padnie na amerykańskich rasistów.

Zachodzi natomiast pytane – komu by mogło zależeć na jego śmierci.

To zależy od dwóch czynników. Po pierwsze od postępowania prezydenta, po drugie od tego, jakich efektów ewentualni sprawcy, czy zleceniodawcy oczekują po jego rządach, a jakich po ewentualnej śmierci.

Zbyt wielkie są oczekiwania w stosunku do jego kadencji i to oczekiwania idące w absolutnie rozbieżnych kierunkach, żeby Amerykanie mogli zlekceważyć niebezpieczeństwa czyhające na życie Obamy. Z całą pewnością zagrożenia są znacznie większe niż np. w przypadku Kennedyego.

Kto może chcieć jego śmierci? Ano w zależności od kierunku jego polityki i wzrostu czy spadku popularności liczę, że może to być od trzech do pięciu rządów różnych państw, kilka organizacji terrorystycznych, co najmniej dwa ugrupowania rasistowskie…

Jak to się trywialnie mawia – jakby się nie ruszył, dupa z tyłu.