Mam gdzieś tolerancję!

Ten wpis został zainspirowany wpisem Polski 444
"My - katole, antysemici, mohery, oszołomy ziejące nienawiścią" (link poniżej).

Autorka pisze o tym, że niektórym mediom najwyraźniej zależy na tym, by rozwijać mit antysemityzmu i budować niechęć polsko-żydowską.

Nasunęło mi się kilka odpowiedzi, które przedstawiam poniżej:

1. Czasem opłaca się być ofiarą. "Za co wy nas tak nienawidzicie?" Nic, tylko zapłakać...

2. Czasem opłaca się być "tym złym", bo wtedy wiadomo, że każde oskarżenie jest z gruntu niesłuszne (czyt. stronnicze)

3. Czasem opłaca się odwrócić uwagę od rzeczy naprawdę ważnych: w czasie, kiedy maluczcy będą sobie strzępić języki i angażować umysły w pierdoły, duzi chłopcy zajmą się czymś poważniejszym.

4. Czasem warto komuś "uzmysłowić", że jest zły, nietolerancyjny i zaściankowy - łatwiej nim wtedy manipulować. Ileż artykułów pokazało się w ostatnich latach w temacie tolerancji... a przy każdym następnym coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że:

MAM W DUPIE TOLERANCJĘ.

Taką, jaką przedstawiają w kolorowych pisemkach i na kolorowym ekranie. Taką, którą mącą nam w głowach, mając nadzieję, że zbaraniejemy do reszty, doprowadzeni do ekstazy własną "szlachetnością" i "wielkodusznością".

Toleruję tylko to, co chcę lub muszę tolerować.

Im więcej jest rzeczy, które toleruję mimo, że ani nie muszę, ani nie chcę, tym większe pole do popisu dla wszystkich, którzy chcą zagarniać tej tolerancji coraz więcej... dla coraz mniej jej godnych zachowań... a szatan ciągle przesuwa granicę...

Łowcy żydożerców - muszę Was rozczarować: nie nawołuję do nietolerancji w stosunku do Żydów,
ale w odniesieniu do walki z pseudo antysemityzmem.

"Antysemityzm" to dla Żydów ochrona najlepsza z możliwych. Genialna w swojej prostocie.

Jak większość Polaków, z niektórymi Żydami (a także Francuzami, Hiszpanami, Anglikami czy Nowozelandczykami) sympatyzuję, z innymi wręcz przeciwnie.

Jednak jeśli zaatakuję w rozmowie jakiegoś Niemca, nikt nie patrzy na mnie dziwnie - w końcu mam do tego prawo. Podobnie, jak mam prawo wyrazić się niepochlebnie o Hiszpanach, Francuzach czy Anglikach.

A o Żydach... czy mam prawo?
Tego już nie jestem taka pewna.
Dlaczego?

Mam wrażenie, że dużo wtedy ryzykuję.
Bo w Polsce nie wiadomo, kto jest kim, a tak się jakoś składa, że przedstawiciele narodu wybranego często dużo mogą. Stąd mamy punkt:

5. To władza dyktuje warunki. Ale niekoniecznie ta władza, którą na co dzień oglądamy w telewizji... mam na myśli władzę rzeczywistą.

A media, moda czy reklama to tylko sposoby, w jaki szare eminencje rozprzestrzeniają swoje idee...

Wszyscy jesteśmy równi- ale niektórzy rządzą, a inni są rządzeni.
I, jakkolwiek ten podział wydaje się zupełnie naturalny, to już naturalnym nie jest, by Polakami rządził ktokolwiek inny, niż Polacy.
Dlatego uważajmy z tolerancją. Tak łatwo nią zamydlić oczy... rządzonym.

Wpis Polski444: http://niepoprawni.pl/blog/1342/my-katole-antysemici-mohery-oszolomy-ziejace-nienawiscia
Obrazek: http://judeopolonia.files.wordpress.com/2010/04/zydowski-rewizjonizm.jpeg