Nie sądziłam, że to będzie taki trudne.

Zabieram się za prasowanie obrusów. Wnuczęta małe i jedzą jak potrafią, ale obrus, nie cerata, musi być na stole.
Włączam telewizor, żeby nad żelazkiem czas szybciej płynął.
Właśnie wybierają Schetynę, pokazują Komorowskiego, a ja jak wariatka, czym prędzej zmieniłam kanał. Skąd takie obrzydzenie, wewnętrzny sprzeciw, przerażenie. Ja będę musiała ich oglądać przez kilka lat na okrągło. Nie wytrzymam.
Zostawiłam żelazko, usiadłam, myślę i przemawiam do siebie. -Puknij się w łeb wariatko, a Gomułki, Gierka, Jaruzela nie oglądałaś na okrągło? I jakoś przeżyłaś, nie histeryzuj- tłumaczę sobie.
"Urodzony w niewoli, okuty w powiciu...". Nie znając smaku wolności było łatwiej. Kraj był taki, jaki był. A na jego straży stała Czerwona Armia. Ale teraz, gdy patrzę na te paszcze wiem, że tak nie musiało być. Gomułka był prymitywem, komuchem, ale miał jakieś zasady. Gdy odchodził naród był biedny, ale kasa państwa była pełna. Gierek, komuchowaty nieudacznik, co chciał stworzyć w Polsce namiastkę Europy. Nabrał kredytów i splajtował, a my z nim. Jaruzel, tępy trep wojskowy, co sądził, że ludzie będą pracowali na rozkaz i Polskę z zapaści gospodarczej wyprowadzi. Wszyscy trzej byli z sowieckiego nadania, byli radzieckim patriotami, żarli się między sobą i wygryzali bo każdy chciał być bliżej Kremla. Mieli chore wizje tego, jaka powinna być Polska, ale nie chcieli jej unicestwić. TO CO PRZERAŻA EKIPIE, KTÓRA TERAZ RZĄDZI POLSKĄ, TO CAŁKOWITY BRAK WIZJI POLSKI, NAWET TAKIEJ NAJBARDZIEJ CHOREJ.
ONI PRZYSZLI TYLKO PO TO, ŻEBY KRAŚĆ. SĄ JAK HIENY, KTÓRE NAPADAJĄ STADEM, BY ROZSZARPAĆ OSŁABIONE ZWIERZĘ.
"POLSKOŚĆ TO NIENORMALNOŚĆ" I TRZEBA JA ZNISZCZYĆ.
Wtedy broniliśmy się humorem, znakomite kabarety pozwalały śmiechem oswajać zły czas. Dziś twórcy, także ci z tamtych kabaretów, są przeciwko nam. Powtarzają brednie o strasznych Kaczorach, których trzeba się bać. Czuję się jak w Związku Radzieckim i dlatego wszystko we mnie krzyczy.
-Weź się babo za prasowanie. Czysty obrus na stole i domowy obiad, a na balkonie w doniczkach poziomki dla wnucząt. To mi teraz za Polskę wolną musi wystarczyć, skoro przyszło znów żyć w Radzieckiej Polsce.